Λαχταρά ω

της Σάρα Κέην

Τέσσερις θρυμματισμένοι άνθρωποι, δύο άντρες και δύο γυναίκες,  μιλούν για τον έρωτα, τις επιθυμίες τους και τις ανάγκες τους, τους συμβιβασμούς τους, την μοναξιά τους . Στο συγκεκριμένο έργο της Κέην οι ήρωες δεν έχουν ονόματα, δεν λαμβάνουμε πληροφορίες για το ποιοί είναι, απλά  απευθύνονται στο κοινό, στον εαυτό τους αλλά μιλάνε και μεταξύ τους.  Το «Λαχταρώ» της Σάρα Κέην είναι ουσιαστικά ένα ποίημα, χειμαρρώδες, συναισθηματικά ακραίο αλλά πέρα για πέρα αληθινό.

Η Σάρα Κέην είναι μια ιδιότυπη περίπτωση δραματουργού όπου τα έργα της έχουν την δική τους αυτόνομη και ιδιάζουσα, έντονα ποιητική αλλά σκληρή και άκρως ρεαλιστική γλώσσα και έχω την εντύπωση ότι αποτελούν πρόκληση για τον σκηνοθέτη που επιλέγει να ανεβάσει κάποιο έργο της. Επίσης νομίζω ότι η δραματουργία της Κέην απαιτεί τρομακτική δουλειά στον λόγο και στο κείμενο για να καταφέρεις να αποδώσεις με σαφήνεια και λεπτομέρεια την ξεχωριστή υφή και το πολυπρισματικό της ψυχοσύνθεσης των ηρώων της.

Η σκηνική εκδοχή της Ηλέκτρας Ελληνικιώτη επιλέγει την αποστασιοποίηση και το απόκοσμο στοιχείο για να προσδώσει αισθητικά την δική της ματιά πάνω στο έργο και οφείλω να ομολογήσω ότι ενώ αρχικά η σκηνοθετική γραμμή είναι ενδιαφέρουσα και σου έλκει το ενδιαφέρον, στην πορεία αυτό εξασθενεί δημιουργώντας την αίσθηση ότι ο ρυθμός της παράστασης γίνεται επώδυνα αργός και η επαναληπτικότητα στα σκηνικά ευρήματα οδηγεί σε ένα αρκετά θολό στις προθέσεις αλλά και στην εκτέλεση, καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Εξαιρετικά καλαίσθητο το σκηνικό της Σύλβιας Παπακωνσταντίνου, συμβαδίζει αρμονικά με την όλη σκηνοθετική οπτική, επιτυγχάνοντας να μεταδώσει στον θεατή το ζοφερό και ψυχρό κλίμα που πιθανώς ήθελε να περάσει η σκηνοθέτιδα στον θεατή. Αξιοπρεπείς ερμηνείες από τους τέσσερις ηθοποιούς της παράστασης, οι οποίοι μένουν ευλαβικά πιστοί και υφολογικά ομοιογενείς στο όραμα της σκηνοθέτη.

Λίγα λόγια για την Σάρα Κέην

Η Σάρα Κέην γεννήθηκε  στο Kelvedon Hatch κοντά στο Brentgood του Έσσεξ, το 1971. Ο πατέρας της ήταν δημοσιογράφος και η μητέρα της δασκάλα. Σπουδάζει θέατρο στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ όπου και αποφοίτησε με άριστα. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ στο τμήμα της συγγραφής θεατρικών έργων. Το πρώτο της θεατρικό έργο "Blasted" ανέβηκε το 1995, σοκάροντας κοινό και κριτικούς. Ακολούθησαν τα έργα της "Φαίδρας έρως" ("Phaedra's Love"), 1996, "Καθαροί, πια" ("Cleansed"), 1998, "Λαχταρώ" ("Crave"), 1998, "4.48 ψύχωση" ("4.48 Psychosis"), 1998. Υποφέροντας από κατάθλιψη, αυτοκτόνησε τον Φεβρουάριο του 1999.

Μετάφραση: Ντόρη Μάντζαρη

Σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη

Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής

Σκηνικά: Σύλβια Παπακωνσταντίνου

Κοστούμια: Νικολέτα Παναγιώτου

Φωτογραφίες, βίντεο εγκατάσταση: Έλλη Τσάτσου

Artwork: Κάκια Κωνσταντινάκη

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, Ελένη Ορνεράκη, Αλέξανδρος Παπαϊωάννου, Γεράσιμος Πετικάρης

Θέατρο «Νέου Κόσμου»

Αντισθένους 7 & Θαρύπου

(Απέναντι από το κτίριο του ΦΙΞ από την πλευρά της Καλλιρρόης)

 Στάση Μετρό-Τραμ «Συγγρού-Φιξ»

 Τηλέφωνο: 210 9212900

Διάρκεια: 70΄

Ώρες λειτουργίας ταμείου:

Από Δευτέρα έως Παρασκευή 17:00-22:00

Σάββατο, Κυριακή 14:00-22:00

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 12€, Φοιτητικό/Ανέργων 10€

Μέχρι 10/12