Το σπίτι στο δάσος

της Άννας Καραμπά

Δύο αδελφές. Δύο κορίτσια που έγιναν μαζί γυναίκες. Τόπος συνάντησής τους, το θέατρο. Η μία έχει ατέλεια κι έτσι μοιράζονται το δεύτερο εισιτήριο. Παρακολουθούν τα πάντα, ακόμα και παραστάσεις που δεν έχουν κοινό. Όμως το κέντρο βάρους του έργου πέφτει στο φουαγιέ, εκεί όπου εξελίσσεται η δράση, εκεί όπου, μέχρι να αρχίσει η παράσταση, οι γυναίκες αυτές επαναπροσδιορίζουν την επικοινωνία τους. Ανταλλάσουν πληροφορίες για τα μικρά περιστατικά της ζωής τους, εκφράζουν σκέψεις που αποκαλύπτουν κρυμμένα ή και χαμένα κομμάτια της κοινής τους ζωής, έρχονται αντιμέτωπες με παλιούς αλλά όχι ξεχασμένους τρόμους, διαχέονται σε εικόνες και δράσεις εποχών που τις σημάδεψαν, ανακαλύπτουν επικίνδυνα ξέφωτα μέσα στο σκοτεινό δάσος της παιδικής τους ηλικίας και του υποσυνειδήτου.

Η μητέρα που έφευγε πάντα κρυφά για να ξανάρθει όμως ξαφνικά σαν γιορτή ή σαν εφιάλτης. Τα παραμύθια που ζωντάνευε η μία τους, με πειθήνιο ακροατή, την άλλη. Οι δραπετεύσεις που γεννούσαν φόβο αλλά και αδημονία. Το σπίτι της θείας, ένα σπίτι ανάμεσα στη θαλπωρή και την φυλάκιση. Οι κρυφοί διάλογοι των γονιών που αποκάλυπταν την ρήξη στη σχέση τους. Οι φωτογραφίες, μια κοινή περιουσία που πρέπει να μοιραστεί, όπως μοιράζονται και διχάζονται οι ζωές τους καθώς απομακρύνονται από τον κοινό-τόπο φουαγιέ για να ακολουθήσουν τις διαφορετικές κατευθύνσεις των ενήλικων πεπρωμένων τους.

Στιγμιότυπα φωτός ανάμεσα σε δύο σκοτάδια, όμορφα στημένα και καλά οργανωμένα με φωτισμούς που αναδεικνύουν την νοσταλγικότητα, την μοναξιά, τον κρυμμένο φόβο. Οι ηθοποιοί έπαιξαν με έντονο συναίσθημα κι αυτό μείωσε κάποιες υποκριτικές αδυναμίες τους. Η σκηνοθεσία λιτή και διακριτική, απέδωσε το κείμενο, σχολιάζοντάς το ελάχιστα και προσφέροντάς μας μια τρυφερή, συγκινητική περφόρμανς που άγγιξε ιδιαίτερα το κοινό.

Σκηνοθεσία: Άννα Καραμπά

Παίζουν: Γυναίκα 1: Μπρανίδου Μαρία

Γυναίκα 2: Δερμιτζάκη Σοφία

Επιμέλεια Ήχου: Χρήστος Τριανταφύλλου

Επιμέλεια Κουστουμιών: Τερέζα Καλλίτσα