Οι «εν Εξάλλω»

παρουσιάζουν το «Αλμανάκ»

και το «Επί σκηνής» σας τους παρουσιάζει

Το Αλμανάκ της Μαριάννας Κάλμπαρη, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Κωσταντή Μπαρμπούρη, είναι ένα βιβλίο αναμνήσεων. Μια καταγραφή ημερομηνιών που αξίζει να μείνουν στην ιστορία. Τι θα γράφουν για εμάς τα τεύχη του μέλλοντος; Τι θα πρέπει να θυμόμαστε και τι όχι; Στην Ελλάδα που ξημερώνει, ποιές ημερομηνίες αξίζει να φυλάξουμε και ποιές επετείους να γιορτάσουμε;

Ποιός είναι ο ρόλος της τέχνης, της μνήμης και της ιστορίας σε μια χώρα όπου χάνονται τα πάντα;

Κρίση, οικονομία, πολιτική, ανεργία, αυτοκτονίες... Φτάσαμε να αποδεχόμαστε ως φυσικό φαινόμενο την παρανομία που έχει μπει μέσα στο σπίτι μας και μας φέρνει αντιμέτωπους με το δίλημμα: Επιβίωση ή Ζωή; Ζευγάρια, αδέρφια, οικογένειες που μιλούν και προβληματίζονται για όσα η κρίση έχει φέρει μέσα στα σπίτια μας. Πολιτικοί, παπάδες, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, αστρολόγοι... Σωτήρες του Έθνους ή υπεύθυνοι της καταστροφής; Μήπως οι μόνοι που ευθύνονται είμαστε εμείς; Και ποιός θα απαντήσει τελικά «Τι είν' η πατρίδα μας;»…

«Φυσικά οι προβλέψεις μπορούν να ανατραπούν αν οι πληθυσμοί αντιδράσουν διαφορετικά απ' ό,τι προβλέπεται». Όμως, καμιά ημερομηνία δε μένει αξιομνημόνευτη για ένα λαό που αποφασίζει «να κοιμάται για εκατό χρόνια».

Τι είναι η πατρίδα μας (εκτός από κάμποι, άσπαρτα ψηλά βουνά και ήλιος που χρυσολάμπει);

Κωσταντής Μπαρμπούρης
Πατρίδα είναι η κοινή ιστορία ενός λαού και του τόπου του, η κοινή γλώσσα του, οι παραδόσεις και ο πολιτισμός του, οι αγώνες ενάντια σε ό,τι τον υποτάσσει και ό,τι άλλο εξασφαλίζει μια κοινωνική συνοχή και την αίσθηση στον καθένα ότι κάπου ανήκει. Είναι η καταγωγή μας, το σημείο αναφοράς μας για όποιο “ταξίδι” κι αν κάνουμε, όλες οι αναμνήσεις που δημιουργούν την κοινωνική μας συνείδηση.

Μαρία Βασιλοπούλου

Πατρίδα είναι ο τόπος που γεννιέσαι και μεγαλώνεις , εκεί που είναι η οικογένεια κ οι φίλοι σου… αλλά πατρίδα κατά τη γνώμη μου είναι περισσότερο κ ο τόπος που σε βοηθάει να εξελιχθείς, να μορφωθείς, να ωριμάσεις, να δουλέψεις, να ζήσεις αξιοπρεπώς, που σου δίνει εφόδια και εργαλεία, που δημιουργεί περιβάλλον ασφάλειας για να δημιουργήσεις. Άρα κάτι παραπάνω από γεωγραφικός χώρος…

Θάνος Καπρέλης

Είναι η πατρίδα της τέχνης, των γραμμάτων... είναι η πατρίδα όπου γέννησε το θέατρο και την δημοκρατία. Ένας τόπος τόσο όμορφος και αγνός, που αφέθηκε σε λάθος χέρια και έγινε βορά απολίτιστων και κοινωνικά αμόρφωτων θηρίων.

George Lampropoulos

Πατρίδα είναι ο τόπος στον οποίο νιώθεις καλά. Εκεί που μπορείς να εξελιχθείς, να μεγαλώσεις, να αποκτήσεις εμπειρίες. Είναι το μέρος στο οποίο σ’ αρέσει να ζεις.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Η πατρίδα μας είναι ένας τόπος αλλά και χρώματα και μυρωδιές, είναι φως αλλά και σκοτάδι, είναι μια υπέροχη ιδέα αλλά και μια σκληρή πραγματικότητα. Είναι η μήτρα από την οποία γεννήθηκαν πολλά και υπέροχα "παιδιά" αλλά παρουσιάστηκαν επιπλοκές στην τελευταία γέννα.

Βέρα Μακρομαρίδου

Όλα και τίποτα μπορεί να είναι η πατρίδα μας... μπορεί να είναι ένα ξερό κομμάτι γη που έλαχε να μας “σπείρουν” αλλά μπορεί να είναι αυτό, που εμείς “φέρουμε” ως κύτταρο... ως γενετικό υλικό! Είναι η Ελλάδα που κουβαλάει πολέμους, εμφύλιο, αρχαία γλώσσα και πολιτισμό αλλά και η Νεο-Ελλάδα του “φαίνεσθαι” και της TV. Η Ελλάδα που γεννά τον Βελουχιώτη αλλά και η Ελλάδα που κρεμάει το κεφάλι του στα Τρίκαλα... Είμαστε ό,τι θυμόμαστε και πατρίδα μας είναι ό,τι έχουμε μέσα μας ως συνείδηση -ηθική, πολιτική, κοινωνική-...”εκείνο που 'χουμε μες την καρδιά...” που λέει και στην συνέχεια το ποίημα του Πολέμη...

Ορέστης Ζακυνθινός

Μα τι άλλο πέρα από τον λαό της και με ό,τι τον συνοδεύει; Όπως, η αξιοπρέπειά του, η περηφάνια του, ο πολιτισμός του και η παιδεία του. 

Σοφία Σαμαρά  

Είναι ο τόπος που προσδιορίζει τις αρχές και τις αξίες μας.
Η φθορά των αξιών σήμερα έχει οδηγήσει στον αποπροσανατολισμό της γενιάς μας ως προς το ηθικό σημείο αναφοράς, που καλούμε πατρίδα μας.

Έλενα Γιαννακάκη

Πατρίδα "είναι μονάχα εκείνο που έχουμε μέσα στην καρδιά" όπως λέει κ ο ποιητής μας… Είναι ο τόπος, οι άνθρωποι, οι εμπειρίες που έχουμε και αισθανόμαστε μέσα μας και οικεία μας.

Τι συμβαίνει στη χώρα μας σήμερα; Περνάει κρίση; Ξεπουλιέται; Γίνεται το πειραματόζωο για να ασκηθεί εξουσία οικονομικά και πολιτικά στις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης από τις πιο ισχυρές;

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Ναι, φυσικά η χώρα περνάει κρίση και ξεπουλιέται μέρα τη μέρα με τρόπο τόσο έντεχνο που όταν θα ‘χει ολοκληρωθεί, δε θα το ‘χουμε πάρει χαμπάρι. Υπάρχουν όργανα που έχουν επιβάλλει μέτρα και νόμους (πολλά από τα οποία τα ψηφίσαμε και εμείς π.χ. μνημόνια) που οδηγούν σ’ αυτή την κατάσταση με ακρίβεια. Δεν είμαστε μόνο εμείς το πειραματόζωο, αντίστοιχα μέτρα έχουν εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία). Η προσπάθεια ελέγχου και εξουσίας έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες. Απλώς τώρα αντιληφθήκαμε και πρακτικά πια στην καθημερινή ζωή μας τα καλά μιας... Ενωμένης (και αλληλέγγυας) Ευρώπης!

Μαρία Βασιλοπούλου

Τίποτα δε συμβαίνει στη χώρα μας σήμερα. Σήμερα απλά βιώνουμε τα αποτελέσματα όσων έχουν συμβεί και προγραμματιστεί χρόνια πίσω. Τώρα βλέπουμε πώς όλα μαζί συντέλεσαν και λειτούργησαν ώστε να έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο εξαθλίωσης το οποίο κατά τη γνώμη μου δεν είναι το χειρότερο… δυστυχώς έχει κι άλλο.

Θάνος Καπρέλης

Θα συμφωνήσω με την Μαρία στο ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι αποτέλεσμα, κακών πολιτικών χειρισμών από λάθος ανθρώπους που ήταν στην εξουσία τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον η χώρα μας έχει αποδυναμωθεί. Συνεπώς αποτελεί ένα πειραματόζωο μιας τρομακτικής πολιτικής από ξένους ηγέτες. Και η πολιτική αυτή -κατά την γνώμη μου- έγκειται στο να πεισθούν οι λαοί ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την λιτότητα, η οποία οδηγεί στην ταπείνωση και την εξαθλίωση. Και πολύ φοβάμαι ότι τα έχουν καταφέρει. Θυμίζω πριν 3 χρόνια υπήρχε “η γενιά των 700 ευρώ”... πλέον τα 700 ευρώ αποτελεί ένας ικανοποιητικός μισθός.

George Lampropoulos

Πραγματικά δεν ξέρω τι συμβαίνει πέρα από τα προφανή. Η χώρα μας περνάει μια μεγάλη κρίση η οποία δυστυχώς δεν φαίνεται να τελειώνει. Τα «σενάρια» είναι τόσα πολλά και οι «θεωρίες» αμέτρητες ώστε να μην μπορείς να ξέρεις τι πραγματικά είναι αλήθεια και τι όχι.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Η χώρα μας σήμερα πληρώνει πραγματικά και πλασματικά χρέη. Για μένα τα χρέη του προϋπολογισμού, του ισοζυγίου και των μνημονίων είναι τα πλασματικά, γιατί ουσιαστικά μπορούν να διαγραφούν μέσα σε μια στιγμή, αν υπάρξει η πολιτική απόφαση των ισχυρών. Τα πραγματικά χρέη είναι άλλα. Η Ελλάδα όφειλε να συνεχίσει τη σπουδαία της παράδοση, να διαφυλάξει τον πολιτισμό της, να χειριστεί η ίδια αποτελεσματικά τον πλούτο της, να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της καθαρίζοντας ταυτόχρονα όποια παθογένεια υπάρχει στο εσωτερικό της. Δεν το έκανε και τώρα πληρώνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά

Βέρα Μακρομαρίδου

Τι συμβαίνει στη χώρα μας σήμερα; Περνάει κρίση; Ξεπουλιέται; Γίνεται το πειραματόζωο για να ασκηθεί εξουσία οικονομικά και πολιτικά στις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης από τις πιο ισχυρές; Όλα αυτά μαζί...

Ορέστης Ζακυνθινός

Από την "σύντομη" ιστορία της χώρας μας δεν νομίζω ότι υπήρχαν πολλές περίοδοι που να μην περνούσε κάποιου είδους κρίση. Ο καπιταλισμός παγκοσμίως καταρρέει και χώρες όπως η Ελλάδα (ολότελα καπιταλιστικές), άλλα και μ’ ένα επιπλέον καταλυτικό μειονέκτημα, την ύπαρξη προδοτών πολιτικών -και όχι μόνο!- καλείται να πληρώσει τα σπασμένα. Και ποιοί κυρίως; Όχι αυτοί βέβαια που επί χρόνια ξεπουλούσαν την χώρα μας, αλλά ο λαός. Αυτός που πάντα πλήρωνε και κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει να πληρώνει. 

Σοφία Σαμαρά

Γίνεται το πειραματόζωο για να ασκηθεί εξουσία οικονομικά και πολιτικά στις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης από τις πιο ισχυρές;
Ναι, περνάει κρίση Το σίγουρο είναι ότι πληρώνουμε αμαρτίες του παρελθόντος λόγω κακής διαχείρισης των οφειλών μας.
Ακόμα κι αν γίνεται πειραματόζωο είναι γιατί εμείς δώσαμε το δικαίωμα να κάνουν πειράματα εις βάρος μας συνειδητά και ασυνείδητα.
Αν η χώρα μας είχε φροντίσει ώστε να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της
και ήμασταν μια εύρωστη και υγιής οικονομία, κανείς δε θα μπορούσε να θέσει υπό δοκιμασία το κύρος μας.

Έλενα Γιαννακάκη

Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας σήμερα είναι το αποτέλεσμα των πράξεων ή καλύτερα, της απραξίας για ό,τι μας «σερβίρουν» σαν καλύτερη κ μοναδική λύση στα προβλήματά μας κι εμείς άκριτα δεχόμαστε. Προβλήματα τα οποία δημιουργήθηκαν απ’ το πουθενά, μέσω εξωτερικών παραγόντων και για τα οποία πάντα φταίμε όλοι μαζί και στον ίδιο βαθμό αλλά ποτέ οι πραγματικοί υπαίτιοι...

Με ποιο τρόπο οι ηγεσίες της χώρας μας, μας οδήγησαν σε αδιέξοδο;

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Κάτω υπό την ηγεσία της Ε.Ε., οι κυβερνήσεις μας, ως αστικά κόμματα, που υπηρετούν την πλουτοκρατία και το κεφάλαιο, ψήφισαν και θέσπισαν ό,τι μέτρο εξυπηρετεί και ευνοεί την ανάπτυξη του συστήματός τους, τον καπιταλισμό. Την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, εμείς, ο απλός λαός, τη βιώνουμε ως αδιέξοδο. Οι εκάστοτε ηγεσίες αντίθετα, απλώς απολαμβάνουν και δρέπουν τους καρπούς των... “κόπων” τους μιας και για εκείνους, ήταν το ζητούμενο.

Μαρία Βασιλοπούλου

Κοιτάζοντας μόνο το οικονομικό συμφέρον τους κ κυρίως των «ξένων» που τους διοικούν. Καπιταλισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Θάνος Καπρέλης

Εγώ πειστεί πλέον ότι στην σύγχρονη Ελλάδα δεν υπήρξε κάποια ηγεσία που να αγάπησε τον τόπο αυτό. Αυτό οδηγεί στο να τους ενδιαφέρει μόνο το πως να κρατηθούν στην εξουσία, υπακούοντας τυφλά στις εντολές και στις απαιτήσεις των ξένων ηγετών-αφεντικών, αφήνοντας την χώρα σε δεύτερη μοίρα.

George Lampropoulos

Αυτό νομίζω μπορεί να το απαντήσει ο καθένας με μεγάλη ευκολία ανεξαρτήτως πολιτικών/κομματικών πεποιθήσεων: με μια στενοκομματική νοοτροπία η οποία είναι γεμάτη από «κακές λέξεις» όπως ρουσφέτια, λαμόγια, ανευθυνότητα, αμέτρητες υποσχέσεις, έλλειψη σχεδιασμού κτλ κτλ κτλ...

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Οι ηγέτες της χώρας μας, μας οδήγησαν σε αδιέξοδο με το να ΜΗΝ είναι ηγέτες. Αντίθετα, ήταν μάλλον υπηρέτες. Των μεγάλων δυνάμεων, των μικροπολιτικών συμφερόντων, του πελατειακού συστήματος, της προσωπικής τους φιλοδοξίας, πάντως όχι του λαού. Η ευθύνη ωστόσο των πολιτών είναι εξίσου μεγάλη, καθώς δεν αντιδράσαμε ποτέ στην παθογένεια, δεν υπήρχε η αντιπρόταση στην αρρώστια.

Βέρα Μακρομαρίδου

Με τον τρόπο που οι σύγχρονες κυβερνήσεις χειρίστηκαν και χειρίζονται τις κρίσιμες (και μη) αποφάσεις για την χώρα, χρόνια τώρα.

Ορέστης Ζακυνθινός

Οι ηγεσίες δεν μας οδήγησαν από μόνες τους σε αδιέξοδο αλλά σε συνεργασία με τους "εργοδότες τους", ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Ο καπιταλισμός θέλει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Οι ηγεσίες λοιπόν, ποτέ δεν σκέφτηκαν τον φτωχότερο και πιο αδύναμο. Ποτέ δεν ήταν με το μέρος του. 

Σοφία Σαμαρά

Το διεφθαρμένο πολιτικό σκηνικό της χώρας λειτουργεί με γνώμονα όχι το κοινό συμφέρον αλλά το προσωπικό όφελος.

Έλενα Γιαννακάκη

Σίγουρα με το να μην υπηρετούν το λόγο για τον οποίο βρέθηκαν στην εξουσία: να φροντίζουν για το κοινό καλό και το συμφέρον των πολιτών που τους ανέδειξαν. Αντιθέτως, εξυπηρετούν μόνο τα δικά τους-οικονομικά κ πολιτικά-συμφέροντα για να έχουν την εύνοια των ακόμη πιο υψηλά ιστάμενων και να μπορούν να βρίσκονται σε μιαν Ευρώπη, ακόμη κ αν αυτό σημαίνει καταστροφή της ίδιας τους της χώρας.

Μπορείτε να δείτε κάποια λύση ή απλά έχουμε να κάνουμε έναν γκρεμό μπροστά κι ένα ρέμα πίσω;

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Ποτέ δεν υπάρχουν μόνο αυτές οι δύο επιλογές. Όμως τα κατάφεραν και μας έκαναν να το πιστέψουμε. Αποδεχόμαστε μοιρολατρικά ό,τι έρχεται γιατί μας έπεισαν ότι... δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Έτσι, δουλεύουμε και ζούμε για να εξυπηρετούμε τα συμφέροντα άλλων. Πρέπει να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας, το μόχθο μας, τον πλούτο μας. Ζούμε με το φόβο μην αντιδράσουμε, μην αποδεσμευτούμε από τους δυνάστες μας και έρθουν τα χειρότερα! Πόσο χειρότερα από τη φτώχεια, την ανεργία και τις αυτοκτονίες που ήδη ζούμε;

Μαρία Βασιλοπούλου

Παρόλο που είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, είναι τόσο αλυσιδωτή η αντίδραση και η «αλυσίδα» τόσο «μακριά», που δύσκολα μπορεί να επέλθει λύση με μελετημένες κινήσεις και κυρίως προερχόμενες από κυβερνήσεις. Το μόνο που βλέπω ως λύση είναι η επανάσταση των καταπιεσμένων προς τους δυνάστες τους. Η συσπείρωση και η ομόνοια του λαού είναι το μόνο μας όπλο.

Θάνος Καπρέλης

Να ενωθούμε σαν λαός. Να γίνουμε ένα και έπειτα να αντιδράσουμε. Αυτό μας έμεινε... δεν έχουμε να χάσουμε κάτι πλέον.

George Lampropoulos

Θα είμαι πάντα αισιόδοξος αλλά και ρεαλιστής. Επομένως αυτήν την στιγμή δεν μπορώ παρά να βλέπω γκρεμό μπροστά και ρέμα πίσω. Λύσεις υπάρχουν πάντα αλλά όχι μαγικές και λυπάμαι που νιώθω ότι η αλλαγή θα αργήσει να έρθει.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Η ακινησία δεν είναι μια κατάσταση που ενυπάρχει στη φύση. Επομένως, πάντα υπάρχει η επιλογή της κίνησης, της λύσης δηλαδή, ακόμη κι αν δεν είναι αυτή η πλέον αρεστή. Στην περίπτωσή μας η λύση είναι η αντίδραση, ακόμη κι αν χρειαστεί να πέσουμε στον γκρεμό ή στο ρέμα. Αν αφιερώναμε -ως λαός- τη μισή ενέργεια που δαπανούμε για να κατηγορήσουμε οι μεν τους δε, στο να βρεθεί μια εναλλακτική, θα κάναμε θαύματα.

Βέρα Μακρομαρίδου

“Ο,τι δεν λύνεται, κόβεται”... Πάντα υπάρχει λύση, καλή ή κακή, αρκεί να είναι μαζική η όποια κινητοποίηση... Ας ξεκινήσουμε απ' την συνειδητοποίηση και την επαγρύπνηση, είναι βασικά βήματα για να έρθουμε πιο κοντά στην όποια λύση.

Ορέστης Ζακυνθινός

Η λύση φοβάμαι πως είναι μακριά και θέλει πολύ δουλειά από όλους. Για αρχή πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μέχρι τότε όμως, αυτό που νομίζω ότι χρειάζεται, είναι αγάπη και σεβασμός στον συνάνθρωπο και στην φύση. Αν έχουμε αυτά πιστεύω ότι ο κόσμος θα γίνει δικαιότερος. 

Σοφία Σαμαρά

Να αφυπνιστούμε κι η προσωπική εξυγίανση του τρόπου δράσης του καθενός να οδηγήσει στην εθνική εξυγίανση του τόπου.

Έλενα Γιαννακάκη

Όσο κι αν οφείλουμε να ελπίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον, ειδικά εμείς οι νέοι, διακρίνω ότι τα πολύ δύσκολα ακόμη δεν έχουν έρθει. Δυστυχώς η ιστορία έχει το χαρακτηριστικό ότι κάνει κύκλους κ αυτός που ζούμε αυτήν την περίοδο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Φυσικά όλα μπορούν να ανατραπούν εάν εμείς θελήσουμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, φτάνει έως τότε να μην έχει γίνει μη αναστρέψιμη.

Μιλήστε μου για την παράσταση.

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Για την επόμενη δουλειά μας, ψάχναμε ένα έργο με κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις με αναφορές στην κρίση που βιώνουμε. Όλα αυτά τα βρήκαμε στο Αλμανάκ, το οποίο μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Είναι εμπειρία να παίζουμε επί σκηνής την πραγματικότητα. Είναι μια ευκαιρία να πούμε ό,τι μας προβληματίζει ως νέα γενιά και να μοιραστούμε μεταξύ μας αλλά και με το κοινό που παρακολουθεί όσα ακόμα δεν μπορούμε να φωνάξουμε έξω στο δρόμο. Σε βοηθάει να συνειδητοποιήσεις πού βρίσκεσαι, τις ανάγκες σου και κυρίως, την επιτακτική ανάγκη για δράση και αλλαγή.

Μαρία Βασιλοπούλου

Το έργο της Μαριάννας Κάλμπαρη είναι έξυπνο, καλογραμμένο, με ενδιαφέρουσα σκηνικά δομή, επίκαιρο, προφητικό και με σαφή μηνύματα και στόχο. «Παίζουμε» την πραγματικότητα. Κάτι που είναι από τη μία απελευθερωτικό αλλά από την άλλη βαρύ φορτίο.

Θάνος Καπρέλης

Είναι ένα έργο πολιτικό που περνάει σαφή μηνύματα. Παρακολουθούμε καθημερινές ιστορίες ζευγαριών που έχουν χτυπηθεί από την κρίση και τα οποία έρχονται αντιμέτωπα με μεγάλα διλλήματα. Σε όλη την παράσταση υπάρχει και ένα κορίτσι επόμενης γενιάς, που θέτει κατ 'επανάληψη ένα ερώτημα, μια απορία : “Τι είναι η πατρίδα μας;” Ένας πολιτικός, ένας ιερέας, ένας διανοούμενος και μία αστρολόγος καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό.

George Lampropoulos

Το έργο είναι επίκαιρο και όχι μόνο Ελληνικό. Η παράσταση φιλοδοξεί να παρουσιάσει την πραγματικότητα όπως είναι.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Σκιαγραφεί την Ελλάδα της κρίσης, την κατάσταση που βιώνουμε όλοι σήμερα. Επιδιώκουμε να καταδείξουμε, εν μέσω γεγονότων και αξιομνημόνευτων ημερομηνιών, (όπως άλλωστε συμβαίνει και στη ζωή) όλα τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω μας και εντός μας και να προτείνουμε να ξυπνήσουμε όλοι μας από τον λήθαργο και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Βέρα Μακρομαρίδου

Εννέα άνθρωποι-ηθοποιοί που στέκονται απέναντι όχι για να κρίνουν, αλλά για να καθρεφτίσουν την μέση ελληνική κοινωνία. Το έργο της έχει πολύ ωραία δομή με έξυπνες νοηματικές γέφυρες και παρότι είναι ένα “Αλμανάκ”, όλα συνδέονται! Σκηνοθετικά είναι λιτό και με αισθητική!

Ορέστης Ζακυνθινός

Η παράσταση νομίζω ότι αν μη τι άλλο πετυχαίνει τον σκοπό της. Οι θεατές βγαίνουν από την παράσταση απόλυτα ευχαριστημένοι ή απόλυτα δυσαρεστημένοι, κανείς όμως αδιάφορος. Όχι άλλη αδιαφορία!!!

Σοφία Σαμαρά 

Μέσα από μια σειρά περιστατικών ο θεατής παρακολουθεί σκηνές από την καθημερινότητα της χώρας μας, κοινός παρονομαστής των οποίων είναι ένας λαός που παρακολουθεί αβίαστα τα τεκταινόμενα χωρίς να αντιδρά.

Έλενα Γιαννακάκη

Η παράσταση μιλά για καταστάσεις που όλοι είτε λίγο είτε πολύ ζούμε, γεγονότα που βλέπουμε να κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας και μας είναι πλέον οικεία. Είναι ένα έργο καθαρά σύγχρονο που σκοπό έχει να προβληματίσει κ να αναδείξει τι συμβαίνει γύρω μας.

 Μιλήστε μου για τους ρόλους σας και την σκηνοθετική γραμμή.

Κωσταντής Μπαρμπούρης
Ο ρόλος μου, είναι ένας νεαρός, ο οποίος συγκρούεται με τον μεγάλο του αδερφό, με αφορμή κάποια οικογενειακά ζητήματα και υποχρεώσεις, με στόχο να βρουν λύση στα αδιέξοδα προβλήματά τους. Η σκηνή θίγει το πώς η κρίση και η ανέχεια έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους σε ακραίες και βίαιες συμπεριφορές. Οι καθημερινές και μεγάλες πιέσεις που βιώνουμε μας απειλούν ως και σε υπαρξιακό επίπεδο και μας οδηγούν σε ανθρωποφαγικές τάσεις ακόμα και μέσα σε ένα περιβάλλον προστασίας, όπως η οικογένειά μας. Το έργο από μόνο του είναι περιγραφικό και αρκετά δυνατό. Επομένως από πλευράς σκηνοθεσίας, επέλεξα όσο το δυνατόν πιο λιτές γραμμές, προσπαθώντας να αναδείξω το ίδιο το κείμενο και να διατηρήσω την αίσθηση που αποπνέει, διαβάζοντας το.

Μαρία Βασιλοπούλου

Ο ρόλος που έχω είναι μια γυναίκα με ένα παιδί η οποία προσπαθεί να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι ο σύζυγος της την «άφησε» γιατί δεν μπορούσε –λόγω κρίσης- να συντηρήσει την οικογένεια του. Η σκηνοθεσία είναι απλή – υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν σκηνοθετικά τεχνάσματα φαντασμαγορικά- αλλά μελετημένα εύστοχη να πει και να αναδείξει από κάθε σκηνή το μήνυμα που η συγγραφέας και η ομάδα μας θέλει να περάσει στο κοινό.

Θάνος Καπρέλης

Υποδύομαι έναν από τους βασικούς θεσμούς του κράτους, έναν ιερέα ο οποίος, ως εκπρόσωπος της εκκλησίας, δίνει την δική του ερμηνεία για την κρίση και από που προήλθε. Επίσης, υποδύομαι και έναν πελάτη μια ιδιωτικής εταιρίας παροχής νερού, του οποίου του έκοψαν την παροχή και έρχεται αντιμέτωπος με το ανώτερο στέλεχος της εταιρίας, προσπαθώντας να βρει λύση.

George Lampropoulos

Ο ρόλος που έχω είναι ένας άνδρας ο οποίος αδυνατεί να συντηρήσει την οικογένειά του – λόγω των συνθηκών – και αναγκάζεται να… φύγει. Η σκηνοθεσία είναι ρεαλιστική αφήνοντας το κείμενο να «μιλήσει» από μόνο του.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Υποδύομαι την αστρολόγο, η οποία μας επιβεβαιώνει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και ότι είναι στα άστρα μας γραμμένο να περνάμε δεινά με αφορμή τις εκάστοτε επιδημίες, πολέμους ή οικονομικές κρίσεις. Ταυτόχρονα, δίνει και τη λύση, αναφέροντας ότι κάθε πρόβλεψη μπορεί να ανατραπεί αν υπάρχει αντίδραση. Ο Κωσταντής Μπαρμπούρης σκηνοθέτησε το έργο λιτά, επιδιώκοντας να πρωτοστατεί το κείμενο και τα νοήματα που φέρει και όχι τα σκηνοθετικά "τερτίπια". Ο θεατής βρίσκει όλον τον θίασο επί σκηνής, να παραθέτει ξεχωριστές ημερομηνίες και συμβάντα ως μικρογραφία της κοινωνίας και της συλλογικής μνήμης. Από το σώμα του θιάσου "προκύπτουν" οι ρόλοι, καθώς καθένας από μας μπαίνει στη συνθήκη ενός ρόλου για να απεικονίσει μια σκηνή της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, για να επανέλθουμε ως θίασος-κοινωνία, έως ότου μας ξανακαλέσει η ροή να υποδυθούμε κάτι διαφορετικό.

Βέρα Μακρομαρίδου

Ο ρόλος μου είναι το “κοριτσάκι”. Ένα παιδί που παρατηρεί τους ανθρώπους και τα γεγονότα της χώρας του και φαίνεται να μην του αρέσουν καθόλου. Η σκηνοθετική γραμμή ήταν ρεαλιστική με βαρύτητα στην κατανόηση του κειμένου και όχι στην φόρμα.

Ορέστης Ζακυνθινός

Οι ρόλοι μου είναι: Ενός "πολιτικού" με ρητορική λόγου όμοια με πολλών πολιτικών και ηγετών της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδας δηλ. ακροδεξιά ρητορική. Ενός "συζύγου" που δεν ξέρει πια τι του φταίει, βλέποντας την φτώχεια να μπαίνει στην οικογένειά του και η ανελέητη προστριβή με την γυναίκα του να έχει φτάσει σε τερματικά στάδια. Και ενός "μεγάλου αδελφού" που ταλαντεύεται, με πόνο, ανάμεσα στην βιολογική επιβίωση του πατέρα του και στην δικιά του οικονομική επιβίωση. Την σκηνοθετική γραμμή την θεωρώ σωστή γιατί κάνει κάτι το αυτονόητο για εμάς αλλά όχι και για όλους της σκηνοθέτες του ελληνικού θεάτρου. Είναι πιστή στη νοηματική γραμμή του κειμένου και την οπτική της συγγραφέως.

Σοφία Σαμαρά 

Σύζυγος. Ένα ζευγάρι όπου η κρίση το έχει φέρει αντιμέτωπο με την πιο σκληρή πλευρά τους, εκδηλώνοντας «ανθρωποφαγικές» συμπεριφορές, φέρνοντας στο προσκήνιο το φασισμό, και τον ανταγωνισμό του ποιος θα υπερισχύσει.
Δημοσιογράφος. Ακολουθεί πιστά αλλά ψυχαναγκαστικά εντολές και οδηγίες της «εξουσίας» ώστε να παραπλανήσει το λαό παραποιώντας με μαεστρία το μήνυμα προς το κοινό «καλό».
Σκηνοθετικά καταβλήθηκε προσπάθεια να αποδοθεί το αρχικό κείμενο με σαφήνεια προσαρμοσμένο στη σημερινή πραγματικότητα.

Έλενα Γιαννακάκη

.Ο ρόλος που υποδύομαι είναι αυτός που εκπροσωπεί τον καπιταλισμό και την εξουσία των μεγάλων εταιρειών. Σκηνοθετικά μεταφέρεται σχεδόν όπως αποδίδεται απ’ το κείμενο καθώς από γραφής του είναι ξεκάθαρα η εικόνα και το μήνυμα που θέλει να περαστεί.

Τι είδους επιρροή μπορεί να ασκήσει μια παράσταση στο κοινό της;

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Μπορεί να δράσει σε όλο το φάσμα. Από το να αλλάξει τη ζωή κάποιου μέσα σε ένα βράδυ έως να τον αποτρέψει από το να ξαναδεί θέατρο! Εμείς, με τη δική μας παράσταση ελπίζουμε το κοινό να μοιραστεί τους προβληματισμούς μας και να φύγει από το θέατρο με το αίσθημα ότι “κάτι δεν πάει καλά με τη ζωή μας”. Δεν χωράμε στα πράγματα και κάτι πρέπει να αλλάξει!

Μαρία Βασιλοπούλου
Ανάλογα πάντα με το κοινό και κατά πόσο είναι πρόθυμο και «ανοιχτό» στο να επηρεαστεί, κάθε παράσταση μπορεί να σε διδάξει κάτι, να σε αποτρέψει από κάτι, να σε οδηγήσει σε κάτι, να σε προβληματίσει, να σου δώσει «λύση» σε κάτι που δεν είχες σκεφτεί, να σε αφυπνίσει ή και να σε κοιμίσει… Ανάλογα και το σκοπό της παράστασης, το κείμενο, το εκάστοτε ανέβασμα. Είναι μεγάλη ευθύνη το θέατρο και η σκηνή.

Θάνος Καπρέλης

Καμία επιρροή δεν μπορεί να ασκήσει, αν το κοινό δεν είναι "ανοιχτό" στο να δεχτεί αυτό που θέλει να του επικοινωνήσει η παράσταση. Η επιρροή εξαρτάται από το κοινό. Το θέατρο από μόνο του, δεν μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο.

George Lampropoulos

Μεγάλη. Μια καλή (ότι και να σημαίνει αυτό!) παράσταση μπορεί να σε προβληματίσει, να σε κάνει να νιώσεις καλά, να χαρείς, να σε προτρέψει να κάνεις κάτι και πολλά άλλα.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Μια παράσταση είναι ένα ερέθισμα και ως τέτοιο μπορεί να δημιουργήσει κάθε είδους σκέψεις και συναισθήματα στο κοινό που την παρακολουθεί. Μπορεί να κινητοποιήσει, να ξενίσει, να εξοργίσει, να ενθουσιάσει. Εμείς επιδιώκουμε να δημιουργούμε στους θεατές μας έναν προβληματισμό για την κατάσταση που υπάρχει τώρα γύρω μας και τη θέληση (και ελπίδα) να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.

Βέρα Μακρομαρίδου

Το κοινό θα κρατήσει αυτά που εκείνο θέλει, αλλά καλό είναι εσύ να του δώσεις αυτά που εσύ θέλεις να πάρει μαζί του. Οπότε , μιλώντας συγκεκριμένα για το Αλμανάκ, μπορεί σίγουρα να ταρακουνηθεί και να επανεξετάσει την κοινωνικοπολιτική του συνείδηση.

Ορέστης Ζακυνθινός

Σίγουρα η τροφή για σκέψη ή και η αφορμή για άλλη, καινούρια σκέψη. Προσωπικά, δεν θα με ενδιέφερε το κοινό απλά να περάσει καλά από μια παράσταση, το ιδανικό θα ήταν να φεύγει από την παράσταση ένα «αλλαγμένο» κοινό. 

Σοφία Σαμαρά

Ο θεατής έχει την ευκαιρία να προβληματιστεί, να κάνει τον προσωπικό του απολογισμό, να ταυτιστεί και να διαφωνήσει.

Έλενα Γιαννακάκη

Είναι πολύ σημαντικό κατ’ αρχάς μια παράσταση να έχει σκοπό να επηρεάσει το κοινό που θα την παρακολουθήσει. Εξαρτάται φυσικά πάντοτε κι από το κοινό που την παρακολουθεί. Αν ο σκοπός αυτός επιτευχθεί, τότε μια παράσταση μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη. Θεμιτό είναι πάντως οι παραστάσεις να έχουν να ''πουν'' κάτι καθώς με αυτόν τον τρόπο πραγματώνουν τον αρχικό σκοπό του θεάτρου κ αυτό που καλείται να επιτύχει ο ηθοποιός: να διδάξουν κ να δείξουν τον δρόμο προς την εξέλιξη του ανθρώπου κ την ανάταση της ψυχής του.

Πως μπορεί ένας λαός να κοιμάται 100 χρόνια; Τι του συνέβη και ποια κακιά νεράιδα τον καταράστηκε;

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Και ποιος δε θέλει να κοιμάται από το να πασχίζει και να αγωνίζεται; Σε όλους μας αρέσει η ιδέα ότι κάποιος άλλος θα έρθει να αναλάβει όλες τις ευθύνες για εμάς και με ένα απλό φιλί, θα μας ξυπνήσει, θα μας βγάλει από τη δύσκολη θέση και θα μας λύσει όλα τα προβλήματα. Αυτό όμως δεν γίνεται. Η όποια αλλαγή θα έρθει μόνο από εμάς τους ίδιους. Είμαστε υπεύθυνοι της μοίρας μας και των επιλογών μας. Μας κοίμισαν εδώ και χρόνια και μας εκπαίδευσαν στο να μην αντιδρούμε. Έναν κοιμισμένο λαό τον κάνεις ότι θες! Όμως αυτό που ζούμε δεν είναι έναν κακό όνειρο μες τον μακάριο ύπνο μας, είναι η πραγματικότητα!

Μαρία Βασιλοπούλου
Εύκολα! Ο ύπνος είναι μια κατάσταση πολύ ευχάριστη! Χωρίς ευθύνες, χωρίς σκέψη, χωρίς δράση. Και αν έχεις και «ανθρώπους» να σου λένε τα καλύτερα παραμύθια και νανουρίσματα, τότε δε θα θες ποτέ να ξυπνήσεις! Αλίμονο σ’ αυτούς που έχουν αυπνίες…

Θάνος Καπρέλης

Λέει κάπου το έργο : "ο ύπνος αποτελεί μια φυσιολογική κατάσταση για τα ζώα και χαρακτηρίζεται από μειωμένη αντίληψη αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον". Θα το χρησιμοποιήσω λίγο ανάποδα. Εφ' όσον υπάρχει μειωμένη αντίληψη αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, δηλαδή, ζούσαμε σε έναν παραμυθένιο κόσμο και δεν βλέπαμε την πραγματικότητα ως έχει, είναι πολύ εύκολο ο λαός να "κοιμάται", όχι για 100 αλλά για πολλά περισσότερα χρόνια.

George Lampropoulos

Όταν κοιμάσαι και βλέπεις κι ωραία όνειρα, μπορείς να κοιμάσαι και περισσότερο από 100 χρόνια! Το πρόβλημα είναι όταν ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι η ζωή σου έχει γίνει εφιάλτης.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Η κακιά νεράιδα έχει όνομα και λέγεται "Λήθη". Όχι μόνο δεν μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος αλλά ξεχνάμε πολύ γρήγορα και την πρόσφατη κακή εμπειρία. Ωστόσο, για να επικαλεστώ και τα λόγια του ρόλου μου, η ιστορία δεν σταματά να κάνει κύκλους. Εμείς οι 'Έλληνες, και με δεδομένο το ότι είμαστε λαός με τόσο μεγάλη ιστορία και μεγαλώνουμε με αυτή και μέσα σε αυτή, έχουμε αξιοπερίεργα βραχεία μνήμη.

Βέρα Μακρομαρίδου

Με την τηλεόραση τα πράγματα γίνονται ευκολότερα. Παρόλα αυτά, όσο μελετημένο και να είναι το έγκλημα -που είναι- επιλέξαμε να κοιμηθούμε ως λαός...

Ορέστης Ζακυνθινός

Η κακιά νεράιδα που λέγεται τηλεόραση, τράπεζα, δάνειο στην τράπεζα για να πάρει τηλεόραση, σούπερ αυτοκίνητο, σούπερ κινητό, σούπερ διακοπές, σούπερ διασκέδαση, σούπερ εμπειρίες…σούπερ, σούπερ, σούπερ... και η ζωή να περνά και να μην λέμε μια καλημέρα στον γείτονα εκτός κι αν είναι μέσω e-mail. Αυτό που συνέβη σε αυτόν τον λαό είναι το ότι τον κάνανε να ξεχάσει από πού έρχεται και που θέλει να πάει. Τον πείσανε να πιστεύει σε έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και το κυνήγι για να το πετύχει είναι που τον κρατάει κοιμισμένο. 

Σοφία Σαμαρά 

Ζώντας ασύδοτα, χωρίς μέτρο και σύνεση, χωρίς σεβασμό στα «με αγώνα» κεκτημένα και το κοινό συμφέρον.
Λόγω των ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν σε δυσμενείς συνθήκες διαβίωσης στο παρελθόν, όταν γλυκαθήκαμε απ το μέλι, πέσαμε μέσα στο βάζο.

Έλενα Γιαννακάκη

«Ο ύπνος είναι μια φυσιολογική κατάσταση για τους ανθρώπους», όπως βρίσκουμε τον ορισμό του και στο κείμενό μας. Στη φύση μας επίσης είναι κ η φυγοπονία. Αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να δεχόμαστε όποιο "ξόρκι" μπορεί να μας ρίξει σε βαθύ ύπνο χωρίς να αντιδρούμε και να μετατοπίζουμε την ευθύνη της σωτηρίας μας στους υπαρκτούς ή μη σωτήρες μας αλλά να καταλάβουμε πως μόνον οι ίδιοι μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας.

Πως επιδρά το χιούμορ και πως η συγκίνηση στους θεατές;

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Ο θεατής μετέχει στην παράσταση και αυτή του γεννάει συναισθήματα. Ο καθένας ανάλογα με τις ανάγκες του βιώνει και κάτι διαφορετικό. Η συγκίνηση και το χιούμορ είναι δυο βασικά στοιχεία του ανθρώπινου ψυχισμού και υπάρχουν σχεδόν σε κάθε παράσταση. Βοηθούν να ταυτιστεί το κοινό με τους ήρωες και μέσα από τα δικά τους «πάθη» να αναλογιστεί τη δική του ζωή και πορεία.

Μαρία Βασιλοπούλου
Πάλι, ανάλογα με το κοινό. Οι περισσότεροι συγκινούνται με τις δραματικές και έντονες συναισθηματικά σκηνές και γελούν με τα κωμικά στοιχεία της παράστασης, συμμετέχουν δηλαδή. Αυτή η επικοινωνία και αλληλεπίδραση είναι μαγική και μεγάλο κατόρθωμα και νίκη για τους ηθοποιούς και γενικότερα την παράσταση. Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που μένουν «αμέτοχοι» κατ’ επιλογήν. Ε δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα!

Θάνος Καπρέλης

Οι θεατές πολλές φορές είναι απρόβλεπτοι. Εκεί που περιμένεις να μην αντιδράσουν καθόλου σε μια συγκεκριμένη στιγμή της παράστασης, ξαφνικά τους βλέπεις να γελούν ή και το αντίθετο. Να περιμένεις ότι θα γελάσουν και να μην γελούν καθόλου. Υπάρχει συνεχώς ένα "παιχνίδι" με τους θεατές, μια συνεχής αλληλεπίδραση. Εκεί που νομίζεις ότι τους έχεις κερδίσει και μπορείς "να τους κάνεις ότι θέλεις", ξαφνικά τους χάνεις και το παιχνίδι το έχουν πλέον αυτοί. Εκεί πρέπει να βρεις τρόπους, να πάρεις το παιχνίδι στα χέρια σου και να τους ξανακερδίσεις. Και αυτό το "παιχνίδι" είναι η μαγεία. Είτε με το χιούμορ είτε με την συγκίνηση.

George Lampropoulos

Κάθε παράσταση είναι πραγματικά διαφορετική. Στο συγκεκριμένο έργο είναι ενδιαφέρον το πόσο διαφορετικά επηρεάζεται ο κάθε θεατής ανάλογα με τις προσωπικές του εμπειρίες. Άλλωστε το συγκεκριμένο έργο περιλαμβάνει και δυνατές δραματικές σκηνές και αρκετά κωμικά στοιχεία.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Η αλήθεια είναι πως η παράστασή μας και το έργο μας είναι γλυκόπικρα. Και πάλι θα το πω: όπως η ζωή. Δείχνουμε το τι συμβαίνει και στην πραγματικότητα η θλίψη και το χιούμορ συνυπάρχουν και διαπλέκονται. Το ίδιο συμβαίνει και στις σκηνές και τους μονολόγους μας. Επειδή ο κόσμος έρχεται στο θέατρο σκοτισμένος από τα προβλήματα της καθημερινότητας, οι σκηνές που τείνουν στο δράμα τον ακουμπούν, τον αφορούν και τον προβληματίζουν αλλά οι κωμικές σκηνές λειτουργούν αποσυμφορητικά, φέρνουν μία κάθαρση και κατά τη γνώμη μου φωτίζουν ακόμη περισσότερο τα κακώς κείμενα που προηγήθηκαν ή έπονται.

Βέρα Μακρομαρίδου

Φαίνεται να είναι ανοιχτοί και δεκτικοί, να αντιδρούν και να συμμετέχουν και στα δυο... Νομίζω πως αυτό είναι και το ζητούμενο... όταν επιτρέπει ο θεατής να επιδράσουν τα όποια συναισθήματα πάνω του, νομίζω πως εν μέρει ταυτίζεται και μπορεί να επέλθει η «κάθαρση».

Ορέστης Ζακυνθινός

Είναι κάποιοι καλοί και έμμεσοι τρόποι για να του δείξεις αυτά που θέλεις να δει. 

Σοφία Σαμαρά 

Δρουν συμπληρωματικά ώστε ο θεατής να διατηρεί την αντικειμενικότητα της σκέψης του.

Έλενα Γιαννακάκη

Σίγουρα το γέλιο κι η συγκίνηση βρίσκουν αντίκτυπο στον κάθε άνθρωπο, γι’ αυτό και στρέφεται στις διάφορες μορφές τέχνης για να κατανοήσει τη ζωή του και να μάθει πώς μπορεί να την ομορφύνει και να την κάνει καλύτερη. Είτε το γέλιο είτε το κλάμα, «μεταφράζονται» μέσα του ανάλογα με τα βιώματά του.

Μιλήστε μου για την ομάδα σας και τους σκοπούς της.

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Με κοινή απόφαση, είπαμε φέτος να παρουσιάσουμε κάτι διαφορετικό. Η επιλογή του «Αλμανάκ» ως έργου, με τους προβληματισμούς που δημιούργησε γύρω από τη ζωή μας και τα «θέλω» μας, αναπόφευκτα έθεσε έναν πήχη για τις επόμενες δουλειές μας. Αποφασίσαμε ως ομάδα, μέσα από το δικό μας επάγγελμα και την τέχνη μας να βάλουμε ένα λιθαράκι στο συλλογικό αγώνα, προσπαθώντας κι εμείς να βρούμε ποια είναι η θέση μας απέναντι στα πράγματα.

Μαρία Βασιλοπούλου
Η ομάδα σε αυτή της την μορφή δημιουργήθηκε φέτος και με αφορμή αυτήν την παράσταση. Πιο πριν οι «εν Εξάλλω» ήμασταν τρία άτομα. Συνενωθήκαμε με φίλους και συμμαθητές και γίναμε εννιά. Θέλω να πιστεύω πως έτσι θα παραμείνουμε. Νομίζω πως συμφωνούμε όλοι ότι μετά από αυτό το έργο που επιλέξαμε, θα κινηθούμε σε ίδια περίπου μονοπάτια, μιας και η κατάσταση και η ζωή μας, μας οδηγούν εκεί. Επιβάλλεται λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε την τέχνη μας, αφού πιστεύουμε ότι θα βοηθήσει την κοινωνία σε αυτήν την δύσκολη περίοδο που δεν φαίνεται να τελειώνει σύντομα. Όπως λέει και η αστρολόγος του έργου «Οι προβλέψεις μπορεί να ανατραπούν αν οι πληθυσμοί αντιδράσουν διαφορετικά». Για να δούμε λοιπόν….

Θάνος Καπρέλης

Η ομάδα "εν εξάλλω" προϋπήρχε και με άλλες παραγωγές. Εγώ αποτελώ νέο μέλος στην ομάδα και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό, γιατί με τα παιδιά είμαστε και καλοί φίλοι εκτός από συνεργάτες. Το πιο σημαντικό, πέρα από την όποια προσωπική σχέση μας συνδέει, είναι ότι υπάρχει σεβασμός και αγάπη μεταξύ μας. Σεβόμαστε την διαφορετικότητα του άλλου. Για μένα είναι το πιο σημαντικό αυτό... για να μπορέσει να χτιστεί και να εξελιχτεί μια ομάδα θα πρέπει να υπάρχει μια γερή βάση. Και ευτυχώς την έχουμε εξασφαλίσει. Το «Αλμανάκ» ίσως είναι η αρχή, για να συνεχίσει η ομάδα μας, σε αυτό το πλαίσιο ως προς την επιλογή έργων.

George Lampropoulos

Αν και είμαι η πιο τελευταία προσθήκη στην ομάδα, χαίρομαι πολύ που είμαι μέρος της. Η ομάδα «εν Εξάλλω» ξεκίνησε με τρία άτομα και αργότερα προστέθηκαν νέα μέλη. Αυτή την στιγμή στην παράσταση Αλμανακ είμαστε 9 άνθρωποι με το ίδιο πάθος και παρά τα όποια προβλήματα (που είναι πάντα αναπόφευκτα) συνεχίζουμε δυναμικά και πάντα με αρκετό χιούμορ.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Είμαστε ο θίασος «Εν Εξάλλω» και είμαστε σχετικά νέοι, και στην ηλικία και στη δουλειά. Η ομάδα, σε μικρότερη σύνθεση, έχει ξαναδείξει δείγμα δουλειάς, ανεβάζοντας τα έργα "Μετά Φόνου και Πάθους", που έχει γράψει η δικιάς μας Μαρία Βασιλοπούλου σε συνεργασία με τη Λουκία Πεσκετζή και "Εγώ γιατρέ μου" της Νατάσσας Αναγνώστου, και τα δύο σε συνεργασία του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου. Αγαπάμε πολύ αυτό που κάνουμε, παλεύουμε για το καλύτερο αποτέλεσμα παρά τις πολλές δυσκολίες και επιδιώκουμε να βελτιωνόμαστε συνεχώς, δουλεύοντας πάνω σε κείμενα που μας "ακουμπάνε" και μας συν-κινούν!

Βέρα Μακρομαρίδου

Οι «εν εξάλλω» δημιουργήθηκαν το 2013. Τα ιδρυτικά μέλη είναι τρία (Βασιλοπούλου, Γιαννακάκη, Μακρομαρίδου) και λειτουργούν ως πυρήνας στις μέχρι τώρα δουλειές. Σκοπός της ομάδας είναι να εξελίσσεται, γι' αυτό και αλλάζει και μεγαλώνει... είναι μια γόνιμη και δημιουργική διαδικασία όλο αυτό! Θέλουμε να κάνουμε όμορφα πράγματα που πρώτα έχουν να πουν κάτι σε εμάς και μετά φυσικά, στον θεατή!

Ορέστης Ζακυνθινός

Να κάνει έργα που πάντα να έχουν κάτι να πουν. Πιστεύουμε σε έναν ιδανικό κόσμο, αλλά μέχρι αυτός να γίνει, εμείς μέσω της τέχνης μας θα μιλάμε για πράγματα που συμβαίνουν, όχι και τόσο ιδανικά!

Σοφία Σαμαρά

Αγγίζοντας την αλήθεια των ημερών, των όσων ζούμε, στοχεύουμε να παρακινήσουμε και προκαλέσουμε το θεατή να προβληματισθεί.

Έλενα Γιαννακάκη

Ο θίασός μας δημιουργήθηκε πριν από λίγα χρόνια, έχοντας εντελώς διαφορετική μορφή, τον ίδιο ακριβώς όμως σκοπό: να εκμεταλλευτούμε το βήμα αυτό που θα μας δοθεί με το να αναδείξουμε τις δύσκολες καταστάσεις που μας περιβάλλουν και να πούμε με τον δικό μας τρόπο ποιοί είναι οι δρόμοι προς τη διέξοδο του πνεύματος και της ψυχής μας.

Σκηνοθεσία: Κωσταντής Μπαρμπούρης

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Βασιλοπούλου

Κοστούμια: Αμαλία Καραμπά

Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης

Φωτισμοί: Κωσταντής Μπαρμπούρης

Φωτογραφίες: Γιώργος Μαρινάκης

Παίζουν (αλφαβητικά) : Μαρία Βασιλοπούλου, Έλενα Γιαννακάκη, Ορέστης Ζακυνθινός, Θάνος Καπρέλης, Γιώργος Λαμπρόπουλος, Βέρα Μακρομαρίδου, Κωσταντής Μπαρμπούρης, Σοφία Σαμαρά, Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Προβολή - Επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Studio Μαυρομιχάλη Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα Τηλ. κρατήσεων: 210 6453330

Προγραμματισμένη πρεμιέρα: Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Τελευταία παράσταση: Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Ημέρες και ώρες παραστάσεων Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων Κανονικό: 10€ Μειωμένο (φοιτητές - άνεργοι - ατέλειες): 5€

Facebook group της ομάδας «Εν εξάλλω» https://www.facebook.com/groups/omada.enexallw/

Facebook group της παράστασης https://www.facebook.com/groups/661376034003953/

Who is who

Κωσταντής Μπαρμπούρης

Απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής «Μαίρης Βογιατζή – Τράγκα».

Με σπουδές κλασσικού χορού και πτυχίο Τ.Ε.Ι. έχει δουλέψει στο θέατρο ως ηθοποιός βοηθός σκηνοθέτη και βοηθός εκτέλεσης παραγωγής ενώ έχει επίσης παίξει σε κινηματογραφικές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους.

 Ορέστης Ζακυνθινός

Φοίτησε στο “Θέατρο των Αλλαγών” και έχει παίξει σε μια σειρά παραστάσεων, σε ένα ντοκιμαντέρ και σε ταινία μικρού μήκους.

Υπήρξε δέκα χρόνια μέλος του Δημοτικού Θεάτρου Μαραθώνα, του Δημοτικού Θεάτρου Ν. Μάκρης αλλά και των “Πολιτιστικών Απόπειρών” Ν. Μάκρης (πειραματική σκηνή) με βραβεία και έργα ρεπερτορίου στο ενεργητικό του.

Θάνος Καπρέλης

Με τετραετή φοίτηση στο "Θέατρο των Αλλαγών" και μαθήματα σύγχρονου χορού με την Ηλέκτρα Αρσενίδου, έχει παίξει σε παραστάσεις ενώ σκηνοθέτησε επίσης τα έργα "Indian Summer" και " Ο μύθος της κατσίκας".

Γιώργος Λαμπρόπουλος

Με διετή φοίτηση στο “Θέατρο των Αλλαγών”, BA(Hons) στη Λογοτεχνία και Γλωσσολογία (University of Hertfordshire), MA στην Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία (University of Sheffield), έχει παίξει σε μια σειρά από παραστάσεις.

Σοφία Σαμαρά

Σπουδές στο “Θέατρο των Αλλαγών” και μαθήματα σύγχρονου χορού με την Ηλέκτρα Αρσενίδου. Πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων. Μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Ολικής Ποιότητας (Πανεπιστήμιο Portsmouth). Έπαιξε στο θέατρο σε δύο παραστάσεις του Κ. Κωνσταντόπουλου.

Ιωάννα Τριανταφυλλίδη

Τριετής φοίτηση στο “Θέατρο των Αλλαγών”. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Τελειόφοιτη Δημόσιας Διοίκησης Παντείου. Σπουδές χορού στην Σχολή Σαβράμη. Έχει παίξει σε μια σειρά θεατρικών παραστάσεων.

Μαρία Βασιλοπούλου

Τριετής φοίτηση στο “Θέατρο των Άλλαγών”. Μαθήματα φωνητικής με την Γκέλυ Φλουρή. Μαθήματα flamenco με την Υota Βaron (τραγούδι) και με την Γιώτα Πεκλάρη (χορός). Έχει παίξει σε μια σειρά θεατρικών παραστάσεων.

Ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι τα τελευταία 4 χρόνια συμμετέχοντας σε διάφορες μπάντες και σχήματα κυρίως Jazz/Funk/Soul (Jazz matazz , Athens Lounge Orchestra) αλλά και σε σχήματα με ελληνικό στίχο και μουσική (ARS VETUS). Συγγραφέας του «Μετά φόνου και πάθους» είναι ιδρυτικό μέλος του θιάσου “Εν εξάλλω” και έχει εργαστεί επίσης ως βοηθός σκηνοθέτη και βοηθός εκτέλεσης παραγωγής ενώ έπαιξε και στην ταινία “Νο Parking” (Σ.Τζάμης).

Βέρα Μακρομαρίδου

Σπούδασε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Αθηναική Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη». Τελειόφοιτη του τμήματος Θεατρικών Σπουδών (Ε.Κ.Π.Α.). Έπαιξε στο θέατρο σε σειρά παραστάσεων, εργάστηκε στην οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής θεατρικών παραστάσεων, συμμετείχε σε τηλεοπτικές και σειρές και στην ταινία μικρού μήκους “No Parking” (Σ.Τζάμης) και είναι ιδρυτικό μέλος του Θιάσου “εν εξάλλω”.

Έλενα Γιαννακάκη

Με σπουδές στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή «Μαίρης Βογιατζή – Τράγκα» και στο Τ.Ε.Ι. Πειραιά-Τμήμα Λογιστικής, παρακολούθησε σεμινάρια και έπαιξε σε θεατρικές παραστάσεις ενώ εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη και βοηθός εκτέλεσης παραγωγής και συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές και spots. Ιδρυτικό μέλος του Θιάσου “εν εξάλλω”.