Τζένη Σακοράφα

Το κορίτσι που παλεύει με τους ανεμόμυλους

Είναι απόφοιτος της σχολής Βεάκη και πτυχιούχος θεατρολογίας της φιλοσοφικής σχολής Αθηνών, έχει στο ενεργητικό της σπουδές πιάνου, ταμπουρά, κιθάρας και φωνητικής καθώς και πτυχίο ωδικής.Συμμετείχε μεταξύ άλλων σε παραστάσεις του θεάτρου δρόμου σε σκηνοθεσία της Κεφαλά, στην ταινία «Σκλάβοι στα δεσμά τους» του Τώνη Λυκουρέση, σε συναυλίες και πολλές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Η Τζένη είναι πολύ νέα αλλά και με πλούσια προσόντα. Θεωρητικές γνώσεις, εξαιρετική φωνή, εντυπωσιακές υποκριτικές δεξιότητες. Μια σκεπτόμενη ηθοποιός που ξέρει τι θέλει, ξέρει τι να περιμένει κι ωστόσο δεν σταματάει να ελπίζει. Άλλωστε είναι πολύ νωρίς. Μόλις κάνει τα πρώτα της ελπιδοφόρα βήματα στο χώρο. Τα όνειρά της φτάνουν πολύ μακριά και αν τα ακολουθήσει με συνέπεια, είναι σίγουρο πως θα την οδηγήσουν και πολύ ψηλά. Της το ευχόμαστε.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Γιατί θέατρο; Δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Είναι σαν ένας δρόμος. Μπορείς να πάρεις πολλούς άλλους δρόμους πιο εύκολους, αλλά εσύ δε θες. Σ΄ αρέσει αυτός! Όσο προχωράς σ’ αυτό το δρόμο, γίνεσαι όλο και πιο ευτυχισμένος!

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο; 
 

Προβλήματα; Είναι τόσα πολλά, που για να προχωρήσεις στο δρόμο του θεάτρου πρέπει να προσποιείσαι πως δεν υπάρχουν! Έτσι κι εγώ, επιλέγω τον τρόπο του «Δον-Κιχώτη»! Βλέπω τις οντισιόν σαν ένα σκοτεινό ιππότη, που τον καλώ σε μονομαχία. Συνήθως χάνω, μα δεν παύω να ελπίζω...Δε θα ήθελα ποτέ να προδώσω τα πιστεύω μου. Αυτό θα ήταν προσωπική ήττα. Μια ευκαιρία! Θεωρώ πως υπάρχει μόνο μία αληθινή ευκαιρία για τον καθένα. Μετά ανοίγεις τα φτερά σου και πετάς! Οι νέοι, πρέπει να πιστέψουμε πως δε χρειάζονται άλλα "μέσα" για να μπεις στο "χώρο". Δεν υπάρχει "χώρος". Υπάρχει το θέατρο. Θέλει υπομονή και πολλά "όχι". Με τα "όχι" χτίζονται τα όνειρα!

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου; 
 

Όνειρα; Τόσα πολλά! Τι μεγαλύτερη ευτυχία από το να ενσαρκώσεις όσο πιο πολλούς ρόλους μπορείς! Γοητευτικό και συνάμα επικίνδυνο παιχνίδι! Ηθοποιός θα πει πλάθω χαρακτήρες. Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί χαρακτήρες! Αν το σκεφτείς είναι σκέτη τρέλα! Μ΄αρέσει αυτή η τρέλα! Όνειρό μου είναι να ανέβω στο σανίδι και να δανειστώ τις ζωές όσο πιο πολλών χαρακτήρων-ρόλων μπορώ. Τέλος, θα ήθελα κάποτε να μπορούσα να υπερβώ τον εαυτό μου και να ταξιδέψω πια στους μη-ρόλους της αρχαίας τραγωδίας. Αυτός είναι ο τελευταίος σταθμός. Εκεί, που ξεπερνάς την ανθρώπινη υπόστασή σου και γίνεσαι ένα με το σύμπαν, ένα με τη φύση!
 
Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;
 

Δάσκαλοι; Πραγματικοί δάσκαλοι για μένα είναι αυτοί που αγαπούν το θέατρο. Τίποτα άλλο. Όσοι άνθρωποι έχουν έρθει στη ζωή κι όσοι έχουν φύγει από τη ζωή κι έχουν αγαπήσει το θέατρο, είτε ερμηνεύοντας θεατρικούς ρόλους, είτε γράφοντας θεατρικά έργα, είτε σκηνοθετώντας θεατρικές παραστάσεις, είτε παρακολουθώντας απλά θέατρο, με εμπνέουν. Θαυμάζω τον άνθρωπο Ντοστογιέφσκι και τον τρόπο με τον οποίο εισχωρούσε στο σκοτεινό τούνελ της ανθρώπινης ψυχής! Τον Στανισλάφσκι, γιατί έθεσε γερές βάσεις στο σύστημά του, έβαλε κανόνες για την στανισλαβσκική σκηνοθεσία και γιατί κατάφερε να θυμώσει πολλούς και να τους ωθήσει να τον ανατρέψουν δημιουργώντας έτσι νέους σκηνοθετικούς δρόμους! Τον Κάρολο Κουν, που ανέδειξε το πρωτοποριακό θέατρο στην Ελλάδα! Τους Αισχύλο-Σοφοκλή-Ευριπίδη! Τον Αριστοφάνη! Τον Σαίξπηρ! Αλλά και τον Μάνο Κατράκη! Και μία τυφλή κυρία, που καθόταν στην πρώτη σειρά ενός θεάτρου με τα μάτια της πλημμυρισμένα από δάκρυα!

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας; 
 

 Θα είμαι απόλυτη. Δυστυχώς, η θεατρική παιδεία στη χώρα μας είναι ανεπαρκής για να μην πω ανύπαρκτη! Συγχωρέστε με, αλλά έχω τόσο θυμό μέσα μου. Αν λέμε πως η παιδεία βουλιάζει, η θεατρική παιδεία βρίσκεται ήδη στον πάτο!  Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα: Για ποιο λόγο ιδρύθηκαν οι δραματικές σχολές; Λυπάμαι, αλλά θεωρώ πως έχουν χάσει το στόχο τους και με λύπη μου βλέπω τόσα νέα παιδιά, που πραγματικά αγαπούν το θέατρο (γιατί κι αυτό είναι σπάνιο στις μέρες μας),να χάνουν το δρόμο τους. Που είναι οι δάσκαλοι, τα φωτεινά μυαλά, οι μέντορες, οι καθοδηγητές; Έχω τελειώσει τη θεατρολογία και το μόνο για το οποίο είμαι ευτυχής είναι που ανακάλυψα κάποια σκονισμένα βιβλία στις βιβλιοθήκες. Βέβαια, για να είμαι δίκαιη, υπάρχουν οι λαμπρές εξαιρέσεις ανθρώπων-αγωνιστών και πραγματικών διδασκάλων, που αν ψάξεις πολύ ή αν σταθείς τυχερός θα τους συναντήσεις ακόμα και στις μέρες μας. Δε θέλω να είμαι ισοπεδωτική και να αναρωτιέμαι γιατί πήγα σε σχολή αφού δεν έμαθα τίποτα. Αυτό θα ήταν λάθος. Έμαθα πράγματα, γιατί ακόμα και στο χάος, αν θες, μαθαίνεις. Όσο για τους θεσμούς, τι; Που είναι τα θέατρα τα οποία θα φιλοξενήσουν νέους ανθρώπους; Που είναι οι ευκαιρίες; Δώστε ευκαιρίες στους νέους και θα αλλάξουν πολλά! Το πιστεύω ειλικρινά!
 
Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Συνεργασία; Δύσκολη κατάσταση! Σπάνια πετυχαίνει! Όταν υπάρχουν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι με τόσο διαφορετικές απόψεις, είναι δύσκολο να συνυπάρξεις μαζί τους. Βλέπω πολύ θέατρο, πολλές διαφορετικές παραστάσεις, διαφορετικούς σκηνοθέτες και έτσι έχω σχηματίσει μια γενική γνώμη. Για μένα αυτό είναι το πιο σωστό. Να βλέπεις τα πάντα και μετά να ακολουθείς το ένστικτό σου!
  
Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;
 Το πάθος, το μεράκι, η θέληση, η εσωτερική δύναμη, το ένστικτο, η φλόγα, το πάθος  γι΄ αυτό που αγαπάς! Για το θέατρο! Αν τα διαθέτεις όλα αυτά, με σωστή-σκληρή δουλειά, επιμέλεια και με σωστούς συνεργάτες (γιατί το θέατρο είναι ομαδική υπόθεση),πιστεύω πως μπορεί να δημιουργηθεί κάτι που να είναι ωραίο! Ωραίο με τη διπλή έννοια: Ωραίο αισθητικά και στην ώρα του!
  
Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;                                                  

 Δίκοπο μαχαίρι! Ή κάνουν εξαιρετική δουλειά, αλλά δημιουργούν τόσο σφιχτό κλοιό γύρω τους, που είναι σχεδόν ακατόρθωτο να εισχωρήσει ένας νέος καλλιτέχνης ή δεν κάνουν καθόλου καλή δουλειά και είναι αρκετά εύκολο να εισχωρήσεις, μόνο που δεν αξίζει. Κατά τη γνώμη μου επειδή ονομάζονται ομάδες (ένα σώμα-μια ψυχή),καλό θα ήταν όποιος βρίσκεται σε μία ομάδα να βρίσκεται από το πρώτο λεπτό της δημιουργίας της. Το κακό με τις ομάδες είναι πως διαλύονται εύκολα, αν δεν υπάρχει αυτός ο σχεδόν "αδερφικός" δεσμός μεταξύ των μελών τους. Με φοβίζει που οι ομάδες συχνά επαναπαύονται σε ένα στυλ, επαναλαμβάνονται και σπάνια ανανεώνονται. Προσωπικά, θα ήθελα να ήμουν μέρος μιας ομάδας που θα είχε δημιουργηθεί με αγάπη και όνειρα από νέα παιδιά αλλά και από ανθρώπους που αγαπούν το θέατρο! 

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Φέτος θα δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε ένα διαφορετικό τομέα του θεάτρου αφού ως θεατρολόγος-ηθοποιός, έχω αναλάβει την παιδική σκηνή του δήμου Μαραθώνα.