Χριστίνα Μαριάνου

Το διαφορετικό είναι το άγνωστο. Είναι το ανεξήγητο. Το ακατανόητο. Το ακατανόητο φοβίζει τους πολλούς. Πως το διαχειρίζεται ο Λόρκα;  Το ερωτεύεται.

Η Χριστίνα είναι αριστούχος απόφοιτος της επαγγελματικής σχολής χορού «Ραλλού Μάνου» και απόφοιτος της δραματικής σχολής «Δήλος» της Δήμητρας Χατούπη. Επίσης είναι κάτοχος διπλωμάτων χορού Flamenco της Spanish Dance Society και της Allianza flamenca. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια σύγχρονου χορού με τους: Αντώνη Φωνιαδάκη, Στέλλα Ζάνου, Κωνσταντίνο Μίχο, Δάφνη Κόκκινο (μελετώντας την Pina Bausch), Σοφία Μαυραγάνη, Edge company. Ακόμα master classes με τους Diversions dance  company και Jasmine Vardimon company. Ως χορεύτρια συμμετείχε στο Ελληνικό Χορόδραμα της παράστασης «Ραλλού στα βήματά σου»  η οποία ταξίδεψε εκτός από την Αθήνα, σε Βόλο και σε Λάρισα. Πήρε μέρος στην αυτοσχεδιαστική παράσταση «to be,to do,to do,to be( do be do be do)» με τις ομάδες Amorphy-Finngersix στο φεστιβάλ Ελλήνων Χορογράφων, τις χρονιές 2011-12. Συμμετείχε στην performance για 2  «Στο λέω. Να. Πες κάτι». Υπήρξε ακόμα μέλος της ομάδας «La Rampla  dance company». Έχει παίξει στις θεατρικές παραστάσεις: «Η ζωή μου εις το Δρομοκαίτειον» με την ομάδα sui generis, «To Μπουλούκι» του Τάσου Ψαρρά σε σκηνοθεσία Δήμητρας Χατούπη, «Ο Θίασος» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου σε σκηνοθεσία Δήμητρας Χατούπη, «Επικίνδυνες σχέσεις» του Laclos σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Εσπίριτου και «Κραυγές Ζώσες» της Χριστίνας Κόλλια σε σκηνοθεσία Γιάννη Δρίτσα. Φέτος την είδαμε στο μιούζικαλ  «Τα μάγια της πεταλούδας» του F.G.Lorca  σε πρωτότυπη μουσική Χρίστου Θεοδώρου και σε σκηνοθεσία-χορογραφία Νικολέτας Ξεναρίου.

Μίλησε μου για την εμπειρία σου στη σχολή Ραλλού Μάνου.

Ήταν μια πολύ  συνειδητή επιλογή να μπω σε μια επαγγελματική σχολή χορού και συγκεκριμένα στην Ραλλού Μάνου.  Μετά το σχολείο περπάτησα κατευθείαν προς τα εκεί, ήταν  δηλαδή η φυσική μου πορεία. Δεν ένοιωσα καν ότι πήρα το ρίσκο. Η Ραλλού Μάνου ήταν το σπίτι μου, μέσα στο οποίο πραγματοποίησα το όνειρο που είχα από παιδί.  

Με ποιο τρόπο λειτουργεί το σώμα στο κλασικό μπαλέτο και με ποιο τρόπο στο σύγχρονο χορό.

Το σώμα στο κλασικό μπαλέτο αναζητά την τελειότητα. Εναρμονίζεται απόλυτα με τη μουσική και εκφράζει συναισθήματα μέσα από τον κόσμο του παραμυθιού και του ονείρου. Στο σύγχρονο χορό το σώμα με συνοδηγό τη μουσική σπάει τη φόρμα και απελευθερώνεται. Αντλεί θέματα από την καθημερινή ζωή.  Αναζητά συνεχώς, νέες ποιότητες στην κίνηση. Δύο διαφορετικά ρεύματα με κοινό στόχο την ανάγκη για επικοινωνία.

Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην τέχνη της σιωπής (χορός) και στην τέχνη του λόγου (θέατρο).

Το σώμα και το λόγο τους ενώνει ένας ισχυρός δεσμός.  Το ένα δεν είναι ανεξάρτητο από το άλλο.  Στη ζωή για παράδειγμα, κινούμαστε  και μιλάμε ταυτόχρονα. Κατά τη διάρκεια της σπουδής μου στη δραματική σχολή και μαθαίνοντας να χρησιμοποιώ το λόγο ως μέσο επικοινωνίας έδωσα τη δυνατότητα στο σώμα να εξελιχθεί. Ανακάλυψα ότι ο λόγος είναι ένα ακόμα λειτουργικό όργανο.

Μίλησε μου για τους δασκάλους σου.

Είχα την τύχη να συναντήσω δασκάλους που ακόμα και σήμερα τους βλέπω σαν πρότυπα. Διεύρυναν τους ορίζοντές μου, με έμαθαν  να δουλεύω σκληρά και αδιαμαρτύρητα, μου δίδαξαν την «τέχνη» της πειθαρχίας και της ομαδικότητας.   Εμπνέουν και καθοδηγούν την σκέψη μου.

Πώς βίωσες τη θεατρική σου εκπαίδευση;

Όλη η διάρκεια της φοίτησης μου στη δραματική σχολή ήταν μια απόλυτα βιωματική εμπειρία. Αυτό άλλωστε απαιτεί και η τέχνη της υποκριτικής. Παρατήρησα τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους και αυτό που δεν αλλάζω με τίποτα είναι η αθωότητα του να μαθαίνεις.   

Ποια είναι η γνώμη σου για την εξέλιξη του χορού στην Ελλάδα.

Οι χορευτές στην Ελλάδα εξελίσσονται διαρκώς. Ο χορευτικός κύκλος αποτελείται ευτυχώς από πολύ ικανούς και ταλαντούχους ανθρώπους. Δυστυχώς,  η Ελλάδα δεν το ξέρει.

Πως αξιοποιείς τις χορευτικές σου ικανότητες σε μια θεατρική παράσταση musical;

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αξιοποιώ το σώμα μου σε μια άλλου είδους θεατρική παράσταση.  Ένα σώμα που βιώνει μια οποιαδήποτε ιστορία καλείται να είναι πάντα έτοιμο και ενεργό.  

Μίλησε μου για το ρόλο σου στα «Μάγια της Πεταλούδας».

Ο ρόλος μου είναι αυτός της «πεταλούδας».  Η πεταλούδα σε μια κοινωνία σκαθαριών, είναι το ξένο. Το άπιαστο. Χωρίς η ίδια να ξέρει τι είναι και από πού έρχεται, ανακαλύπτει μέσα στο σύντομο ταξίδι της στο γήινο κόσμο ότι «όλα στη φύση είναι ένα». Τι θέλει; Να πετάξει στον ουρανό. Στην ελευθερία. Μαζί της εξερευνώ αυτή τη διαδρομή.  

Πως αντιλαμβάνεται ο Λόρκα το διαφορετικό και πως το διαχειρίζεται;

Το διαφορετικό είναι το άγνωστο. Είναι το ανεξήγητο. Το ακατανόητο. Το ακατανόητο φοβίζει τους πολλούς. Πως το διαχειρίζεται ο Λόρκα;  Το ερωτεύεται.  

Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον;

Φοβάμαι να έχω  όνειρα. Ίσως, αυτό που εύχομαι, είναι όταν το τολμήσω να βρουν μια θέση στην πραγματικότητα.