Ο ΑΜΠΙΓΙΕΡ

του Ronald Harwood

Το έργο (από το δελτίο τύπου)

Στον «Αμπιγιέρ» (1981) ο Ronald Harwood σκιαγραφεί την ιδιόμορφη συναισθηματική σχέση του Σερ, ενός σαιξπηρικού ηθοποιού που τα καλύτερά χρόνια της καριέρας του είναι πια παρελθόν, και του Νόρμαν, του αφοσιωμένου αμπιγιέρ του, δημιουργώντας έτσι ένα από τα ουσιαστικότερα έργα για τη ζωή στο θέατρο και για τους ανθρώπους του.

Ο Harwood εμπνεύστηκε το έργο από την δική του εμπειρία ως αμπιγιέρ του σπουδαίου άγγλου ηθοποιού  Ντόναλντ Γούλφιτ.  Έγινε κινηματογραφική ταινία το 1983 σε σκηνοθεσία Peter Yates με τον Albert Finney και τον Tom Courtenay, ενώ το 2015 το  BBC πρόβαλε και την τηλεοπτική μεταφορά της σε σκηνοθεσία Richard Eyre με τον Ian Mc Kellen στο ρόλο του Αμπιγιέρ, τον Anthony Hopkins στο ρόλο του Σερ και την Emily Watson στο ρόλο της Λαίδης.

Το έργο διαδραματίζεται στη δίνη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, σε ένα ετοιμόρροπο θέατρο της αγγλικής επαρχίας. Λίγο πριν από την 227^η παράσταση του «Βασιλιά Ληρ», ο Σερ καταρρέει και κυριεύεται από τις ανασφάλειες του. Ο μοναδικός άνθρωπος στον οποίο μπορεί να βασιστεί, είναι ο αμπιγιέρ του, ο Νόρμαν, που προσπαθεί να τον εμψυχώσει και να του τονώσει την αυτοπεποίθηση ώστε να μη ματαιωθεί η παράσταση.Ταυτόχρονα η Λαίδη, ερωμένη και συμπρωταγωνίστρια του και η διευθύντρια σκηνής Ματζ πασχίζουν να πείσουν τον Σερ ότι ίσως έχει έρθει η ώρα να αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Και όλα αυτά ενώ το κοινό στην πλατεία περιμένει την έναρξη της παράστασης κι οι σειρήνες δεν αφήνουν κανέναν να ξεχάσει ότι ο κίνδυνος των αεροπορικών βομβαρδισμών τους απειλεί ανά πάσα στιγμή.

Η παράσταση

Η παράσταση, ιδιαίτερα ατμοσφαιρική, σκηνοθετημένη κλασσικά και χωρίς νεωτερισμούς, στηρίχτηκε κυρίως στο ταλέντο και την εμπειρία των δύο πρωταγωνιστών οι οποίοι ερμήνευσαν τους ρόλους τους, ρόλους πρόκληση του νεώτερου ρεπερτορίου, με δεξιοτεχνία και έμπνευση. Έντονες συγκρούσεις, συναισθηματικές εξάρσεις και δυναμικές αντιπαραθέσεις εναλλάσσονται με στιγμές ανάλαφρες, κωμικές, γεμάτες χιούμορ, σαρκασμό και απροσποίητη οικειότητα. Ο Μυλωνάς στο ρόλο του Σερ αναδεικνύει τον ιδιόμορφο κι αντιφατικό χαρακτήρα του ηθοποιού που στην ουσία πεθαίνει λίγο-λίγο αλλά με εξαιρετική χάρη σε όλη σχεδόν την διάρκεια του έργου ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί τους πάντες γύρω του για να εξακολουθήσει να υπάρχει με τον μόνο τρόπο που ξέρει, αυτόν του ηθοποιού, ως την τελευταία του εκπνοή. Ο Βακούσης στον ρόλο του αμπιγιέρ είναι άλλοτε σπαρακτικός κι άλλοτε ξεκαρδιστικός, με πλούσιες εναλλαγές και φωτίζει όλες τις αποχρώσεις του εξαιρετικού αυτού θεατρικού χαρακτήρα, δίνοντας μας το αντίπαλο δέος του πρωταγωνιστή, το πρόσωπο που παραμένοντας στη σκιά, εξασφαλίζει  στον Σερ το δικαίωμα να εκτεθεί, όσο πιο ασφαλής γίνεται, στο φως. Η Αποστόλου αποδίδει επί σκηνής μια πειστική γεροντοκόρη την Ματζ, που ως υπεύθυνος σκηνής δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία της, μια άκαμπτη γυναίκα και ταυτόχρονα ένα πλάσμα γεμάτο ρωγμές που προστατεύεται από την συντριβή προβάλλοντας ως ασπίδα την ψυχρή προσωπίδα της ατσάλινης υπαλλήλου ενώ μέσα της το χάος έχει καταπιεί κάθε ελπίδα αφήνοντας μόνο ένα βαρύ αίσθημα βουβής πίκρας. Η Λούλου ερμηνεύει πληθωρικά την Λαίδη που σαν ερωτική σύντροφος του φιλόδοξου πρωταγωνιστή και θιασάρχη και ταυτόχρονα παρτενέρ του στη σκηνή γίνεται ο κυματοθραύστης των εκρήξεων, των παράλογων απαιτήσεων και των ανασφαλειών του, παραμερίζοντας την ίδια της την ύπαρξη, με το συναίσθημα της οργής να αντιμάχεται την βαθιά της αφοσίωση κι αγάπη αλλά και την χρόνια κόπωση να καταστέλλει την σχεδόν υπεράνθρωπη εσωτερική της δυναμική, λυγίζοντάς την.

Και ενώ οι ήρωες καταρρέουν λίγο-λίγο προσπαθώντας να υποστηρίξουν μια παράσταση που αποτελεί κατά βάθος και τον μοναδικό λόγο ύπαρξής τους, ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος μαίνεται γκρεμίζοντας τα πάντα γύρω από το παλιό ετοιμόρροπο θέατρο και φέρνοντας βίαια το τέλος ενός κόσμου στον οποίο ανήκουν και την αυγή μιας νέας εποχής στην οποία δεν υπάρχει θέση για κανέναν από αυτούς. Μια παράσταση συγκινητική και ταυτόχρονα αστεία, που εισχωρεί βαθιά στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων του θεάτρου, μας αποκαλύπτει τον κόσμο των παρασκηνίων του, ανατρέπει την λαμπερή εικόνα της σκηνής, απομυθοποιεί τους αστραφτερούς πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα βαθαίνει μέσα μας την ανάγκη και την αγάπη του θεάτρου, δίχως όρους και όρια.

Μετάφραση: Εύα Γεωργουσοπούλου

Σκηνοθεσία: Μανώλης Δούνιας

Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαρία Χανδρά

Φωτογραφίες-trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας

Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη-Έλενα Γρίβα

Παραγωγή: Kart Productions

Ερμηνεύουν: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μάνος Βακούσης,  Άννυ Λούλου, Ευγενία Αποστόλου, Νίκος Καλαμό, Δημήτρης Μαργαρίτης

Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας

(Β’ Σκηνή)

Κεφαλληνίας 18

Κυψέλη

Πληροφορίες – κρατήσεις: 2114117878 (νέο τηλέφωνο επικοινωνίας)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Έως 6 Φεβρουαρίου: Δευτέρα 21.00, Τρίτη 21.00 και Κυριακή 17.00

Από 11 Φεβρουαρίου έως 1 Απριλίου μόνο κάθε Κυριακή στις 17.00

Διάρκεια:

105΄

Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 15 ευρώ

Μειωμένο: 10 ευρώ

Ατέλειες: 5 ευρώ

Trailer:https://www.youtube.com/watch?v=DgvE6F4TQEo

Προπώληση:

Viva.gr, 11876, Seven Spots, Reload, Media Markt, Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα.gr, Viva Kiosk Σύνταγμα

H παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού