|
Ρένα Κουμπαρούλη
Πες μου δυο λόγια για την ομάδα σας...
Η ομάδα 6mendary έχει ξεκινήσει από το 2012 με πρώτη της παράσταση, το "Crash Test" της Υρώς Αληθεινού στο θέατρο «Αργώ» στο Μεταξουργείο και σε σκηνοθεσία Κατερίνας Σαβράνη. Ιδρυτικά μέλη μαζί με εμένα είναι η Νίνα Λαμπριανίδη και η Υρώ Αληθεινού. Είμαστε απόφοιτοι της ίδιας σχολής και εκεί ξεκίνησε όλο αυτό το ταξίδι. Τον τελευταίο χρόνο μαζί με τα αγόρια της παράστασής μας έχουμε γίνει έξη μέλη. Ελπίζουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε...
Μίλησέ μου για το έργο που ανεβάζετε...
Το έργο μας είναι στην ουσία μια πολιτική κλοουνερί! Πρόκειται για έξη κλόουν έχουν αναλάβει το ρόλο να δείξουν στο κοινό τους την αληθινή πραγματικότητα του σήμερα! Γινόμαστε ο καθένας από αυτούς και τους δίνουμε την ευκαιρία να ταυτιστούν μαζί μας... Θα δείτε τους ανθρώπους του συστήματος που νομίζουν ότι όλα είναι υπό έλεγχο αλλά και απλούς ανθρώπους που έχουν εγκλωβιστεί μέσα στο σύστημα και δεν έχουν χώρο να αναπνεύσουν. Όλο αυτό δηλαδή που ζούμε σήμερα... Όλα τα μηνύματα όμως που δίνουμε τα περνάμε με πολύ χιούμορ, παιχνίδι και με μια αυτοσχεδιαστική ατμόσφαιρα.
Τι ακριβώς συμβολίζει η μύτη του κλόουν;
Η μύτη του κλόουν είναι για εμάς το σύμβολο της απελευθέρωσης μας! Γινόμαστε αυτό που θα θέλαμε να είμαστε… Ανέμελοι και χαρούμενοι κλόουν, ελεύθεροι να ζήσουν την κάθε στιγμή απολαμβάνοντας τα πάντα χωρίς φοβία, βία, προβλήματα και ψυχολογικούς εξαναγκασμούς. Είναι σαν να είναι μια απόδραση από την πραγματικότητα. Οι κλόουν έχουν μια αγνή καθαρή χαρά που θα έπρεπε να την επικαλούμαστε πολλές φορές στην καθημερινότητα μας. Στην παράσταση μας αυτό γίνεται. Οι κλόουν χαίρονται και ξεφεύγουν αλλά η πραγματικότητα ξαναέρχεται στο προσκήνιο.
Ποια κατά την γνώμη σου είναι τα αίτια που οδηγούν μια κοινωνία στην αδράνεια και τον φόβο;
Η κοινωνία προσανατολίζεται καθαρά από το σύστημα! Όταν το σύστημα δημιουργεί πλύση εγκεφάλου μέσω των ΜΜΕ και διαδίδει ψευδώς μια λάθος εικόνα για την κατάσταση που έρχεται (που ποτέ δεν είναι κάτι ευχάριστο) αυτόματα δημιουργεί ένα κλίμα πανικού και όχι μόνο. Κοινωνία που φοβάται να ζήσει και δημιουργεί μια στασιμότητα και πάγωμα, συναισθηματικό και ενεργητικό. Όλες αυτές είναι λεπτομερώς σχεδιασμένες ενέργειες που οδηγούν στην κατάρρευση μιας κοινωνίας.
Μίλησέ μου για την μουσική του Γάκη...
Η μουσική του Κώστα είναι πρωτότυπη. Έχει αποκτήσει ένα δικό του ύφος, που πάντα πηγάζει από προσωπικές του εμπειρίες και βιώματα και αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Η μουσική του περνάει από μόνη της μηνύματα και συγκινεί. Πιστεύω ότι έντυσε μαγικά το έργο μας και τον ευχαριστούμε πολύ.
Τι σε έλκει και τι σε απωθεί στο θέατρο και τι άλλο θα έκανες αν δεν μπορούσες να είσαι στη σκηνή;
Με ελκύει η μεταμόρφωση ενός βιβλίου ή μιας ιστορίας σε μια απτή πράξη με πραγματικούς χαρακτήρες και συναισθήματα. Όταν περνάς μηνύματα που έγραψε κάποτε ο συγγραφέας και χτίζεις πάνω σε αυτό. Όταν γίνεσαι κάποιος άλλος και ζεις διάφορες καταστάσεις, το σώμα και η φωνή παίρνουν άλλες μορφές. Και φυσικά η ομαδικότητα που χρειάζεται γι’ αυτό, το πόσο πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί και να είμαστε ο ένας για τον άλλο. Με απωθεί όταν δεν βλέπω ανθρώπους που υπηρετούν αυτό που κάνουν, δεν έχουν διάθεση για δουλειά και επαναπαύονται σε κάποιες ευκολίες που μπορεί να έχουν. Αν δεν μπορούσα να είμαι στη σκηνή θα ήμουν πραγματικά δυστυχισμένη και δυστυχώς θα έκανα οτιδήποτε άλλο μπορούσα αλλά όχι με την καρδιά μου.
Μίλησέ μου για το butoh και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει έναν ηθοποιό...
Ο χορός butoh είναι ιαπωνικός χορός που γεννήθηκε το 1959. Ο χορός αυτός είναι το αντίθετο του «χορεύω». Έχει μια πιο βαθιά αναζήτηση του εσωτερικού μας κόσμου, η οποία δεν σταματάει ποτέ. Κινείται ανάμεσα σε αντιθέσεις και αναζητά συνεχώς ερωτήματα. Τεχνική υπάρχει αλλά έρχεται δεύτερη μπροστά στην καθαρότητα που το σώμα ζητά. Είναι σύγχρονος και παλιός, παράλογος και λογικός, έχει κίνηση αέρινη αλλά και γήινη. Φυσικά βοηθά έναν ηθοποιό στο να εκφράσει με το σώμα του συναισθήματα πολύ βαθιά κρυμμένα μέσα του και να απαντήσει σε κάποια δύσκολα ερωτήματα. Γενικά όταν ένας ηθοποιός δουλεύει συνεχώς τα εκφραστικά του από μέσα και εξερευνώντας το σώμα του με πολλές διαφορετικές τεχνικές και δουλεύει καινούργια πράγματα, γίνεται όλο και καλύτερος.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου τι θα ήταν αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα άλλαζα και πολλά πράγματα στη ζωή μου γιατί πιστεύω πολύ ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Και ότι αν δεν γινόντουσαν κάποια πράγματα δεν θα ήμασταν αυτό που είμαστε. Ίσως να διαχειριζόμουν καλύτερα κάποιες καταστάσεις. Αλλά και από αυτό μαθαίνεις. Αυτό που έχω πει πως θα άλλαζα αν μπορούσα είναι οι άνθρωποι. Θα τους έκανα ανθρώπους με ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Με καλοσύνη και πραγματικό ενδιαφέρον για το διπλανό τους. Με θέληση για βοήθεια στο συνάνθρωπο. Θεωρώ πως όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία, μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε (ή μπορεί να μην τον έχουμε βρει ακόμα) τον πραγματικό μας χαρακτήρα. Είμαστε μια κοινωνία κλεισμένη στο «εγώ» ενώ η πραγματική λύτρωση είναι αλλού. Έχουμε χάσει δυστυχώς την ανθρωπιά μας και το χαμόγελο μας.
Με ποιο τρόπο κατά την γνώμη σου ανατρέπονται οι τυραννίες σε πολιτικό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο;
Η προσωπική τυραννία είναι τα προσωπικά τραύματα που έχει ο καθένας. Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση αυτών. Η υπέρβαση του πράγματος για άλλον γίνεται μέσω της ποίησης, για άλλον μέσα από τον έρωτα και για άλλον μέσα από το θέατρο. Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρώπινης έκφρασης γεννήθηκαν από την επιβολή του ανθρώπου στο «τραύμα». Και αν αυτό ισχύει σε ατομικό επίπεδο, στο συλλογικό πεδίο τα πράγματα είναι λιγότερο ρομαντικά, πιο ρεαλιστικά. Η υπέρβαση του πολιτικού αυταρχισμού, προϋποθέτει τη συλλογική συνείδηση και τον αγώνα ενός λαού. Πυροδοτικό αίτιο της αλλαγής δεν είναι ο ένας αλλά οι πολλοί. Αναγκαία συνθήκη είναι η συσπείρωση ενός λαού κοινωνικά προβληματισμένου.
Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;
Ένα μεγάλο μου όνειρο είναι να παίξω στην Επίδαυρο. Στον ιερό αυτό τόπο. Τα όνειρά μου γενικά είναι να κάνω πολλές θεατρικές δουλειές με αξιόλογους ανθρώπους που θα με βοηθήσουν να πάω παρακάτω. Να είμαι ένα μικρό κομμάτι του θεατρικού χώρου. Μακάρι να μπορούσα να ζήσω και οικονομικά από αυτή τη δουλειά (πράγμα δύσκολο) αλλά για μένα θα ήταν ένα υπέροχο δώρο ζωής και θα το εκτιμούσα αφάνταστα. Θέλω να μαθαίνω καινούργια πράγματα, να γίνομαι όλο και καλύτερη και να εξελίσσομαι. Μακάρι να μου δίνονταν οι ευκαιρίες να υπηρετήσω αυτή τη δουλειά ολόψυχα.
Υπό Έλεγχο
του Frederic Sonntag
Ομάδα 6mendary
Μετάφραση: Δήμητρα Κονδυλάκη
Σκηνοθεσία: 6mendary
Συνεργασία στη σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης, Λένια Ξενάκη
Μουσική σύνθεση: Κώστας Γάκης
Φωτισμοί: Άννα Δεληγιάννη
Sound designer: Γιάννης Σπανός
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδριάννα Ψύλλου
Φωτογραφίες: Χαρά Δέλα
Φωτογραφίες παράστασης: Άννα Παπαδοπούλου
Παίζουν:
Ρένα Κουμπαρούλη, Νίνα Λαμπριανίδη, Λένια Ξενάκη, Υρώ Αληθεινού, Φρίξος Μανασάκης, Γιάννης Βλάχος, Φάνης Τασιάς.
Στο πιάνο ο Μάριος Παύλος Ιωαννίδης.
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134
Εξάρχεια
Τηλέφωνο: 2106453330, 6977482012
Από την Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015.
Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Διάρκεια: 90 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 12€ (γενική είσοδος), 8€ (φοιτητικό)
|
