Ράνια Νικολούλη: Ταλαντούχα και αποφασισμένη

Η Ράνια Νικολούλη, μια όμορφη και ταλαντούχα ηθοποιός με εξαιρετική φωνή, αρμονική κίνηση και υποκριτική ευλυγισία, είναι έτοιμη να ριχτεί στη μάχη για την διεκδίκηση του ονείρου της. Με μικρή προϋπηρεσία αλλά με πολύ κέφι για δουλειά και με τεκμηριωμένες απόψεις για το θεατρικό στάτους στη χώρα μας, η Ράνια έχει αποφασίσει να αλλάξει στο βαθμό που μπορεί, τα κακώς κείμενα του κόσμου μέσα από την γοητευτική τέχνη του θεάτρου.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Είχα πάντα μια έντονη θέληση και επιθυμία να αλλάξω όλα τα άσχημα που συνέβαιναν γύρω μου, να ανατρέψω την πραγματικότητα. Έχοντας λοιπόν εμπλακεί από μικρή με τα θεατρικά μέσα από τις γιορτές και τις παραστάσεις του σχολείου ένιωσα πως μπορώ μέσω της τέχνης του θεάτρου να πραγματοποιήσω κατά κάποιο τρόπο την εσωτερική μου αυτή ανάγκη. Μεγαλώνοντας και συμμετέχοντας σε παραστάσεις ήμουν πια βέβαιη ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου κι έτσι πήρα την απόφαση να καλλιεργήσω την τεχνική μου για να αποκτήσω γερές βάσεις. Πλέον δεν μπορώ να φανταστώ και να αντέξω τον εαυτό μου να μην εκφράζεται μέσω της υποκριτικής.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Ένας νέος δημιουργός αντιμετωπίζει κυρίως προβλήματα με τον εαυτό του και όχι με το θεατρικό χώρο. Σίγουρα λόγω του «καλλιτεχνικού πλήθους» οι ευκαιρίες είναι λιγότερες και μετρημένες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα σου δοθούν. Αρκεί να είσαι έτοιμος.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Από όνειρα άλλο τίποτα... Η αλήθεια είναι πως δεν είπα συχνά στον εαυτό μου: «Αχ ονειρεύομαι να παίξω την Οφηλία.. την Ηλέκτρα... τη Νόρα κλπ». Μέχρι τώρα ότι μου δόθηκε το έκανα με ευχαρίστηση και δεν νιώθω πως κουβαλάω κάποιο απωθημένο. Σίγουρα θα ήθελα κάποια στιγμή να αναμετρηθώ με μεγάλους ρόλους και να δουλέψω διαφορετικά είδη Θεάτρου. Ένα από τα θεατρικά μου όνειρα είναι κάποια στιγμή να μπορέσω να είμαι μέλος μιας ομάδας που θα κάνουμε το «ίδιο» θέατρο, θα έχουμε κοινή στάση απέναντι στη δουλειά.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Είχα την τύχη να διδαχθώ από αρκετούς δασκάλους εξαιτίας του ότι φοίτησα σε δύο Δραματικές Σχολές. Το πρώτο έτος στην Δραματική Σχολή της Αγίας Βαρβάρας και τα δύο επόμενα στην Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη, απ’ όπου πήρα το πτυχίο μου. Γνώρισα επίσης αρκετούς ακόμη μέσω των σεμιναρίων που έχω παρακολουθήσει. Ο Δάσκαλος και Σκηνοθέτης όμως που με ενέπνευσε και «στοιχειώνει» ακόμη και σήμερα τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες είναι ο Διομήδης Φωτιάδης, τον οποίο είχα την «άτυχη τύχη» να γνωρίσω στα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του. Ένας Δάσκαλος Κύριος, ένας Δάσκαλος που υπηρετούσε την τέχνη του με αξιοπρέπεια και σεβασμό στα παιδιά αλλά και στον εαυτό του, ένας άνθρωπος με ήθος και ένα υπόδειγμα Θέλησης και Υπομονής.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Απ’ αυτό που έχω ακούσει και βλέπω και εκ του αποτελέσματος είναι πως είμαστε αρκετά στάδια πίσω ακόμη όσο αναφορά την παιδεία στην Υποκριτική σε σχέση με άλλες χώρες. Το επίπεδο δουλειάς είναι πολύ χαμηλό (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν σπουδαία δουλειά) και έτσι τα παιδιά που αποφοιτούν δεν αποκτούν μέσω των γνώσεων και της εξάσκησης, πειθαρχία και αυτοπεποίθηση, αλλά γεμίζουν με ανασφάλειες έχοντας βέβαια πληρώσει αρκετά δίδακτρα κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Επίσης ένα κύριο πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν αυστηρά κριτήρια εισαγωγής των σπουδαστών στις σχολές με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να αποφοιτά ένας πολύ μεγάλος αριθμός παιδιών από τις σχολές Υποκριτικής και να αντιμετωπίζουν συνεχώς την απόρριψη και την ανεργία.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Άλλοτε τις επιλέγω, άλλοτε με επιλέγουν και άλλοτε προκύπτουν μέσα από προηγούμενες συνεργασίες. Είναι μεγάλη τύχη κάποιες φορές να συνεργάζομαι με ανθρώπους που το όραμά τους, η ανάγκη τους για έκφραση συναντάνε τα δικά μου.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Ένας νέος δημιουργός οφείλει να έχει μεγάλη πίστη στη δουλειά του και ένα ισχυρό όραμα. Στόχος του να είναι πάντα το «ανώτερο» που μέσω της ισχυρής του θέλησης και της σκληρής δουλειάς του να καταφέρει να το επιτύχει. Να έχει συνεχώς τα μάτια και τα αυτιά του ανοιχτά για να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον, να το αποκωδικοποιεί και μέσα από τα δικά του μάτια να μας το μεταφέρει. Να είναι δημιουργός και στη ζωή του και να έχει την τύχη να κάνει τις επιλογές του.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Πιστεύω πολύ στις νέες θεατρικές ομάδες και πολλές φορές δεν σου κρύβω πως εκπλήσσομαι ευχάριστα με τις ιδέες και τη δουλειά των νέων ηθοποιών. Βέβαια είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας ισχυρός πυρήνας και ένας ικανός συντονιστής για να διατηρούνται οι ισορροπίες. Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι αναπόφευκτες αλλά το Θέατρο μπορεί να γεννηθεί και χωρίς «κομφόρ»!

Η Ράνια αποφοίτησε από την δραματική σχολή του Διομήδη Φωτιάδη και έπαιξε μεταξύ άλλων, στις παραστάσεις:

«Σονάτα του Σεληνόφωτος» -Γ. Ρίτσου, Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Τσιριγκούλης.

«Μήδεια»- Ευριπίδη, Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Τσιριγκούλης.

«Μιας Πεντάρας Νιάτα»- Ασημάκη Γιαλαμά & Κώστα Πρετεντέρη, Σκηνοθεσία: Αντώνης Φουστέρης.

«Ο Μορμόλης»- Ράινερ Χαχφελντ, Σκηνοθεσία: Αντώνης Φουστέρης.

«Όρνιθες»- Αριστοφάνη, Σκηνοθεσία: Vital Schraenen,

«Θησέας και Μινώταυρος»- Ηλία Καρελλά, Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη.

«Πρίγκιπας Και Φτωχός»- Μαρκ Τουαιν, Σκηνοθεσία: Βασίλης Μυριανθόπουλος.