Σχετικά άρθρα
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ 2013 |
Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης | |||
Πέμπτη, 26 Δεκέμβριος 2013 09:43 | |||
Γιώργος Παπαπαύλου Ο Γιώργος Παπαπαύλου έχει αποφοιτήσει με άριστα από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Δήμου Αγίας Βαρβάρας και έχει συμμετάσχει σε εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και εκ διαμέτρου αντίθετες δουλειές. Στο θέατρο έχει παίξει, μεταξύ άλλων, στις παραστάσεις: «Λυκάων, περί πόθου απολογητικός» σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, «Γιοί και Κόρες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού, «Ορέστεια» σε σκηνοθεσία Λουκά Θάνου, «Ως το τέλος» σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, «Μήδεια του Luigi Cherubini» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου, «Περάσματα» σε σκηνοθεσία Μίκαελ Ζάιμπελ, «Hit-heroes» σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Βασιλακοπούλου, «Οιδίπους Τύραννος» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπακωνσταντίνου. Ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλάει στο «Επί Σκηνής» για την συνεργασία του με τον Γιάννη Σκουρλέτη στην παράσταση «Πολιτισμός: μια κοσμική τραγωδία», για την θεατρικές σκηνές της Αθήνας αλλά και για την συνεργασία του με τον Γιάννη Καλαβριανό στην παράσταση «Γιοί και Κόρες».
Μίλησε μου για την παράσταση «Πολιτισμός: μια κοσμική τραγωδία» και για την συνεργασία με τον Γιάννη Σκουρλέτη. Ανεβάζουμε ένα ανέκδοτο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη. Πρόκειται για μια μεταγραφή της «Μήδειας» του Ευριπίδη, προσθέτοντας και αφαιρώντας κάποια κομβικά στοιχεία. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με τον Γιάννη Σκουρλέτη και την ομάδα του. Παίζω τον ρόλο του Ιάσονα και στον ρόλο της Μήδειας είναι η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Ο τρόπος που δουλεύει ο Γιάννης αποτελεί για μένα μια τελείως «άλλη» εμπειρία. Στηριχθήκαμε σε αυτοσχεδιασμούς και σε μια σωματικότητα, γιατί όπως λέει και ο Δημητριάδης «η μόνη μας βεβαιότητα είναι το σώμα μας». Συλλέξαμε και πετάξαμε πολλά στοιχεία για να καταλήξουμε στην τελική μορφή της παράστασης. Ο Γιάννης Σκουρλέτης είναι ένας σκηνοθέτης με άποψη και έντονη, ιδιαίτερη ματιά με την οποία ταυτίζομαι. Χαίρομαι πολύ για την συγκεκριμένη θεατρική συνάντηση.
Μίλησε μου και για την δεύτερη παράσταση στην οποία συμμετέχεις, το «Γιοί και Κόρες» του Γιάννη Καλαβριανού. Ο Γιάννης Καλαβριανός με κάλεσε να συμμετέχω σε αυτή την δουλειά στο τέλος του 2011. Είχα παρακολουθήσει τις προηγούμενες δουλειές του και είχα ενθουσιαστεί με τις «Παραλογές». Αρχικά αυτή η παράσταση είχε φτιαχτεί για το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής και μετά συνεχίσαμε με μια δεύτερη εκδοχή στο Φεστιβάλ Αθηνών. Αυτή είναι η τέταρτη εκδοχή της. Είχε προηγηθεί και μια τρίτη εκδοχή πέρσι στο Bios. Πάει πάρα πολύ καλά, είναι ένα τελείως διαφορετικό θέατρο από αυτό που προτείνει ο Γιάννης Σκουρλέτης. Μου αρέσει εξίσου που υπηρετώ και αυτό το ύφος θεάτρου και συμφωνώ πολύ με την αισθητική του. Έχει μια έντονη αλήθεια και στοχεύει στο συναίσθημα. Επίσης διακατέχεται από μια απλότητα την οποία δουλέψαμε πάρα πολύ ώστε να κατακτήσουμε, κάναμε τεράστιο κύκλο για να επιστρέψουμε ξανά στα απλά, στα βασικά. Χαίρομαι που το θέατρο του Νέου Κόσμου είναι γεμάτο. Είμαι ενθουσιασμένος για την απήχηση που έχει η παράσταση γιατί είμαστε νέα παιδιά όλοι οι ηθοποιοί που συμμετέχουμε και χαίρομαι που έχει αυτή την ανταπόκριση. Συμμετέχεις σε δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες αυτή την στιγμή στο ελληνικό θέατρο, την «Sforaris» και την «BijouxdeKant». Πώς βλέπεις την εξέλιξη και το μέλλον των θεατρικών ομάδων; Είμαι παιδί των ομάδων, ξεκίνησα με ομάδα και έφτιαξα ομάδα μόλις τελείωσα την δραματική σχολή. Επίσης ήμουν στην «Μικρή Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων» του Χρήστου Θεοδωρίδη, οπότε όπως καταλαβαίνεις «μεγάλωσα» θεατρικά μέσα στις ομάδες και το καλό που έχει αυτή η εμπειρία είναι ότι νιώθεις τον άλλον σαν οικογένεια. Νομίζω ότι τα πράγματα παντού και πάντα προχωρούσαν μέσα από τις ομάδες. Δεν θεωρώ ότι οι ομάδες παράγουν πάντα ωραίο έργο, ούτε πιστεύω στην συλλογικότητα της τελικής απόφασης. Πιστεύω ότι το θέατρο είναι ενός ανδρός αρχή και έχει να κάνει με τον σκηνοθέτη. Πολλοί θα δώσουν πράγματα πάνω στην πρόβα, αλλά στο τέλος ένας θα αποφασίσει. Ακόμα και θίασοι ή σκηνοθέτες που δεν έχουν ομάδα, με την έννοια της ύπαρξης μιας αστικής μη κερδοσκοπικής και αυτοί με τους ανθρώπους τους δουλεύουν άρα ομάδα είναι και αυτό.
Μίλησε μου για την κρίση στον χώρο των ηθοποιών. Η κρίση είναι δεδομένη και αφορά όλα τα επαγγέλματα και όλες τις τάξεις, κυρίως τις μεσαίες και τις χαμηλές. Δεν νομίζω ότι το θέατρο πλήττεται από την κρίση, οι παραστάσεις που είναι να δουλέψουν, δουλεύουν. Σαφώς υπάρχει ανεργία στο επάγγελμα μας, αλλά νομίζω ότι ούτως ή άλλως υπήρχε πάντα. Αυτή την στιγμή πλήττονται περισσότερο οι συνάδελφοι οι οποίοι έκαναν τηλεόραση και για αυτό τους βλέπουμε να επιστρέφουν στο θέατρο, ηθοποιοί που μπορεί και να το σνόμπαραν. Πιστεύω πολύ στην δύναμη του θεάτρου, το έχω υπηρετήσει, έχω αντισταθεί στην τηλεόραση και όχι γιατί την βρίσκω κακό μέσον, το αντίθετο μάλιστα. Έχουν γίνει κατά καιρούς πολύ ωραίες δουλειές στην τηλεόραση αλλά χρειάζεται πολύ προσοχή γιατί μπορεί να σου δημιουργήσει μια πλαστή εικόνα, διαφορετική από αυτό που είσαι πραγματικά και να σε παρασύρει. Ποια είναι η γνώμη σου για τον ελληνικό κινηματογράφο; Έχω δει ελληνικές ταινίες που μου άρεσαν αλλά δεν σου κρύβω ότι όταν επιλέγω να δω σινεμά η ελληνική ταινία δεν είναι η πρώτη μου επιλογή. Νιώθω ότι οι Έλληνες ηθοποιοί δεν έχουμε την κατάλληλη εκπαίδευση για να παίξουμε στο σινεμά, είναι ένας τελείως διαφορετικός κώδικας. Το καλό σινεμά πρέπει να έχει καλή παραγωγή η οποία δεν υφίσταται στην Ελλάδα. Επίσης έχω την εντύπωση ότι στον ελληνικό κινηματογράφο υπάρχει μια αδυναμία στα σενάρια, στην αφήγηση μιας ιστορίας. Υπάρχουν σαφώς εξαιρετικά ταλαντούχοι νέοι σκηνοθέτες με μέλλον. Πάντως θα ήθελα πολύ να κάνω σινεμά.
Ποια στοιχεία πιστεύεις ότι πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός προκειμένου να ξεχωρίσει; Χρειάζεται ατελείωτη δουλειά και πίστη στον εαυτό σου. Ακόμα κι όταν όλοι οι άλλοι δεν πιστεύουν σε σένα, εσύ πρέπει να πιστεύεις, γιατί θα έρθει η στιγμή που θα αλλάξει αυτό και θα σε πιστέψουν. Πρέπει ο καθένας να συνειδητοποιήσει και να καλλιεργήσει μέσα του την αίσθηση της μοναδικότητας του. Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Αν λοιπόν βρεις τι είναι αυτό που σε ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους, ποιο είναι το δυνατό σου χαρτί και το πλασάρεις σωστά, τότε θα ξεχωρίσεις.
Ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν για σένα την ιδανική συνεργασία; Να νιώθεις ελεύθερος. Να μπορείς να δοκιμάσεις διαφορετικά πράγματα και να αντιλαμβάνεσαι ότι άλλος από κάτω σε κοιτάζει και σε αντιμετωπίζει με αγάπη. Όταν νιώθεις αγάπη, τότε αισθάνεσαι ασφάλεια και βγάζεις αυτό που σου έρχεται αυθόρμητα, ακόμα και βλακεία να είναι. Επίσης πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε όλοι μια ομάδα και να προσπαθούμε να κόψουμε το ίδιο νήμα, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και όχι ο ένας να προσπαθεί να κόψει το νήμα της ματαιοδοξίας του, ο άλλος της ανασφάλειας του, ο τρίτος μιας ενδεχόμενης καριέρας κτλ. Φτιάξε μου το προφίλ του καλού σκηνοθέτη για σένα. Ο καλός σκηνοθέτης είναι αυτός ο οποίος έχει την ικανότητα να συνθέτει τα πράγματα με έξυπνο τρόπο, γιατί όλα είναι σκορπισμένα σε μια πρόβα. Οπότε είναι σημαντικό το πώς ο σκηνοθέτης θα πάρει όλα αυτά τα στοιχεία και θα χτίσει αυτό το σπίτι που λέγεται παράσταση. Επίσης ο καλός σκηνοθέτης είναι αυτός που εκμαιεύει από σένα το καλύτερο σου υλικό, που σε εμπνέει, που είναι ενημερωμένος και έρχεται έτοιμος στην πρόβα. Αυτός νομίζω είναι ο ιδανικός σκηνοθέτης, αυτός που θα πάρει τα καλύτερα στοιχεία από τον κάθε ηθοποιό του και θα τα τοποθετήσει σε μια τέτοια σειρά ώστε να βγει το αποτέλεσμα που πρέπει.
Έχει σκεφτεί ποτέ τι επάγγελμα θα μπορούσες να κάνεις, αν δεν ήσουν ηθοποιός, το οποίο θα σε έκανε να νιώθεις εξίσου δημιουργικός; Ναι, το έχω σκεφτεί. Μπορώ να ζήσω και χωρίς το θέατρο, δεν ανήκω σε αυτούς τους ηθοποιούς που λένε ότι δεν αντέχουν να μην παίζουν στο θέατρο. Το αγαπάω, το ακολουθώ πιστά αλλά δεν είναι η ζωή μου το θέατρο, είναι και το θέατρο. Αν τα πράγματα δεν μου πήγαιναν καλά θα το εγκατέλειπα, γιατί αν δεν το κάνεις, τότε γίνεται μια εμμονή η οποία σου χαλάει την ζωή. Θυμάμαι όταν ήμουν στην Γ’ Λυκείου και είχα περάσει στην Νομική και είχα ήδη αποφασίσει ότι θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο, μια καθηγήτρια μου, μου είπε: «Καλή επιτυχία και μην ντραπείς να κάνεις πίσω». Πρέπει να είσαι ανοιχτός ώστε να αντιληφθείς όταν έρθει η στιγμή ότι «εντάξει δεν είμαι σε αυτή την ζωή γι’ αυτό, θα κάνω κάτι άλλο για να μπορώ να ζήσω χαρούμενος». Παλαιότερα είχα σκεφτεί ότι ήθελα να γίνω παρουσιαστής ειδήσεων, δημοσιογράφος. Άλλη στιγμή σκεφτόμουν ότι ήθελα να γίνω γυναικολόγος, φωνίατρος, εκφωνητής αγωνισμάτων στίβου, γιατί έχω πάθος με τον στίβο. Επίσης μου αρέσουν και κάποιες δουλειές γραφείου. Ποιο θεωρείς ότι είναι υποκριτικά το δυνατό σου σημείο; Θα σου απαντήσω λίγο διαφορετικά γιατί δεν γνωρίζω να σου πω πάνω σε αυτό που με ρωτάς. Όταν κάποιος θέλει να μου πει ποιο είναι το καλό μου στοιχείο στην υποκριτική, δεν θέλω να το ακούσω, δεν θέλω να ξέρω. Ένα θετικό μου στοιχείο που μπορώ να σου πω είναι ότι δουλεύω πολύ. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν γίνεται αλλιώς, τουλάχιστον σε μένα έτσι λειτουργεί, προσπαθώ πολύ.
Έχεις επαγγελματικούς στόχους; Βέβαια, έχω στόχους και μάλιστα δυνατούς, ονειρεύομαι την Επίδαυρο και να συνεργαστώ με όλους αυτούς τους σκηνοθέτες που θεωρώ καλούς. Και μέχρι ενός σημείου, αυτό το όνειρο μου σιγά σιγά πραγματοποιείται, συνεργάζομαι με τον Καλαβριανό, τον Σκουρλέτη, πρόσφατα με τον Χουβαρδά στην Μπιενάλε. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Νίκο Μαστοράκη, τον Νίκο Καραθάνο, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, τον Δημήτρη Καραντζά, την Κατερίνα Ευαγγελάτου και πολλούς άλλους.
Ονειρεύεσαι δηλαδή συνεργασίες και όχι έργα ή ρόλους. Ονειρεύομαι και ρόλους. Θα ήθελα να κάνω τον Μπρικ από την Λυσσασμένη Γάτα, τον Διόνυσο από τις Βάκχες. Γενικά θα ήθελα να κάνω πολύ τραγωδία. Επίσης ονειρεύομαι και ρόλους στο σινεμά. Τι σε ενοχλεί στο ελληνικό θέατρο; Με ενοχλούν καταρχάς οι συνθήκες στις οποίες δουλεύουμε. Πολλά από τα θέατρα που έχω συναντήσει και ως θεατής αλλά και ως επαγγελματίας, θα έπρεπε να είναι κλειστά. Δεν επιτρέπεται να δουλεύουμε μέσα σε σκόνη, σε κρύο, χωρίς τουαλέτες, με βρώμικες τουαλέτες. Επίσης είναι κάτι που με ενοχλεί πολύ και το έχω ως αρχή μου από την σχολή ακόμα και δεν το έκανα ποτέ ακόμα και στις δύσκολες εποχές, γιατί δεν μου ήρθαν όλα εύκολα. Θεωρώ ότι όποιος δουλεύει χωρίς να πληρώνεται είναι ψώνιο. Πιστεύω ότι χαλάει την πιάτσα, με θυμώνει πάρα πολύ αυτό, μπορεί και να τσακωθώ με ηθοποιό αν μου πει ότι δούλεψε χωρίς να πάρει έστω ένα συμβολικό ποσό. Άς είναι και 5 ευρώ, θα πάρω αυτά. Δεν έχω δει κανένα γιατρό, δικηγόρο ή αρχιτέκτονα να δουλεύει χωρίς να πληρώνεται. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό που κάνουμε εμείς δεν είναι και δουλειά. Είναι δουλειά και μάλιστα απαιτητική. Κουράζεις το σώμα σου, την φωνή σου, δουλεύεις 8 ώρες στην πρόβα και άλλες τόσες σπίτι σου, είσαι διαρκώς σε μια ανασφάλεια. Πολλοί συνάδελφοι δεν το σέβονται αυτό το επάγγελμα. Αν κάποιος νιώθει ότι θέλει να κάνει θέατρο από μια εσωτερική ανάγκη και ας μην πληρώνεται, τότε να πάει να παίξει σε ερασιτεχνική ομάδα, υπάρχουν άπειρες. Να μην δηλώνεις επαγγελματίας ηθοποιός εφ’ όσον δέχεσαι να μην πληρώνεσαι. Προσωπικά δούλεψα σε μπαρ προκειμένου να διατηρήσω τον στόχο μου ανέπαφο. Δεν είναι καθόλου εύκολο να έχεις τελειώσει την Νομική και την δραματική σχολή και να πεις ότι δεν θα δουλέψω τζάμπα μέχρι τα πράγματα να πάνε κάπου συγκεκριμένα. Αυτό έχει ένα κόστος, ας πάρουμε όλοι αυτό το κόστος.
Ποιους θεωρείς δασκάλους σου στο θέατρο; Είχα σοβαρούς δασκάλους στην σχολή οι οποίοι μου έδωσαν πράγματα και τους οποίους εκτιμώ απεριόριστα. Η Ρούλα Πατεράκη, ο Περικλής Μουστάκης, ο Γιάννης Βόγλης, η Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου. Στον Γιάννη Βόγλη χρωστάω πολλά γιατί με βοήθησε και με στήριξε πολύ, μου εμπιστεύτηκε τον Αίγισθο στην Ορέστεια από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Και μετά την σχολή γνώρισα ανθρώπους που ήταν σημαντικοί όπως η Μίρκα Γιεμεντζάκη, η Μάγια Λυμπεροπούλου…
Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια; Τον Απρίλιο θα ξεκινήσω πρόβες για μια παράσταση για το καλοκαίρι αλλά ακόμα δεν μπορώ να ανακοινώσω κάτι σχετικό μ’ αυτή την δουλειά. Για την ώρα επικεντρώνομαι στις δύο παραστάσεις στις οποίες συμμετέχω αυτή την περίοδο. Η 3η,η 5η,η 6η και η 8η κατά σειρά φωτογραφία, οι οποίες πλαισιώνουν την συνέντευξη, είναι του φωτογράφου της παράστασης «Πολιτισμός: μια κοσμική τραγωδία», Πάνου Μιχαήλ.
Η παράσταση «Πολιτισμός: μια κοσμική τραγωδία» παίζεται στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», πληροφορίες στο 2103418550. http://www.mcf.gr/ Η παράσταση «Γιοί και κόρες» παίζεται στο θέατρο του Νέου Κόσμου, πληροφορίες στο 210 9212900. http://www.theatroneoukosmou.gr/
|