Ηρώ Πεκτέση

Η ταλαντούχα, νεαρή ηθοποιός γεννήθηκε στην Αθήνα κι είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη, ενώ παρακολουθεί εδώ και τρία χρόνια το  Εργαστήριο Υποκριτικής «Studio ΝΑΜΑ» με δασκάλα την Ελένη Σκότη.  Στο θέατρο συμμετείχε στην παράσταση «Μοναξιά στην άγρια δύση» του Martin McDonagh, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, και ως βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση «Μαύρη ζάχαρη» του Χρήστου Καρασαββίδη.  Στην τηλεόραση συμμετείχε σε δύο επεισόδια τηςσειράς «3ος Νόμος», σε σκηνοθεσία Πάνου Κοκκινόπουλου. Την είδαμε πέρσι ως Λιάλια στην παράσταση «Αγαπητή Ελένα» της Λουτμίλα Ραζουμόβσκαγια, η οποία συνεχίζεται και φέτος, σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη στο «Επί Κολωνώ».

Μίλησέ μου για την ηρωίδα που υποδύεσαι;

Η Λιάλια είναι μια νέα με φιλοδοξίες. Μεγαλωμένη σε μονογονεϊκή οικογένεια, ζώντας στην ανέχεια, ευελπιστεί να ξεφύγει απ’ αυτή και παρασύρεται. Ένας αλλόκοτος συνδυασμός παιδικής αθωότητας και γυναικείας σκληρότητας με επιφανειακά όνειρα αλλά και ρωγμές καλοσύνης.

Μίλησέ μου για το έργο και τις προεκτάσεις του στον κόσμο μας σήμερα.

Το έργο μας αφηγείται την ιστορία μιας δασκάλας με τους τέσσερις μαθητές της στη Ρωσία του 1980. Τους πέντε αυτούς χαρακτήρες μπορούμε να τους συναντήσουμε στο διηνεκές,  παντού και πάντα. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο χρόνος και ο τόπος καταρρίπτονται και αυτόματα η παράσταση γίνεται επίκαιρη.

Ποιες κατά την γνώμη σου ήταν οι αιτίες που κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, το δικαιότερο για τον λαό, σύστημα εξουσίας;

Πρώτα βελτιώνεται ο άνθρωπος και μέσα από αυτή την αυτοβελτίωση δημιουργείται μια σωστή και δικαιότερη κοινωνία. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός προσπάθησε να κάνει το ανάποδο. Μέσα από την σωστή κοινωνία, να επιβάλει να κάνει σωστό τον άνθρωπο. Αυτή ήταν και η αποτυχία του.

Υπαρκτός σοσιαλισμός δεν υπήρξε ποτέ. Ο άνθρωπος είναι ένα ανταγωνιστικό ον που δεν του ταιριάζει η στασιμότητα και η σταθερότητα τον πλήττει. Αυτός, είναι το κυρίαρχο εμπόδιο σ’ αυτό το άπιαστο όνειρο. Πάντα εμείς ίδιοι, οι άνθρωποι, θα είμαστε το εμπόδιο για έναν καλύτερο κόσμο, για την ανθρωπότητα.

Πως ήταν η συνεργασία με την σκηνοθέτιδα σου;

Η Ελένη Σκότη είναι η σκηνοθέτρια που δε θα αφήσει ποτέ εκτεθειμένους τους ηθοποιούς της. Που δεν κάνει τροχονομία. Που σ' αφήνει ελεύθερο να δοκιμάσεις και να πειραματιστείς. Που θα σε ζορίσει τόσο και θα σου ξεκλειδώσει τα σκοτάδια και τις ευαισθησίες σου.

Ποια ήταν η ανταπόκριση του κοινού;

Η ανταπόκριση του ήταν το έναυσμα που έδωσε σε μας να συνεχίσουμε δεύτερη χρονιά.

Με ποιο τρόπο ένας καθηγητής επηρεάζει τους μαθητές του και με ποιο τρόπο μπορεί να τους στρέψει εναντίον του;

Ένας εκπαιδευτικός θα πρέπει να δημιουργήσει ένα κλίμα ασφάλειας για τον κάθε μαθητή ξεχωριστά. Να αποκτήσει μια αυθεντική παιδαγωγική σχέση. Να δει από τα μάτια των παιδιών και να τα καταλάβει. Να φτιάξει σχέσεις εμπιστοσύνης και ουσιαστικής επικοινωνίας, να τα εμπνεύσει. Μόνο έτσι μπορεί να καταφέρει να τα επηρεάσει. Όταν θα προσπαθήσει να μικρύνει την ψαλίδα του χάσματος από τη μια γενιά στην άλλη. Όταν εφαρμοστούν τα αντίθετα απ’ αυτά και ο καθηγητής δείξει την υπεροχή του ασκώντας λεκτική εξουσία, όταν θα αντιμετωπίσει τους μαθητές του σαν μικρονοϊκά όντα τότε έχει χάσει το παιχνίδι.

Τα όνειρά σου για το μέλλον;

Να εξελίσσομαι σε όλους τομείς. Να μαθαίνω και να βελτιώνομαι. Να ανεβαίνω ένα σκαλοπάτι και όταν πατάω καλά στα πόδια μου να πηγαίνω στα επόμενα.

Η σχολή κι οι δάσκαλοι σου;

Η σχολή ήταν μια περίοδος τριών χρόνων πολύ δημιουργικών που διαμόρφωσαν τον τρόπο   αντίληψης μου για το θέατρο.

Τεχνική ή ταλέντο;

Ο συνδυασμός είναι η ολοκλήρωση.

Δημόσιες σχέσεις ή σκληρή δουλειά;

Θα ήθελα να είμαι πιο κοινωνική όμως νοιώθοντας ενοχή στο να κάνω δημόσιες   σχέσεις, φτάνω στα όρια της αντικοινωνικότητας. Οπότε, σκληρή δουλειά.

Συνεργασίες ή ρόλοι;

Συνεργασίες.

Πρόβα ή παράσταση;

Και τα δυο εξίσου.

Το θέατρο είναι χόμπι ή επάγγελμα;

Αγάπη και επάγγελμα δε μας κάνει χόμπι. Απλώς συνηθίσαμε σε μια κοινωνία όπου το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων δεν επιλέγει  αυτό που ονειρεύτηκε.

Σίγουρα είναι δύσκολη η επιβίωση αλλά αν το δω σαν χόμπι θα με δει κι αυτό έτσι.

Μια μέρα από τη ζωή σου

Αν δεν είναι ηλιόλουστη είναι συννεφιασμένη.

Η κοσμοθεωρία σου:

Θα στην πω σε είκοσι χρόνια.

Θα το θυμάμαι κι αν ζω, θα σου ξανακάνω την ερώτηση. Τι γνώμη έχεις για το «Επί Σκηνής»;

Χαίρομαι να παρακολουθώ site τόσο ενημερωμένα σαν το δικό σας.

Ευχαριστούμε πολύ.