Θέατρο του Πανικού

δηλώνει παρόν σε μια εποχή πανικού αλλά και δυναμικών αλλαγών

Μιλάει ο Λύσανδρος Σπετσιέρης

«Πόσους ανθρώπους μπορεί να ενθουσιάσει ο Πανικός;

Πόσες κουλτούρες, σκέψεις, ηθικές μπορεί να οργανώσει;

Δεν πειραματιζόμαστε ούτε ελπίζουμε στα εύσημα με κουρασμένες καινοτομίες που προάγουν τον πολιτισμό.

Δε φοβόμαστε. Παίρνουμε ως παράδειγμα τις "κρίσεις" μας κι ενωνόμαστε, εντός κι εκτός τειχών.

Ο Πανικός χτυπάει ακάλεστος σε μια γιορτή που τους χωράει όλους».

Μιλήστε μου για την ως τώρα πορεία σας.

Το Θέατρο του Πανικού είναι μια κίνηση καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε το Μάρτιο του 2010.Αποτελείται από ανθρώπους που επιθυμούν να καταπιαστούν με το «συναίσθημα» σε όλες τις εκφάνσεις του, θετικές και αρνητικές.Μέσα, λοιπόν, από παραστάσεις, προβολές ταινιών και εκθέσεις συνδυάζει τις ανθρώπινες αισθήσεις για να φτάσει όσο πιο κοντά γίνεται στο αρχέγονο αίσθημα του Πανικού. Με αφορμή το έργο "Φάντο και Λις" του Fernando Arrabal, στα τέλη του Ιουλίου του 2010, πραγματοποίησε ένα δρώμενο-πορεία, στο κέντρο της Αθήνας, όπου οι χαρακτήρες του έργου αρχίζουν σιγά-σιγά να παίρνουν μορφή και να συναντούν συνοδοιπόρους στη διαδρομή τους. Στις 15 και 16 Οκτωβρίου 2010, λαμβάνει χώρα μια εγκατάσταση-performance από φωτογράφους-μουσικούς, κινηματογραφιστές και ηθοποιούς της ομάδας, στα Εξάρχεια σε χώρο που παραχώρησε το "Nosotros" στο Θέατρο του Πανικού. Τον Δεκέμβριο του 2010 και τον Ιανουάριο του 2011 ανεβαίνει στον πολυχώρο Beton7 (http://www.beton7.com/) στον Βοτανικό το έργο «Φάντο και Λις» του Fernando Arrabal. Τους θεατές υποδέχεται στο φουαγιέ αλλά και εισάγει στο έργο ζωντανή μουσική καθώς και έκθεση φωτογραφίας της Γαλλίδας φωτογράφου Dorothy-Shoes (http://www.dorothy-shoes.com/).

Τι σημαίνει το όνομα της ομάδας και πως το εμπνευστήκατε;

Το όνομα της ομάδας, μας βρήκε από μόνο του. Μέλη της ομάδας προσβλήθηκαν από κρίσεις πανικού πριν τη δημιουργία της και σκεφτήκαμε πως είναι μια καλή ευκαιρία να τις ξορκίσουμε μέσα από την τέχνη. Σημαίνει λοιπόν πολλά για εμάς. Αφενός τα θέματα με τα οποία καταπιανόμαστε κι αφετέρου την προσωπική μας ανάμειξη και θέληση να αντιμετωπίσουμε τον Πανικό. Η περίεργη συγκυρία είναι πως διαλέξαμε για πρώτη μας δουλειά ένα θεατρικό έργο ("Φάντο και Λις") που ανήκει στο κίνημα του Πανικού, που εμείς μέχρι τότε αγνοούσαμε την ύπαρξη του!

Τι μπορεί να προσφέρει ο Πανικός όταν οι περιστάσεις είναι ήδη κρίσιμες;

Ο Πανικός είναι παρών σε όλες τις εποχές και τις περιστάσεις. Απλώς σε περιόδους μη κρίσιμες βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής και μαζεύει τις δυνάμεις του για να «σαρώσει» την κατάλληλη στιγμή. Εμείς καταπιανόμαστε μαζί του για να τον γνωρίσουμε καλύτερα, να τον αντιμετωπίσουμε κι ίσως και να τον νικήσουμε. Η ενασχόληση, ωστόσο, μαζί του έχει και τα θετικά της καθώς η ορμή και η δύναμή του χρειάζονται σε όλους μας ενίοτε.

Πως βλέπετε την κατάσταση της χώρας μας σήμερα;

Πέρα από τη φανερή οικονομική κρίση, για εμάς η μεγαλύτερη και σοβαρότερη κρίση είναι αυτή των ηθικών αξιών και των προσωπικών σχέσεων. Η αποξένωση, ο φόβος, η μοναξιά είναι πιο επικίνδυνα θέματα από τα οικονομικά ζητήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Για το λόγο αυτό η άποψή μας είναι κάπως απαισιόδοξη απέναντι στο αύριο γιατί χωρίς ομόνοια και ατομική ψυχική ηρεμία κανένα πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύουμε πολύ στη δύναμη της τέχνης κι εκεί στοιχηματίζουμε!

Τι πιστεύετε πως μπορεί να προσφέρει η τέχνη για ένα καλύτερο αύριο;

Η τέχνη, σε όλες τις εκφάνσεις της, απελευθερώνει. Δίνει τη δυνατότητα και στον καλλιτέχνη αλλά και στο θεατή να εκφράσει τα ενδόμυχα αισθήματά του, να εκτονωθεί, να γνωρίσει, να κρίνει αλλά και να διδάξει και να αλλάξει συνειδήσεις. Να προτείνει διαφορετικές από τις καθιερωμένες ιδέες, να ερευνήσει και όλα αυτά με κοινό παρονομαστή και στόχο το καλό και το ωραίο της ζωής. Υπάρχουν θεατρικά έργα, ποιήματα, πίνακες ζωγραφικής και πολλά άλλα έργα τέχνης που εσωκλείουν διαχρονικές αξίες πάνω στις οποίες οφείλουμε να στηριχτούμε για να προχωρήσουμε παρακάτω.

Πως διαχειρίζεστε την ιδεολογική, οικονομική και κοινωνική κρίση που αντιμετωπίζουμε; Θα μπορούσε να είναι για σας πηγή έμπνευσης;

Την οικονομική κρίση τη διαχειριζόμαστε όπως πάντα. Είναι γνωστό πως ο καλλιτεχνικός κόσμος, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν είχε ποτέ ιδιαίτερη οικονομική ευμάρεια κι έτσι είμαστε ίσως από τους «τυχερούς» μιας και σ’ εμάς δεν συνέβη καμία ιδιαίτερη αλλαγή. Ζούσαμε λιτά και συνεχίζουμε να κάνουμε το ίδιο. Αυτό ωστόσο δε σημαίνει πως δεν μας απασχολεί το άγχος και η ανασφάλεια που περνάνε τόσοι συνάνθρωποί μας. Αυτά τα συναισθήματα φόβου είναι κατ’ εμάς η αιτία της κοινωνικής και της ιδεολογικής κρίσης και αποτελούν ίσως τη μόνη πηγή έμπνευσης αλλά και το λόγο της δημιουργίας της ομάδας μας.

Πως συναντηθήκατε;

Οι περισσότεροι ήμασταν συμφοιτητές και φίλοι από τη Δραματική Σχολή και κάποια στιγμή, σαν έτοιμοι από καιρό, αποφασίσαμε να δουλέψουμε μαζί. Έτσι απλά!

Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας σας;

Στόχοι μας είναι αφενός το πάντρεμα διαφόρων τεχνών το οποίο μπορεί να φανερώσει ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές πτυχές αλλά κι η επιθυμία μας να συνεργαστούμε με ανθρώπους εκτός του θεάτρου κι αφετέρου να αγγίξουμε μέσα από το σωματικό θέατρο και τον αυτοσχεδιασμό όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις, τις δικές μας και των θεατών.

Πως λειτουργείτε στην διάρκεια των προβών;

Με πολλή πειθαρχία και συνέπεια, χωρίς να λείπουν ποτέ τα ευχάριστα διαλείμματα και φυσικά το καθιερωμένο ποτάκι μετά την πρόβα!

Με τι κριτήρια διαλέγετε το ρεπερτόριό σας;

Διαλέγουμε πάντα έργα που έχουν κάτι να μας πουν. Που θίγουν θέματα που μας απασχολούν. Είτε ανήκουν στο κλασικό ρεπερτόριο είτε σύγχρονα ή σουρεαλιστικά. Ανάλογα με τις περιστάσεις του καιρού και τις εκάστοτε διαθέσεις και ανάγκες μας.

Πείτε μου για την ως τώρα εμπειρία σας όσον αφορά το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Αν αναφέρεστε στο δικό μας καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, είμαστε θετικά ξαφνιασμένοι από την ανταπόκριση του κόσμου. Κι αυτό ανεβάζει τον πήχη και μας αρέσει πολύ.

Πως εξασφαλίζετε χώρο για τις πρόβες σας;

Ευτυχώς από πέρυσι που ξεκινήσαμε την ομάδα μας μπήκαμε στο πρόγραμμα «Χώρος για πρόβες» του Υπουργείου Πολιτισμού κι από τότε μας παρέχεται δωρεάν μια αίθουσα.

Τι στήριξη έχετε και τι παραπάνω θα επιθυμούσατε από τους πολιτιστικούς φορείς;

Από το Υπουργείο Πολιτισμού είμαστε μέχρι τώρα πολύ ικανοποιημένοι. Όσον αφορά υπόλοιπα ιδρύματα στα οποία έχουμε απευθυνθεί για βοήθεια δυστυχώς η απάντηση είναι κοινή: Οικονομική κρίση!

Σας εξασφαλίζει η εργασία σας στην ομάδα τα προς το ζην, ή την αντιμετωπίζετε σαν καλλιτεχνική ανάγκη και εργάζεστε αλλού για να βιοποριστείτε;

Εργαζόμαστε αλλού για να βιοποριζόμαστε αλλά και για να συντηρούμε την ομάδα. Ωστόσο είναι στους στόχους μας κάποια στιγμή στο μέλλον να καταφέρουμε να ασχολούμαστε μόνο με αυτό και να βγάζουμε τα προς το ζην, χωρίς να αναγκαστούμε να μειώσουμε καθόλου την ποιότητα του καλλιτεχνικού μας αποτελέσματος.

Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον της ομάδας σας και ποιοι οι στόχοι σας;

Θέλουμε να νιώθουμε πάντα περήφανοι για τα πράγματα που παρουσιάζουμε και γεμάτοι από τη δουλειά που κάνουμε. Στόχος μας είναι να δουλεύουμε με πάθος, πάντα με ειλικρίνεια και να αντιδρούμε στα πράγματα που μας ενοχλούν. Να πάμε διαρκώς ένα βήμα παραπάνω από τις δυνάμεις μας και να ανακαλύπτουμε συνεχώς καινούργιους καλλιτεχνικούς δρόμους.

Μιλήστε μου για το έργο που ανεβάζετε αυτόν τον καιρό.

Πρόκειται για ένα ελληνικό έργο μιας νέας συγγραφέα, της Βιβής Πινιώτη που βραβεύτηκε με το πρώτο κρατικό βραβείο από το Υπουργείο Πολιτισμού, με τίτλο «Ο θάνατος του Αντονέλλο». Η ίδια η συγγραφέας, που ερμηνεύει και το ρόλο της συντηρήτριας, γράφει σχετικά: «Αιωνιότητα, σταθερότητα, τάξη και ασφάλεια. Τι γίνεται όταν αυτά τα στοιχεία ενός πίνακα ζωγραφικής, αριστουργήματος του 15ου αιώνα, το μόνο που προκαλούν στα πρόσωπα που αυτός απεικονίζει είναι η πλήξη κι η βαθειά επιθυμία για ανατροπή; Θα καταφέρουν να σπάσουν τα δεσμά της ακινησίας, που η φύση της ζωγραφικής τέχνης τους επιβάλλει; Η πιο αληθινή επανάσταση πραγματοποιείται. Κατά πόσο όμως πρόκειται για πρωτοβουλία των ίδιων των προσώπων του πίνακα ή του ζωγράφου που το δημιούργησε, αν και νεκρός ο ίδιος εδώ και αιώνες ή της συντηρήτριας που έρχεται σήμερα με τη μέθοδο της υπέρυθρης φωτογραφίας να αποκαλύψει τον πίνακα κάτω από τον πίνακα, κανείς δεν ξέρει».

Τι γνώμη έχετε για το Επί Σκηνής;

Το Επί Σκηνής είναι μια πολύ καλή και μεγάλη ευκαιρία τόσο για την παρουσίαση νέων προσπαθειών (που σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχουν τα οικονομικά εφόδια για την προώθησή τους) κι αφετέρου ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος να ενημερωνόμαστε για τα πράγματα που συμβαίνουν. Πάνω από όλα θεωρούμε σημαντικό να υπάρχουν (ιστό)τοποι στους οποίους να διακινούνται καλλιτεχνικές ιδέες κι απόψεις.

Για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της ομάδας μπείτε στο www.theatrotoupanikou.gr