Ο Γορίλας και η Ορτανσία

του Ιάκωβου Καμπανέλλη

Ο κύριος Καθηγητής, που έχει παντρευτεί την υπάκουη και πλούσια Μαίρη, αγοράζει από τον ζωολογικό κήπο έναν ολόγυμνο γορίλα που τον ονομάζει Αδάμ, με στόχο να τον έχει βοηθό του στα πειράματά του. Συμπεριφέρεται απέναντί του σα να είναι κανονικός άνθρωπος με ισχυρή αντίληψη και ταυτόχρονα μια σημαντικότατη προσωπικότητα. Αντίπαλός του γορίλα είναι ο Φίλιππος, κάποτε βοηθός του καθηγητή στην επιστημονική έρευνα, ο οποίος έχει υποβιβαστεί στο ρόλο του υπηρέτη. Η Μαίρη αποκτά μια περίεργη οικειότητα με τον Γορίλα, την οποία ο Καθηγητής δεν βλέπει με καλό μάτι. Αλλά κι ο Φίλιππος αρχίζει να αναπτύσσει με τον Αδάμ κάποιες φιλικές σχέσεις. Ο Γορίλας προσαρμόζεται με το δικό του τρόπο στην ζωή του σπιτιού, υιοθετεί μιαν ανθρώπινη συμπεριφορά και ανατρέπει τις ήδη ευαίσθητες ισορροπίες.

Το έργο αυτό που πρωτογράφτηκε σαν μονόπρακτο και το επεξεργάστηκε ο συγγραφέας στην ώριμη περίοδο του, δίνοντας του την τελική μορφή, είναι μια εξαιρετική σάτιρα Ιονεσκικής υφής, για την φύση του ανθρώπου και την διαστροφική στρέβλωση των ανθρωπίνων σχέσεων. Ο γορίλας που εισβάλλει γυμνός σε μια ανθρώπινη κατοικία και γίνεται από έκθεμα του ζωολογικού κήπου, μια εξαίρετη προσωπικότητα με πολλές προοπτικές, εξ αιτίας του τρόπου που τον αντιμετωπίζουν οι συγκάτοικοί του, λειτουργεί μέσα από την ιδιάζουσα σχέση που δημιουργεί με το νέο του περιβάλλον σαν μια ωρολογιακή βόμβα ενεργή θέτοντας σε αμφισβήτηση όχι μόνο την σταθερότητα ψυχική και συναισθηματική των ανθρώπων αλλά και την δυναμική του πολιτισμού τους, την αισθητική τους, την αξία του λόγου και της λογικής τους και φυσικά την σεξουαλική και ερωτική τους ικανότητα αλλά και το ταλέντο τους στην αγάπη. Ο γορίλας χωρίς να κατέχει την τέχνη του λόγου, επικοινωνεί τόσο καλά ώστε να κερδίσει όλα όσα ανήκουν στον άνθρωπο. Χωρίς να έχει γνώσεις, μπορεί να αντιλαμβάνεται τις συνθήκες και να προσαρμόζεται σ’ αυτές, χωρίς να διαθέτει αισθητικές αξίες μπορεί να μοιράζεται και να δημιουργεί ευτυχία. Και, στο φινάλε, είναι και πιο «ψηλός»… Όταν αρχίζει να μιμείται και να ενστερνίζεται ανθρώπινες συμπεριφορές, χάνει την εσωτερική του δομή, αποσυντονίζεται, γίνεται επικίνδυνος και ταυτόχρονα ακαταμάχητα ανταγωνιστικός. Θα κερδίσει όλα όσα ανήκουν στον άνθρωπο αλλά ταυτόχρονα θα γίνει κι ο ίδιος ευάλωτος, το παρελθόν του θα τραυματίσει το παρόν του και θα υπονομεύσει το μέλλον του. Άλλωστε πάντα όταν οι ισορροπίες διασαλεύονται, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Ο πόλεμος ξεσπάει μέσα στο ήσυχο σπίτι, ο άντρας έρχεται αντιμέτωπος με τον γορίλα και στην πραγματικότητα πρόκειται για μια εσωτερική διαμάχη αφού ο άντρας συγκρούεται με τον πρωτόγονο εαυτό του που έχει διαφθαρεί κι ο γορίλας με το πολιτισμένο άλτερ έγκο του που τον έχει διαφθείρει.

Σ’ αυτό του το ώριμο έργο ο Καμπανέλης πειραματίζεται, φλερτάροντας με τον σουρεαλισμό, το θέατρο του παράλογου και τον συμβολισμό, κατά τη γνώμη μου, με εξαιρετική επιτυχία.

Το έργο αυτό με την πρωτοποριακή έμπνευση και τη διαχρονική αξία, η Πολυχρονοπούλου το απέδωσε σκηνικά με μια εσωτερικότητα που ανέδειξε τις αρετές του, προσφέροντας μας μια παράσταση χαμηλόφωνη αλλά και κρισιμότατη, ευρηματική, απολαυστική, με αιχμές, αποχρώσεις, χυμούς και ανατροπές. Επεξεργάστηκε τις λεπτομέρειες για να αναδείξει το σύνολο χωρίς να χάσει την αίσθηση του μέτρου και χωρίς να υπονομεύσει το στοιχείο του χιούμορ και την δυναμική των συγκρούσεων. Αν υπήρχε η δυνατότητα ενός μεγαλύτερου μπάτζετ και μιας πιο λειτουργικής σκηνής, θα μπορούσε να δημιουργήσει μια άρτια παράσταση αλλά και με αυτές τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, μέσα σ’ ένα «blackbox» με τους θεατές σε απόσταση αναπνοής και χωρίς εισόδους ή κουίντες, μας έδωσε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Η σκηνογραφία βασίστηκε στην έμπνευση και την ευρηματικότητα, συνεισέφερε στο χιούμορ και αξιοποίησε τα πενιχρά μέσα όσο καλύτερα μπορούσε ενώ το τιμ των ηθοποιών υποστήριξε στην εντέλεια την σκηνοθετική γραμμή. Οι ερμηνείες βασίστηκαν σε γερά θεμέλια κι έτσι οι κωμικές συγκρούσεις κι οι δραματικές εντάσεις κατάφεραν να αποδώσουν εντονότερα το στοιχείο του παράλογου και να μην συμβεί μια ανώμαλη προσγείωση στην ηθογραφία, κάτι που δεν θα είχε ενδιαφέρον σε αυτό το έργο. Τα τρία φινάλε του συγγραφέα αποδόθηκαν στην παράσταση έτσι ακριβώς όπως είχαν γραφτεί, προσφέροντας μας την δυνατότητα να αντιληφθούμε τις πολλαπλές  διαστάσεις του έργου και την πολύπλευρη δυναμική των συμβολικών του δράσεων. Εξαιρετική η κινησιολογία του Χριστοδούλου ως γορίλα, που οφείλεται και στις ικανότητες του ηθοποιού αλλά και στην θαυμάσια δουλειά της Γεωργαλά η οποία υπογράφει την επιτυχημένη κινησιολογία της παράστασης.

Μια παράσταση που αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσετε, αστεία, έξυπνη, γοητευτική, σαρκαστική και σκληρή που αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή του ταλέντου του γνωστού συγγραφέα,  εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Η παράσταση ανέβηκε

στο πλαίσιο του 4ου ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Φεστιβάλ: Λεία Βιτάλη

Καλλιτεχνική περίοδος 2017-2018

Και σε συνεργασία με το «Θεατρικό Μουσείο Ιάκωβος Καμπανέλλης» της Νάξου που ανήκει στο ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου

Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Καμπανέλλη

Μουσική – Σχεδιασμός ήχου: Σταύρος Τσουμάνης

Κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά

Trailer: gcldp Γιώργος Συμεωνίδης, Άρτεμις Σταθάκου

Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Πολυχρονοπούλου

Ειδικές κατασκευές: Κατερίνα Χατζοπούλου

Παίζουν (αλφαβητικά):

Θωμάς Βούλγαρης

Χαρά Ζησιμάτου

Γιάννης Νικολάου

Ιάσονας Χριστοδούλου

 «Έαρ Βικτώρια»

(Β’ Σκηνή)

Μαγνησίας 5 και Αριστοτέλους

 (πλησίον Πλ. Βικτωρίας)

Τηλέφωνο: 210 8220020

Παραστάσεις: κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00

Ως 26 Δεκεμβρίου 2017

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά (με διάλειμμα 10 λεπτών)

Τιμές Εισιτηρίων:12 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό, ΑΜΕΑ), 5 ευρώ (άνεργοι, ατέλειες)

Προπώληση: Στο viva.gr