Είμαι ένας άλλος

του Μίκαελ Αζάρ

Μπαίνοντας στο θέατρο, αφετηρία (εκ)κίνησης είναι η αιώρηση στον χώρο της μνήμης. Κομμάτια θραυσμάτων της γεμίζουν τον αέρα της έρημης γης. Όπως οι επαναπροσδιορισμοί της αλήθειας σε διαδρομές του ονείρου. Μίας αλήθειας (α + λήθης), όπου το α δεν αποκόπτεται από τη λήθη στη στερητική του λειτουργία, αλλά ακριβώς ως σηματοδότης στην αέναη ανάγκη μίας νέας (απ)αρχής, συνδέεται μαζί της σε αυτό το συν (+). Από έναν σταυρό που κάποτε διαλύθηκε σε αυτοκτονικές παλινδρομήσεις του πνεύματος στην πορεία του σώματος για τον Γολγοθά από την κατάχρηση των αισθήσεων στην αναζήτηση της λυτρωτικής σιωπής. Μιας πορείας αφαίμαξης μολύνσεων πάσης φύσεως, οι οποίες διαχωρίζουν τον άνθρωπο (ενώ άνω θρώσκει) από τον εαυτό του και αποστασιοποιούν την ύπαρξη από το ζωτικό πεδίο που χρειάζεται για να αναπνεύσει. Ακόμα και για κάποιον εντελώς άσχετο με το έργο του Ρεμπώ όπως εγώ (που δεν έχω υπόψη μου παρά μόνο κάποιες ελάχιστες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες μερικών λέξεων για την προσωπικότητα και τη ζωή του), ετούτη η αξιοσημείωτη παράσταση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως εξάλλου πρέπει να συμβαίνει στην αυτονομία της σκηνικής πράξης πέρα από το εκάστοτε θέμα που συνιστά το εφαλτήριό της. Ο τρόπος με τον οποίο η σκηνική πράξη διαμορφώνε(τα)ι (μέσα από) αυτό το θέμα, αποτελεί το ζητούμενο στο διά ταύτα όπου η αυτούσια υπόστασή της θα το συνθέσει ως θεατρικό γεγονός.

Ο Σουηδός ακαδημαϊκός και θεατρικός συγγραφέας Μίκαελ Αζάρ (MichaelAzar) έγραψε ένα κείμενο όχι βιογραφικό, αλλά εμπνευσμένο από τον βίο και την παρακαταθήκη (όλων των εκφάνσεων) της γραφής του Ρεμπώ. Η Αλίκη Δανέζη – Knutsen, σκηνοθετώντας το έργο αφού το μετέφρασε επίσης, επέλεξε καίρια μία γόνιμα εμπνευσμένη λιτότητα, η οποία αναδεικνύει τις ποιότητες στην ιδιοσυστασία του πονήματος. Μία λιτότητα που πάλλεται όπως ο διαυγής ορίζοντας ενός ωκεανού που καίγεται κάτω από ένα ήλιο με το ουράνιο τόξο στο πλάι του πάνω από έναν ταραγμένο βυθό. Ο Γιάννης Στάνκογλου είναι αποκαλυπτικός. Με πολύπτυχη σκηνική ευελιξία, ευφυΐα και ευαισθησία, κομίζει και μοιράζεται την περιπέτεια της ύπαρξης του Ρεμπώ σε μία υπόκριση κλάσεως. Ο χρόνος διαστέλλεται καταλυτικά με τις φωτοσκιάσεις των κραδασμών της ψυχής στον κύκλο (της έννοιας) της απώλειας, που καθορίζει τη διάσταση της ζωής. Πυρακτωμένος και ευάλωτος, καταπονημένος και σθεναρός, ερημωμένος από απογοητεύσεις και φορτωμένος από επιλογές, ο Ρεμπώ φωτίζεται στα σκοτάδια του καθώς αναδύεται απέριττος στην πολυδιάστατη υπόδυση του έξοχου Στάνκογλου. Όταν ανοίγουν ξανά τα φώτα της πλατείας, επικρατεί ευφορία από αυτή την άρτια παράσταση της Αλίκης Δανέζη – Knutsen. Μία ευφορία, η οποία εγείρει τις αισθήσεις από το υποσυνείδητο που ηλεκτρίζεται στα σπαράγματα των διακυμάνσεων μίας ερμηνείας όπως αυτή που τόσο γενναιόδωρα δίνει ο εξαιρετικός Γιάννης Στάνκογλου, αν μη τι άλλο από τις καλύτερες της χρονιάς.

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Αλίκη Δανέζη – Knutsen
Σκηνικά: Νίκος Αναγνωστόπουλος

Κοστούμια: Σωτήρης Γεωργίου

Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος
Κίνηση: Νίκος Δραγώνας

Μουσική: CarlMichaelVonHausswolff

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Λέττα

Ερμηνεύει ο Γιάννης Στάνκογλου

«Από Μηχανής» Θέατρο

Ακαδήμου 13

Μεταξουργείο

Τηλέφωνο: 210 5231131

Παραστάσεις:

Δευτέρα – Τρίτη: 20.00, Τετάρτη: 21.30

Τιμές εισιτηρίων: Δευτέρα και Τετάρτη: 14 €, Φοιτητικό: 10 €– Τρίτη: Γενική είσοδος 10 €

Διάρκεια: 60΄