Σχετικά άρθρα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ |
![]() |
![]() |
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη | |||
Τετάρτη, 18 Νοέμβριος 2015 09:08 | |||
Αλέξανδρος Σωτηρίου Με ευδόκιμη θητεία στο σανίδι ο Αλέξανδρος είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν και ιδρυτικό Μέλος της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Θεάτρου «Ομάδα Αρένα», μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Σκηνοθεσίες του, έχουν παρουσιαστεί σε Διεθνή Φεστιβάλ Θεάτρου ενώ έχει βραβευτεί ως ηθοποιός με Βραβείο Β΄ Ανδρικού ρόλου στο «Φεστιβάλ Δράμας» και στο «Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας» για την ταινία του Μ. Παπά «Χωρίς τίτλο». Στο θέατρο έχει παίξει και έχει σκηνοθετήσει μια σειρά από αξιόλογες παραστάσεις ενώ έχει συμμετάσχει και σε επιλεγμένες σειρές στην Ελληνική τηλεόραση. Φέτος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Τέσσερα Πόδια του Τραπεζιού» του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Δάμπαση.
Μίλησέ μου για την παράσταση στην οποία θα παίξεις φέτος Είναι τα «Τέσσερα Πόδια του Τραπεζιού» και θα παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Τζένη Καρέζη. Το έργο σατιρίζει τα ήθη και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η μεγαλοαστική τάξη για να επιβάλει τα συμφέροντά της στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Η παράστασή μας με όπλο της το χιούμορ, έχει σαν στόχο να αναδείξει την ακόρεστη δίψα του ανθρώπου, πέρα από ταξικούς διαχωρισμούς, για εξουσία και χρήμα.
Ποια είναι η πολιτική διάσταση του έργου και τι συμβολίζει η εξουσία του «Πατέρα»; Ο Καμπανέλλης μέσα απ’ τον ρόλο του Πατέρα «ακτινογραφεί» το καπιταλιστικό σύστημα. Φέρνει στην επιφάνεια όλες τις παθογένειες και την σκληρότητα του. Με αφορμή τους καυγάδες των αδελφών Καβαλά, μας μιλά για την κοινωνία που βιώνουμε στις μέρες μας. Έναν κόσμο στον οποίο, το μόνο που έχει σημασία είναι το κέρδος.
Πως η απληστία για εξουσία αλλά και η ανταγωνιστικότητα που οξύνεται, προκαλούν τις εμφύλιες συρράξεις μέσα στην οικογένεια; Η οικογένεια του έργου του Καμπανέλλη λειτουργεί περισσότερο σαν εταιρεία. Τα μέλη τις πάνω απ’ όλα είναι μέτοχοι ενός οικονομικού κολοσσού και ύστερα αδέλφια. Ο καθένας τους θέλει να αρπάξει την καρέκλα του ετοιμοθάνατου πατέρα και να ρίξει τους υπόλοιπους στο περιθώριο. Οι δολοπλοκίες , οι μηχανορραφίες και οι συνωμοσίες των αδελφών μετατρέπουν την οικογενειακή εστία σε πεδίο μάχης.
Σύστησέ με, με τον ήρωα που υποδύεσαι. Στην παράσταση ερμηνεύω τον ρόλο του Κώστα Καβαλά που είναι ο πρωτότοκος γιος μιας ιστορικής μεγαλοαστικής οικογένειας. Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του ως φυσικό συνεχιστή του έργου του πατέρα του. Το πρόβλημά του είναι όμως ότι οι άλλοι έχουν τελείως διαφορετική άποψη απ’ αυτόν και έτσι δημιουργούνται αρκετά ευτράπελα επί σκηνής μεταξύ του Κώστα και των άλλων αδελφών του. Είναι ένας ρόλος αρκετά πολύπλοκος , γιατί η βάση του είναι τραγικοκωμική. Πως δουλέψατε με τον σκηνοθέτη σου; Έχουμε την τύχη να μας σκηνοθετεί ο καλός συνάδελφος κ. Γιώργος Δάμπασης. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα , αλλά νομίζω και για τους υπόλοιπους συναδέλφους μου, να αισθάνεσαι ότι από κάτω έχεις κάποιον που μπορεί να καταλάβει τις ανασφάλειες σου και τους φόβους σου. Αλλά και να μπορεί οργανικά να σου αποκωδικοποιήσει τα κλειδιά που κρύβει το κείμενο έτσι ώστε να γίνεις ένα με το ρόλο σου. Ο στόχος που έχουμε με τον σκηνοθέτη μας είναι να αποδώσουμε τον ρόλο μας με ισορροπία και χιούμορ. Πες μου για τους ρόλους που έχεις παίξει. Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σου και ποιοι οι πιο σημαντικοί για σένα; Όλοι οι ρόλοι που έχω παίξει μέχρι στιγμής είναι αγαπημένοι μου . Ο καθένας τους με βοήθησε με τις δυσκολίες του , να κατανοήσω καλύτερα τον εαυτό μου αλλά και την δουλειά που κάνω. Τους θυμάμαι όλους με αγάπη. Ελπίζω κι αυτοί να με θυμούνται έτσι.
Μίλησε μου για την εμπειρία σου με το «Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν» ως μαθητής κι ως ηθοποιός στις παραστάσεις του. Το Θέατρο Τέχνης είναι ένα κομμάτι της καρδιάς μου. Είναι ο τόπος που έκανα τα πρώτα μου θεατρικά όνειρα. Είναι οι άνθρωποι που μου έδωσαν την ευκαιρία να πατήσω το πόδι μου στην σκηνή για πρώτη φορά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δασκάλους μου, τον Γιώργο Λαζάνη, την Μάγια Λυμπεροπούλου, τον Μίμη Κουγιουμτζή, τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, την Κάτια Γέρου, την Ρένη Πιττακή και την Μαρίνα Γεωργίου, για όλα όσα μου πρόσφεραν απλόχερα. Πως βλέπεις την πορεία του θεάτρου στους σκοτεινούς καιρούς της κρίσης; Ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά; Είμαι αισιόδοξος για την πορεία του θεάτρου, έχω την αίσθηση ότι το θέατρο θα βγει πιο δυνατό μέσα απ’ την κρίση. Για μας δεν ξέρω βέβαια , αλλά το θέατρο είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει. Στα θετικά βάζω ότι αναγκαστικά λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων χρησιμοποιούμε περισσότερο την φαντασία μας και την εφευρετικότητά μας στην δημιουργία μιας παράστασης και στα αρνητικά την έλλειψη χρημάτων!
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον; Να έχω υγεία και να κάνω πάντα αυτό που αγαπώ με ανθρώπους που εκτιμώ.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον κόσμο και στον εαυτό σου τι θα ήταν αυτό; Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι απ’ τον κόσμο, θα ήθελα να εξαφανίσω τον φόβο που έχει απέναντι στην διαφορετικότητα κι απ’ τον εαυτό μου θα προσπαθούσα να αλλάξω την ξεροκεφαλιά μου!
|