30 χρόνια ύπνος

Η χειρότερη πραγματικότητα είναι πιο όμορφη από το καλύτερο όνειρο

Παραγωγή, κείμενο, σκηνοθεσία: Δημήτρης Γαλανός, Hotel Exelixi

Ο Δημήτρης Γαλανός και οι επισκέπτες του Hotel Exelixi παρουσίασαν χτες στο off-off festival, στο «Επί Κολωνώ» την performance «30 χρόνια ύπνος».

Όπου τριάντα χρόνια ύπνου αντιστοιχούν σ’ ένα ενήλικο διάστημα ζωής του ήρωα της παράστασης, στη διάρκεια του οποίου λειτουργεί σαν υπνοβάτης, ρυθμίζοντας την πορεία του μέσα από τις περιστάσεις και τις έκτακτες παρορμήσεις. Παιδί ενός αυστηρού πατέρα και μιας μητέρας σφηνωμένης στο ταγιέρ της, μονίμως σε αντιπαράθεση με τον αδελφό του, αριστερόχειρας και δυσλεκτικός, διανύει την δεκαετία του εξήντα μέσα σε διαρκείς αντιπαραθέσεις με το περιβάλλον, δίνοντας μικρές καθημερινές μάχες με τις αδυναμίες του, διευθετώντας όπως-όπως τις αντιξοότητες, παραλύοντας μπροστά στις κοινωνικές συμβάσεις που φιμώνουν την όψιμη σεξουαλικότητά του. Στην πορεία ενηλικιώνεται, αποκτά ακμή, σπουδάζει, πολιτικοποιείται, ταξιδεύει σε εμπόλεμες περιοχές, αναζητάει στόχους, βρίσκει στόχους που σύντομα αντικαθιστά, διανύει τις δεκαετίες κι ανιχνεύει το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας μας, πάντα σαν υπνοβάτης με στιγμιαίες αφυπνίσεις. Ο χρόνος τον παγιδεύει, τον φέρνει αντιμέτωπο με τα πεπραγμένα του, τον καθιστά υπεύθυνο για τις επιλογές που καθόρισαν τον βίο του και εν τέλει τον ανασύρει από το όνειρο για να τον οδηγήσει σε μια σειρά από απλές διαπιστώσεις που αν κι επώδυνες φέρουν την σφραγίδα της καθημερινότητας, αποκαθιστώντας την φαντασιακή έξαρση με την αναγκαστική και λυτρωτική προσγείωση στην πραγματικότητα. Ο ήρωας εμφανίζεται στη σκηνή μέσα από τις τρεις υποστάσεις του, πνεύμα, σώμα και ψυχή τις οποίες υποδύονται τρεις διαφορετικοί ηθοποιοί. Οι δύο ηθοποιοί που υποδύονται το πνεύμα και το σώμα, διαθέτουν ουσιαστικά υποκριτικά προσόντα και σπάνια αμεσότητα. Ο ηθοποιός που υποδύθηκε το πνεύμα λειτούργησε άψογα σκηνικά αναδεικνύοντας μέσα από την υποκριτική του δεινότητα τις ερμηνευτικές αποχρώσεις του ρόλου του χωρίς να χάσει το μέτρο και τις εύθραυστες ισορροπίες. Ο ηθοποιός που υποδύθηκε το σώμα, απέδωσε τον ρόλο του με μια εύγλωττη σωματικότητα και εκφραστικότητα. Η κοπέλα που υποδύθηκε την ψυχή είναι φανερό πως δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός και ως εκ τούτου η ερμηνεία της υστερούσε δημιουργώντας ένα ρήγμα στην κατά τα άλλα εξαιρετική σκηνοθετική γραμμή. Μην μου ζητήσετε περισσότερα στοιχεία όσον αφορά τα ονόματα των συντελεστών γιατί φαίνεται πως η γραμμή της ομάδας είναι να μην αποκαλύπτει παρά ένα μόνο στοιχείο, ένα όνομα που πιθανώς να είναι και ψευδώνυμο, αφήνοντας τους θεατές στο μυστήριο όσον αφορά την ταυτότητα των υπολοίπων συνεργατών, για κάποιους λόγους που πιθανώς να αφορούν προεκτάσεις της δραματουργίας και που επειδή δεν είμαι ο Σέρλοκ Χομς του Ελληνικού θεάτρου, αδυνατώ να ανιχνεύσω.