Δήμητρα Κολλά

Η νεαρή ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε πολλές και ενδιαφέρουσες δουλειές τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Όλγα Μαλέα, Παναγιώτη Πορτοκαλάκη, Παντελή Βούλγαρη, Μαρία Λάφη, Αλέξανδρο Ρήγα, Γιώργο Σιούγα, Γιώργο Φουρτούνη. Είναι κάτοχος BA in Performing Arts από το Queen Margaret University of Endiburg. Φέτος συμμετέχει στην παράσταση «Elizadeth» στο Πολυχώρο «Vault» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Η Δήμητρα μιλάει στο «Επί Σκηνής» για τον ρόλο της στην παράσταση «Εlizadeth» αλλά και για το θέατρο σε καιρούς κρίσης.

Μίλησε μου για την «Elizadeth» και για την συνεργασία σου με τον Δημήτρη Καρατζιά.

Την σεζόν 2010-11, με αφορμή την αρχή τις οικονομικής κρίσης παρουσιάσαμε το Elizadeth, μια σαρκαστική κωμωδία, που εξελίσσεται στη Αθήνα του 2015. Oι θεατές παρακολουθούν μια μικρή ομάδα ηθοποιών, που μετά από πέντε χρόνια ανεργίας καλούνται να παίξουν έναντι αδράς αμοιβής σε ένα ανιστόρητο ιστορικό μιούζικαλ μιας συγγραφέως που όλοι τους συχαίνονται. Στο 1^ο μέρος του έργου οι θεατές παρακολουθούν τους λόγους για τους οποίους οι ήρωες δέχονται να λάβουν μέρος, τις πρόβες τους και τις μεταξύ τους σχέσεις... Στο 2^ο μέρος, παρακολουθούν την πρεμιέρα του έργου που ανεβάζουμε και τέλος με έναν τρόπο γίνονται και αυτοί μέλη της παράστασης...

Αν και το eliza-deth ηχητικά ακούγετε ως Ελιζα-θάνατος(death) για μένα τα τρία τελευταία χρόνια σηματοδότησε όχι το τέλος αλλά την ΑΡΧΉ μιας σειράς υπέροχων συνεργασιών με ταλαντούχους ηθοποιούς, πέντε διασκεδαστικών και σατιρικών τραγουδιών, πολλών αναμνήσεων εντός και εκτός σκηνής κι επίσης την γέννηση της ομάδας BackUp σ’ έναν χώρο που αποκαλώ σπίτι μου, το Vault αλλά και πολύτιμες φιλίες...

Ο Δημήτρης για μένα έχει θέσει τον πήχη τον απαιτήσεων μου όσον αφορά τις μελλοντικές μου συνεργασίες, πολύ ψηλά... είναι Καλλιτέχνης!! Δοτικός και ομαδικός επί σκηνής ως ηθοποιός, σε προφυλάσσει και σε εξελίσσει ως σκηνοθέτης, έχει σεβασμό προς το πρωτότυπο κείμενο και το αναδεικνύει με τις διασκευές του ως συγγραφέας. Είχα την τύχη φέτος να δουλέψω μαζί του και ως βοηθός σκηνοθέτη στο έργο «Πνιγμονή» και ανακάλυψα ότι έχουμε σχεδόν την ίδια καλλιτεχνική γλώσσα/ματιά... Τον αγαπώ και τον εκτιμώ πολύ γιατί έχει ήθος και αρχές εντός και εκτός σκηνής.

Πως θα περιέγραφες την «Λυδία Λενιόρδου» σε κάποιον που δεν έχει παρακολουθήσει την παράσταση;

Μια γυναίκα που είχε βιώσει την απόλυτη επιτυχία σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, γνωστή για την ομορφιά της και το ταλέντο της, μια ντίβα του θεάτρου, Η πρωταγωνίστρια,  η λαφίνα του Εθνικού και μούσα των μεγαλύτερων σκηνοθετών της Ελλάδας, μια ιέρεια της τέχνης που η κρίση την κατέστρεψε όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχοσωματικά! Μέσα σε πέντε χρόνια έχασε άντρα, δουλειά, σπίτια, έπεσε στην κατάθλιψη και βρήκε παρηγοριά στο φαΐ με αποτέλεσμα να επιβαρύνει την εμφάνιση της και την υγεία της με πενήντα-πέντε κιλά! Η σκέψη ότι θα ανέβει και πάλι στην σκηνή την κάνει να μειώσει τα στάνταρ της και της απαιτήσεις της, να παραβλέψει οποιαδήποτε κακή συνεργασία για να νιώσει και πάλι ζωντανή!

Τι σημαίνει το θέατρο για σένα;

Είναι τρόπος ζωής ... Όπως έλεγε και η δασκάλα μου, η Α.Καζακίδου, συνέχεια «το Θεατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός, αφήστε το να ζήσει μέσα απο σας για να μπορέσετε να ζείτε και εσείς μέσα απο αυτό!». Για μένα η σκηνή είναι το σπίτι μου, οι συνάδελφοι και συνεργάτες που έχω ξεχωρίσει με τα χρόνια η οικογένεια μου... Ένα από τα πιστεύω μου ως ηθοποιός είναι ότι κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θεατρικής τέχνης;

Πιστεύω πως ένας ηθοποιός οφείλει να είναι γνώστης ενός μεγάλου μέρους της τέχνης, ώστε να μπορεί να την υπηρετεί με πάθος! Η αυτογνωσία είναι ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα κατά την γνώμη μου γιατί όσο ανακαλύπτει κανείς τον εαυτό του εξελίσσεται και καλλιτεχνικά. Το να ξέρεις ποια είναι τα προσόντα σου, οι δυνατότητες σου αλλά και να μην εφησυχάζεσαι, να τα βελτιώνεις διαρκώς, είναι σημαντικό. Όπως και το να μην εθελοτυφλείς προσπαθώντας να κάνεις τέχνη με ελλιπή προσόντα. Να είσαι δοτικός, με ομαδικό πνεύμα, με ήθος και αρχές εντός και εκτός σκηνής. Οφείλεις να είσαι υγιής πνευματικά, ψυχικά και σωματικά για να μετουσιώνεις τον εαυτό σου σ’ έναν άλλο χαρακτήρα, όποτε αυτό σου ζητηθεί.

Πως βιώνεις τη σχέση σου με το κοινό όσον αφορά και την αρνητική και την θετική της πλευρά;

Με πολύ αγάπη και δεκτικότητα. Σίγουρα δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Καλοδέχομαι την κριτική όχι μόνο τη θετική αλλά και την αρνητική όταν γίνεται με ειλικρίνεια και είναι καλοπροαίρετη. Η κριτικές που κρύβουν απωθημένα και κακεντρέχεια καθώς και η υπερβολική, ψεύτικη κολακεία μ’ αφήνουν παγερά αδιάφορη.

Τι σε ενοχλεί στο ελληνικό θέατρο;

Ότι δεν υπάρχει ατομική βελτίωση από τους πιο παλιούς αυτού του χώρου ώστε να συμβάλλει στη συνολική πρόοδο. Για πολλά χρόνια ο πήχης των αξιών και της ποιότητας δεν υπάρχει. Ναι, το θέατρο είναι μια επιχείριση που πρέπει να έχει κέρδη αλλά καλό είναι να τονίσουμε ότι δεν παύει να είναι και ένα μέσο που επηρεάζει, εκπαιδεύει και αναζωογονεί το κοινό του. Έχουμε όλοι ευθύνη για το αποτέλεσμα, ας μην το αντιμετωπίζουν μερικοί λοιπόν μόνο ως επιχείριση... Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο (χώρο)!!!

Ποια είναι για σένα πετυχημένη παράσταση;

Αυτή που μιλάει στην ψυχή του κόσμου. Αρμονία εντός και εκτός σκηνής. Δεν την κάνουν μόνο τα εισιτήρια πετυχημένη αλλά τα έμψυχα υλικά της. Όταν βλέπεις τον κόσμο να φεύγει ικανοποιημένος ή προβληματισμένος αλλά όχι αδιάφορος τότε κάτι έχει λειτουργήσει σωστά. Προσωπικά τα τρία τελευταία χρόνια βιώνω μια επιτυχημένη συνταγή, το Elizadeth! Είναι πολύ σημαντικό να είσαι μέλος μιας ομάδας ταλαντούχων ηθοποιών που αγαπάνε και δίνονται με πάθος σε κάθε παράσταση. Νοιώθω πολύ τυχερή γιατί έχω πάρει πολύ αγάπη και από τους συναδέλφους μου αλλά κι από τον κόσμο.

Τι γνώμη έχεις για τους νέους δημιουργούς, χώρους και ομάδες που δρουν έντονα τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό θεατρικό τοπίο; Πως αντιλαμβάνεσαι την πορεία του θεάτρου σε καιρούς κρίσης;

Η ανάγκη για έκφραση συναισθημάτων και σκέψεων πάντα θα δίνει ώθηση στους καλλιτέχνες να βρίσκουν τρόπους και τόπους δημιουργίας. Η Τέχνη είναι μεγάλη και πρέπει να μπορεί ελεύθερα να παρουσιάζεται όπου και όπως ο εμπνευστής της την έχει συλλάβει. Μ' αρέσει πάρα πολύ το ότι υπάρχει αυτή η ανάγκη ειδικά εν καιρό κρίσης. Έχω την αίσθηση ότι η κρίση μας κάνει πιο επιλεκτικούς. Η τέχνη γενικά προσφέρει διέξοδο, αναζωογόνηση και ελπίδα. Αν έχουμε την υγεία μας, μπορούμε να ονειρευόμαστε και να κάνουμε σχέδια... Είναι πολύ θετικό να βλέπεις οτι ο φόβος της κρίσης δεν σκότωνει την ψυχή του καλλιτέχνη... Υγεία, Υπομονή και Πολλά Χαμόγελα λοιπόν για το μέλλον!!!

Τι κατά την γνώμη σου είναι αυτό που φέρνει πρώτη την κωμωδία στις προτιμήσεις του θεατρικού κοινού;

Ίσως η εποχή και τα γεγονότα της καθημερινότητας μας, να έχουν κάνει την ανάγκη του κόσμου να θέλει να γελάσει και να ξεσκάσει, πιο έντονη. Αυτό δεν σημαίνει ότι οποιοδήποτε έργο που παρουσιάζεται για κωμωδία σε κάνει μόνο να γελάς αφού ταυτόχρονα μπορεί και να προβληματίζεσαι. Η κωμωδία καλείται να σου τονίσει με ανάλαφρη προσέγγιση την τραγικότητα των καταστάσεων. Εμείς στο έργο παρουσιάζουμε έναν μικρόκοσμο τις καθημερινότητάς μας και ενώ ο κόσμος γελάει και ξεχνιέται για δύο ώρες σχεδόν, στο τέλος αναρωτιέται για το τι θα έκανε ο ίδιος σε αντίστοιχες καταστάσεις, όπως αυτές των ηρώων.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Αν και δεν μπορώ να μιλήσω για αυτά ακόμα το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι κάτι ετοιμάζουμε με τον ταλαντούχο μουσικό Μάνο Αντωνιάδη, ότι μια από τις επόμενες δουλειές μου ως ηθοποιός θα είναι στο Vault κι ότι σίγουρα θα συνεχίσω να είμαι βοηθός σκηνοθέτη του Δημήτρη είτε το θέλει είτε όχι!!!