Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΔΗΜΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

Μονόπρακτο

ΣΚΗΝΙΚΟ

Ένα μεγάλο, άδειο θέατρο του δεκάτου ενάτου αιώνα. Τα φώτα του κτιρίου δεν είναι ανοικτά,  η πλατεία και οι εξώστες είναι χαμένα στο σκοτάδι.  Μπορούμε όμως να δούμε ότι το κτίριο είναι διακοσμημένο με το συνήθη μεγαλειώδη τρόπο, κόκκινες κουρτίνες, κόκκινο χαλί, κόκκινα βελούδινα καθίσματα. Διακοσμημένα γλυπτά από χρυσό στολίζουν τα θεωρία , το ταβάνι και την αψίδα στο προσκήνιο. Στη σκηνή, ένα  εντελώς διαφορετικό σκηνικό: ένας τροπικός παράδεισος, φωτίζεται απαλά από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια , ένα εφέ που δημιουργείται από χιλιάδες τρύπες σε ένα κυκλικό πανόραμα που φωτίζεται από πίσω.  Μπορούμε να ακούσουμε τον χαμηλό ηλεκτρικό βόμβο ενός παλιομοδίτικου ρυθμιστή  που βρίσκεται στην  πλατφόρμα φωτισμού στο πίσω μέρος της σκηνής. Το σκηνικό περιλαμβάνει ακόμα και φοίνικες κι έναν κεντρικό  αμμώδη χώρο παιχνιδιού. Ανάμεσα στους  φοίνικες είναι δεμένη μια αιώρα. Το όλο σκηνικό φαίνεται  χαλαρά  τοποθετημένο , σαν να έχουν τοποθετηθεί τα αντικείμενα ακατάστατα για μια πρόβα. Το κτίριο είναι αρκετά ζεστό, όπως και στις τροπικές χώρες. Μπορούμε επίσης να δούμε στις κουίντες και εκεί υπάρχουν ενδείξεις ότι ένα πρόσωπο ή  πρόσωπα  ζουν σε αυτό το Θέατρο. Μια μικρή κουζίνα, με μάτια και ψυγείο βρίσκονται σε μία από τις κουίντες. Μια λεκάνη έχει μουλιασμένα ρούχα   και υπάρχουν περισσότερα πλυμένα  που στεγνώνουν σε ένα σχοινί που είναι δεμένο σε δύο φανοστάτες. Καθώς κοιτάζουμε πιο προσεκτικά το σκηνικό πάνω στη σκηνή, βλέπουμε κάποιον σε μια αιώρα που κουνιέται ανάμεσα στους φοίνικες - στην πραγματικότητα, υπάρχουν δύο άνθρωποι σε αυτή την αιώρα. Ένας από αυτούς ξυπνά. Τι λέει αυτό το άτομο;

ΠΡΟΣΩΠΑ

Σάμουελ 40 ετών, ηθοποιός

Μάικλ 36 ετών, σκηνοθέτης

Σάμουελ: ( Πετιέται απότομα έξω από την αιώρα και είναι φανερά λαχανιασμένος. Σκουπίζει τον ιδρώτα του προσώπου του με την παλάμη του).

Μάικλ : Τι έπαθες; Έβλεπες όνειρο;

Σάμουελ: Εφιάλτη δεν λες καλύτερα; Πολύ ζωντανό όνειρο. Ανατρίχιασα ολόκληρος.

Μάικλ : (τον παρατηρεί προσεχτικά)Εμένα μια χαρά μου φαίνεσαι πάντως.

Σάμουελ: Δεν θα το έλεγα. Δεν με βλέπεις; Έτσι είμαι σε κανονικές συνθήκες; Τόσο ταραγμένος; Πρόσεξε με καλύτερα και θα δεις την διαφορά.

Μάικλ :Εγώ να μην μιλήσω καλύτερα γιατί σε έχω δει πως συμπεριφέρεσαι κάτω από πολύ χειρότερες συνθήκες. Ακόμη και τότε είσαι εξωφρενικά ήρεμος. Η γαλήνη που υπάρχει στο βλέμμα σου, μου διαταράζει το δικό μου νευρικό σύστημα.

Σάμουελ: Είσαι καλά; Τι έπαθες στα καλά καθούμενα; Μαζί μου τα έβαλες πάλι;

Mάικλ: Μου αρέσει που ρωτάς κιόλας.

Σάμουελ: Σαν θιγμένη πρωταγωνίστρια συμπεριφέρεσαι. Για να μην πω σαν γκομενίτσα. Αντί να με αφήσεις να σου διηγηθώ το όνειρό μου, παίρνεις τα φλας πάνω σου για ακόμη μία φορά.

Mάικλ: Πότε επιχείρησα να το κάνω;

Σάμουελ: Συνεχώς. Σε παρελθόν, στο παρόν και πολύ πιθανόν και στο μέλλον.

Mάικλ: Λες βλακείες. Και τότε και τώρα.

Μάικλ : Μια χαρά θα είμαι μονάχα, αν μου πεις γιατί πετάχτηκες έτσι απότομα. Τι είδες;

Σάμουελ: Δεν θέλεις να ξέρεις, πίστεψε με.

Μάικλ : Αρχίζεις να με τρομάζεις, αυτό σου λέω μόνο.

Σάμουελ: Άμα σου πω, θα τρομοκρατηθείς περισσότερο και δεν θέλω να σε ταράξω.

Μάικλ : Μία ερώτηση μόνο, είναι τόσο τρομακτικό όσο της προηγούμενης φοράς;

Σάμουελ: Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Το καθένα είναι διαφορετικό με τον τρόπο του.

Μάικλ : Χριστέ μου, έλεος δηλαδή. Κοντεύω να πάρω φωτιά και εσύ μου κάνεις λογοπαίγνια, εάν δεν είναι το ένα, είναι το άλλο και ούτω καθ’ εξής.

Σάμουελ: Ε, δεν είσαι καλά μου φαίνεται, εγώ πετάχτηκα απ’ τον ύπνο, εσύ ξύπνησες στραβά.

Μάικλ : Είναι γιατί διεκδικώ μία απάντηση από εσένα και δεν μου απαντάς ευθέως.

Σάμουελ: Εντάξει κύριε Φρόιντ, είμαι στις διαταγές σας (ξαπλώνει στην αιώρα) είμαι έτοιμος για ψυχανάλυση.

Μάικλ : Ξέρεις, από κάπου πρέπει να αρχίσουμε, μου λείπει το όνειρο.

Σάμουελ: Και εμένα, αλλά τι να κάνουμε;

Μάικλ : (του πετάει άμμο στα μάτια για να σοβαρευτεί).

Σάμουελ: Τι κάνεις τρελάθηκες;

Μάικλ :Έπρεπε να κατέβω στο επίπεδό σου για να σε συνετίσω.

Σάμουελ: Να ανέβεις πρέπει μιας και κάθομαι στην αιώρα               (γελάει).Τελόσπάντων, αδίκως συγχύζεσαι γιατί δεν ήταν τρομακτικό το όνειρο.

Μάικλ: Αλλιώς μου τα είπες στην αρχή. Αφορούσε ένα τρομαχτικό όνειρο η συζήτησή σου.

Σάμουελ: σε σχέση με αυτά που έβλεπα παλιά εννοούσα.

Μάικλ :Τα όνειρά σου είναι προφητικά. Από την στιγμή που θα τα δεις, είναι ζήτημα ωρών, για να μην πω δευτερολέπτων, για να βγουν αληθινά.

Σάμουελ: Υπερβολές.

Μάικλ : Ξεχνάς τότε που είδες πως θα ανέβαινε μία παράσταση στη μέση της σεζόν στο θέατρο και κοντέψαμε να ξεσπιτωθούμε;

Σάμουελ: Σε ποια αναφέρεσαι;

Μάικλ: Στην τελευταία παράσταση.

Σάμουελ : Εκείνη που ανέβηκε ή την άλλη που δεν ανέβηκε ποτέ;

Μάικλ: Στο όνειρο θερινής νυκτός, του Σαίξπηρ.

Σάμουελ: Για την ίδια μιλάμε τόση ώρα. Μα να μην μπορούμε να επικοινωνήσουμε ποτέ εμείς οι δύο. Για να είμαι ακριβής, ήταν η τελευταία μας ελπίδα στο να ανέβει η περιβόητη παράσταση.

Μάικλ: Για σένα ή για μένα;

Σάμουελ: Και για τους δυο μας φυσικά.

Μάικλ: Εμένα γιατί με παίρνεις στο λαιμό σου;

Σάμουελ: Μια φορά που θα έπρεπε να σκεφτείς εγωιστικά και δεν το κάνεις.

Μάικλ: Τι σημασία έχει πια;

Σάμουελ : Μα αν ανέβαινε ο θίασος, η ζωή μας θα άλλαζε προς το καλύτερο. Θα αναβαθμίζονταν. Πολύ ή λίγο δεν το γνωρίζω. Σίγουρα όμως θα άλλαζαν οι συνθήκες επιβίωσης εδώ μέσα.

Μάικλ: Μια χαρά θα ήμασταν είτε ανέβαινε η παράσταση είτε όχι.

Σάμουελ: Έτσι λες εσύ; Ρίξε γύρω σου μια ματιά και πες μου.

Μάικλ : (περιστρέφει το κεφάλι του για να κοιτάξει). Που θες να καταλήξεις και με βάζεις να γυμνάζομαι ξημερώματα;

Σάμουελ: Είναι ωραίο σκηνικό αυτό για δύο καλλιτέχνες.

Μάικλ : Πήραν τα μυαλά σου αέρα μου φαίνεται. Απορώ πως δηλαδή…. Από πουθενά δεν αερίζεται ο χώρος. Καμία χαραμάδα φωτός δεν υπάρχει. Ούτε εδώ μέσα, ούτε στο μυαλό σου(του ακουμπάει το κεφάλι).

Σάμουελ : Εσύ και τα αστεία σου. Νομίζεις ότι σε ακούει κανείς; Οι δύο μας είμαστε. Ο Θεός έχει ξεχάσει την διεύθυνσή μας προ πολλού.

Μάικλ : Ε ωραία. Δεν έρχεται καμία ψυχή να μας δει. Τι έγινε; Έτσι είναι το ποιοτικό θέατρο.

Σάμουελ : Θα το προτιμούσα κάπως πιο ποσοτικό.

Μάικλ: Λίγοι εκτιμούν τις σωστές δουλειές. Θα αρκεστούμε σε ότι έχουμε.

Σάμουελ : Έτσι εξαγοράζεις τα όνειρά σου; Αντικρίζοντας το τίποτα;

Μάικλ: Για ποια όνειρα μιλάς; Θάφτηκαν όλα κάτω από την άμμο.

Σάμουελ : (Χαμηλώνει το κεφάλι του ως ένδειξη αποδοχής)..

Μάικλ: Και εσύ εκεί τα έθαψες; Πως περίμενα ότι απόψε θα μου διηγούσουν το δικό σου;

Σάμουελ: Το όνειρό μου, ήταν για εκείνη την παράσταση.

Μάικλ: Ευτυχώς τελευταία στιγμή ακυρώθηκε.

Σάμουελ: Μην σαμποτάρεις την τέχνη.

Μάικλ : Αναγκάζομαι να το κάνω.

Σάμουελ: Μα ζεις από το θέατρο.

Μάικλ : Κυριολεκτικά ναι. Μεταφορικά όχι.

Σάμουελ: Ακόμη το φέρεις βαρέως; Πάει πέρασε αυτή η εποχή.

Μάικλ : Άμα χρησιμοποιηθεί η σκηνή για παράσταση, καταστραφήκαμε.

Σάμουελ: Δείτε ένα σκηνοθέτη με φιλοδοξία.

Μάικλ : Εύκολο να το λες εσύ. Ένας κομπάρσος ήσουν, που σε ειδοποιούσαν την τελευταία στιγμή, αν κάποιος ηθοποιός αρρώσταινε. Θα πέθαινες ,για να κατασκηνώσεις εδώ μέσα εν αντιθέσει με εμένα που δεν το επέλεξα κιόλας.

Σάμουελ: Ε, όχι και δεν το επέλεξες. Την σκούφια σου πέταγες για να σκηνοθετήσεις οποιοδήποτε θίασο. Από την πιο ασήμαντη νουβέλα έως το πολυβραβευμένο θεατρικό έργο. Από Τένεσσυ Ουίλλιαμς και Σαίξπηρ μέχρι τα άπαντα του θεάτρου.

Μάικλ : Δεν φταίω που γεννήθηκα με όραμα και είμαι άκρως φιλόδοξος, με ειρωνεύεσαι κιόλας.

Σάμουελ: Αυτήν την στιγμή γλυκέ μου, χωρίς να θέλω να σε απογοητέψω είμαστε θεατές στο ίδιο έργο. Κανένας από εμάς δεν πλήρωσε για να ανέβει αυτή η παράσταση και να αλλάξει πλήρως το σκηνικό της ζωής μας.

Μάικλ : Ε, να που έγινε όμως. Θα μου πεις τώρα τι είδες;

Σάμουελ: Μία γνώριμη σκηνή. Δεν ήθελα να στην θυμίσω γι ’αυτό και δεν ήθελα να σου την πω. Μας έχει στιγματίσει όμως εξίσου. Μακάρι να υπήρχε ένας καθρέφτης να δεις τις πληγές σου.

Μάικλ :Βλέπω εμένα μέσω εσένα. Είμαστε ο ένας καθρέφτης του άλλου. Ότι και να μου καταλογίζεις μια χαρά αισθάνομαι. Ο χρόνος είναι γιατρός λένε. Να ξέρεις καλέ μου φίλε, πως μετά από όλα όσα διαδραματίστηκαν εδώ μέσα τίποτα δεν μπορεί να με ξαφνιάσει. Συνέχισε λοιπόν να μου αφηγείσαι.

Σάμουελ: Δεν χρειάζεται πια.

Μάικλ : Τι εννοείς;

Σάμουελ: Μιλάμε για το ίδιο πράγμα.

Μάικλ : Ποιο;

Σάμουελ: Το όνειρο ή μάλλον τον εφιάλτη ακριβώς όπως τον ζήσαμε.

Μάικλ : Εννοείς την τελευταία μας παράσταση εδώ πάνω στην σκηνή πέρυσι το καλοκαίρι; Το σκηνικό έμεινε αναλλοίωτο. Όλα είναι άνω κάτω. Ο πολυέλαιος σπασμένος και θρυμματισμένος χαμηλά στα πόδια μας. Δεν υπάρχει φως πουθενά. Δεν γνωρίζω σε ποια εποχή ζούμε και ας έχει εγκατασταθεί εδώ μέσα το καλοκαίρι.

Η άμμος μου χαράκωσε το πρόσωπο και μετά βίας μπορώ να αντικρίσω καθαρά όσα διαδραματίζονται εδώ μέσα. Εσύ με την σειρά σου, δεν έχεις κουνηθεί καθόλου. Είσαι αγκυλωμένος πάνω στην αιώρα. Μόνο η εσωτερική σου ορμή μπορεί να σχηματίσει κάποια στοιχειώδη κίνηση και να σε βλέπω μπροστά μου .Πότε κοντά μου και πότε μακριά μου. Όπως με πλησιάζεις ξαφνικά απομακρύνεσαι από μένα.

Σάμουελ: Σκηνή από το παρελθόν. Ήταν τόσο ζωντανό το όνειρο, σαν να το ξαναζούσαμε.

Μάικλ : Τώρα θα σου πω εγώ κάτι που θα σε τρομάξει.

Σάμουελ: ¨Όπως;

Μάικλ : Μόνο το όνειρο παραμένει ζωντανό. Εμείς όχι.

Σάμουελ: Και εγώ γιατί ονειρεύομαι;

Μάικλ : Δεν ονειρεύεσαι. Αντιθέτως για μία στιγμή στην ζωή σου, αποφάσισες να δεις καθαρά την αλήθεια. Απλά σαν ηθοποιός εσύ και εγώ σαν σκηνοθέτης, παίξαμε μία φορά μαζί στην τελευταία μας παράσταση.

(Ο Μάικλ και ο Σάμουελ κοιτάζονται για λίγα λεπτά και το βλέμμα του καθενός έχει βυθιστεί μέσα στου άλλου).

Σάμουελ :Τώρα μπορούμε απλά να αποχωρήσουμε.

(Προσπαθούν να υποκλιθούν μπροστά στο κοινό. Κανένας δεν μπορεί να κουνηθεί. Οι δυο τους μαζί είναι ένα σώμα. Αδύναμο και πληγωμένο. Ο Μάικλ είναι η κίνηση και η θέληση του Σάμουελ να βαδίσει μπροστά στην ζωή του. Ο Σάμουελ είναι το βλέμμα του Μάικλ στο αύριο. Εάν δεν υπάρχει ο ένας, μοιραία δεν υπάρχει ο άλλος.

Μάικλ : Πάμε στο θεωρείο. Ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω την σκηνή.

(Η ΑΥΛΑΙΑ ΚΛΕΙΝΕΙ)