Άρτεμις Γρύμπλα

«Μη χορέψεις»

«Όταν αγαπάς, όταν είσαι ερωτευμένος, είναι μια διαρκής έκπληξη το πόσο πολύ μπορείς ν’ ανυψωθείς ή να ταπεινωθείς, οπότε δεν είναι σοφό να θέτουμε όρια. Όταν το κάνουμε στον έρωτα, εκείνα έρχεται μια στιγμή, που μας κοιτούν να τα καταπατάμε και χαμογελούν ειρωνικά».

Η εκφραστική νεαρή ηθοποιός με το έντονο βλέμμα και το λαμπερό ταλέντο, απόφοιτος της σχολής του Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν, γνώστης Γαλλικών και Αγγλικών αλλά και απόφοιτος του ΤΕΙ Αθηνών, έχει εμπλουτίσει τις γνώσεις της με σεμινάρια από σημαντικούς δασκάλους και μαθήματα κινησιολογίας και τραγουδιού. Έπαιξε σε μια σειρά παραστάσεων όπου συνεργάστηκε με τους Κώστα Γάκη, Αυγουστίνο Ρεμούνδο, Δημοσθένη Φίλιππα, Σταύρο Στάγκο και άλλους. Φέτος θα την δούμε στην παράσταση «Μη χορέψεις» σε σκηνοθεσία και δραματουργία του Χρήστου Καρασαββίδη.

Τι οφέλη έχεις αποκομίσει από τα σεμινάρια που έκανες και τι πρόσθεσαν στην εκπαίδευσή σου;

Τα σεμινάρια που έκανα εκτός σχολής με βοήθησαν στο να έχω μια σφαιρικότερη αντίληψη περί θεάτρου, ταξίδεψα σε άλλες χώρες και ήρθα σε επαφή με το πως αντιμετωπίζουν το θέατρο οι ξένοι επαγγελματίες, διαφορετικά είδη και σχολές, τα οποία σου δίνουν την δυνατότητα να δοκιμαστείς, να δοκιμάσεις, να επιλέξεις, να συνδυάσεις, και εν τέλει να αντιληφθείς πώς η εκπαίδευση στην Ελλάδα πάσχει. Χρειαζόμαστε καλύτερες σχολές, χρειαζόμαστε καλύτερους δασκάλους, χρειαζόμαστε σχολή σκηνοθεσίας, χρειαζόμαστε φωτισμένους ανθρώπους. Χρειαζόμαστε να καταλάβουμε πως καλός ή πετυχημένος ηθοποιός δεν σημαίνει καλός δάσκαλος.

Πως θα μου περιέγραφες με δυο λόγια την ηρωίδα σου στο «Μη χορέψεις»;

Αυτό το κορίτσι θέλει να ζήσει. Έχει γνωρίσει καλά την απόρριψη και την δυστυχία, την συναντάμε σήμερα εκεί, σ’ ένα υπόγειο, σε ένα στριπ-κλαμπ, σε κορμί γατίσιο, να έχει γλύψει τις πληγές της και να συνεχίζει.

Πως είναι η διπλή συνεργασία με τον Καρασαββίδη ως συμπρωταγωνιστή και σκηνοθέτη;

Και συγγραφέα του έργου! Τριπλός ρόλος! Ήταν όμορφο ο συνεργάτης σου να έχει μία ολοκληρωμένη άποψη πάνω στο τί ακριβώς θέλει να παρουσιάσει και τί να εκφράσει με το έργο του και να την βλέπεις να εξελίσσεται και να μεταλλάσσεται μέσα απ’ την δημιουργία μιας συλλογικής αντίληψης της ομάδας.

Τι μπορεί σκέπτεται ένα κορίτσι που χορεύει σε στριπ-κλαμπ και τι σχέση μπορούν να έχουν οι σκέψεις του με αυτές ενός κοριτσιού που πουλάει λαχανικά στην λαϊκή αγορά;

Ένα κορίτσι σκέφτεται αυτά που σκέφτονται τα κορίτσια, ανάλογα με την ηλικία και τις εμπειρίες τους. Εκτός από τις σκέψεις που έχουν άμεση σύνδεση με τα πρακτικά ζητήματα της εργασίας τους, υποθέτω υπάρχουν και οι άλλες σκέψεις, που είναι πανανθρώπινες, όπως πότε θα μου στείλει μήνυμα αυτό το αγόρι ή γιατί δεν με ξαναπήρε τηλέφωνο.

Μια ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία

Είμαι τεσσάρων χρονών, χοροπηδάω πάνω στο κρεβάτι και τραγουδάω με τον μπαμπά μου τον ντιρλαντά, μετά κάθε βράδυ, μα κάθε βράδυ, μου λέει την ιστορία της κοκκινοσκουφίτσας και παίζουμε μαζί με τον αδερφό μου ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι με πρωτεύουσες. Εκείνος κερδίζει και τις μαθαίνει, εγώ είμαι είκοσι-έξη πια κι ακόμα υστερώ.

Πως νοιώθεις όταν είσαι ερωτευμένη;

Πλήρης και ανεπαρκής.

Τι θα έκανες εσύ για την αγάπη και τι είναι αυτό που ποτέ δεν θα έκανες και για κανένα λόγο;

Δεν ξέρω τί θα έκανα και τί όχι όταν το θέμα είναι η αγάπη… Όταν αγαπάς, όταν είσαι ερωτευμένος, είναι μια διαρκής έκπληξη το πόσο πολύ μπορείς ν’ ανυψωθείς ή να ταπεινωθείς, οπότε δεν είναι σοφό να θέτουμε όρια. Όταν το κάνουμε στον έρωτα, εκείνα έρχεται μια στιγμή, που μας κοιτούν να τα καταπατάμε και χαμογελούν ειρωνικά.

Ποιοι μπορούν να ασκήσουν εξουσία πάνω σου και με ποιο τρόπο;

Όσοι καταφέρνουν να ενεργοποιήσουν τις τύψεις και τις ενοχές μου, μπορούν να έχουν και τον πλήρη έλεγχο πάνω μου. Δεν μου αρέσει καθόλου να στεναχωρώ ή να αισθάνομαι ότι κάνω κακό σε κάποιον, φυσικά προσπαθώ να το αλλάξω αυτό, και νομίζω μεγαλώνοντας καταφέρνω και σιγά σιγά γλιτώνω απ το σύνδρομο του "καλού παιδιού". Κατά τα άλλα, δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που θέλουν να ασκούν εξουσία, μου αρέσουν αυτοί που αν θέλουν κάτι, σε παίρνουν γλυκά απ´το χέρι και στο ζητούν.

Τι είναι το θέατρο για σένα;

Το θέατρο είναι ο εθισμός μου. Είναι η δουλειά μου, η διασκέδασή μου, το βάσανό μου, αυτό που σπαταλά τον περισσότερο χρόνο απ´την σκέψη μου και την ενέργειά μου, που κατακλύζει την βιβλιοθήκη, τις κουβέντες και την καθημερινότητά μου.

Τι είναι για σένα βαρετό και τι συναρπαστικό, κυρίως τον Αύγουστο και τον Φλεβάρη;

Βαριέμαι πάρα πολύ ν´απλώνω το πλυντήριο, όλους τους μήνες. Τον Αύγουστο με συναρπάζουν τα αλμυρά μουστάκια που έχουν επίγευση ροδάκινου και τα μύδια αχνιστά. Τον Φλεβάρη πάλι, είναι συναρπαστική έκπληξη να υπάρχουν ακόμα αυτά τα μουστάκια κάπου γύρω μου.